Obserwatorka

To było moje pierwsze spotkanie z pisarstwem Pani Alicji i tylko zakończenie sprawiło, że sięgnę po inne jej pozycje, jeżeli takowe wpadną w moje ręce. Książka bardzo mi się dłużyła, dopiero pod koniec nabrała trochę rumieńców. Zabieganie przez główną bohaterkę Izę o uczucia Arka trochę mnie zniesmaczyły. A jak odkryłam, że jest zwykłą manipulantką to ta odrobina sympatii, którą na początku do niej poczułam po prostu wyparowała. Nie cierpię manipulatorów. Na dodatek preferencje i zachowania bohaterów ( skłonność do podglądactwa, czerpanie z niego przyjemności i ekshibicjonizm) nie wciągnęły mnie.

Mroczny, duszny thiller. Autorka zręcznie utrzymuje stały poziom napięcia i sprawnie gra na emocjach czytelnika. Miałam wiele pomysłów kto, jak, dlaczego... i się nie domyśliłam. Sytuacje w powieści wydają się przewidywalne, a jednak zostałam zaskoczona rozwiązaniem. Nie udało mi się określić kto jest ofiarą, kto sprawcą... Stwierdziłam jedno - świat jest pełen psycholi.

Iza pochodzi z patologicznej rodziny. Jako jedyna nie uzależniła się od alkoholu i narkotyków. Pracuje jako księgowa przy finansach.
Arek pochodzi z bogatego domu, przystojny, szanowyny lekarz.
W dzieciństwie Iza i Arek byli przyjaciółmi. Matka chłopaka nie przepadała za dziewczyną, po czym ich drogi się rozeszły, aż do pewnego dnia gdy Iza trafiła pobita do szpitala w, którym pracuje Arek. Po tej wizycie chłopak zaczyna opiekować się dziewczyną, a w ich relacji zaczynają na nową odżywać uczucia. Iza po pierwszym spotkaniu z Arkiem dostaje wiadomości na Facebooku gdzie zostaje oznaczona pod dziwnymi cytatami. Z czasem dziewczyna ma wrażenie, że ktoś ją obserwuję. Po przeprowadzce do Arka zaczyna dostawać pod drzwiamy białe róże. Justyna była chłopaka, również czuła się obserwowana i dostawała róże. Czy ma to coś wspólnego z Justyną? Czy to tylko zbieg okoliczności? Czy Izie grozi niebezpieczeństwo? I kto jest obserwatorem domu Arka? I czy faktycznie Justyny śmierć to tylko nieszczęśliwy wypadek?
Obserwatorka to świetny kobiecy thriller psychologiczny, wciągający i trzymający w napięciu od pierwszych stron aż do końca. Przeczytalam ksiażkę w jeden dzień. Czytając miała takie wrażenie, że sama jestem obserwowana. Miałam pewne podejrzenia, ale okazały się mylne. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, na pewno wbija w fotel. Z czystym sumieniem polecam przeczytać książkę. Oceniam 9/10

Czytaliście już książkę? Czy może dopiero macie w planach przeczytać ?
...

Iza to kobieta pochodząca z patologicznej rodziny, mieszka w starej, obskórnej kamienicy. Arek to lekarz, posiadający śliczny dom i kochającą mamę. Łączyła ich przyjaźń, a teraz po wielu latach ich drogi znów się krzyżują. Iza pojawia się na izbie przyjęć pobita a Arek ledwo ją poznaje. Mężczyzna nie dawno stracił swoją partnerkę, a Iza budzi w nim na nowo uczucia. Pewnego dnia kobieta dostaje dziwne wiadomości na Facebooku, znajduje pod drzwiami róże, ciągle wydaje się jej, że jest obserwowana. Zaczyna bać się o swoje życie. 💓
💓
Książka to thriller, który zaciekawia, sprowadza nie raz czytelnika na manowce, a na końcu zaskakuje. Czytałam ją nocą i ten strach głównej bohaterki, która też jest narratorem, udzielała się mi. Żałuję trochę, że autorka nie dała głosu Arkowi, chętnie bym poznała jego punkt widzenia całej tej sytuacji. Bohaterkę poznajemy stopniowo, wraca też ona do swoich wspomnień sprzed lat, co pozwala jeszcze lepiej wczuć się w tę lekturę. Autorka tak potrafi zakręcić czytelnika, że w pewnym momencie sami nie wiemy co, kto i kiedy. Pomimo tego, że przewidziałam kto za tym stoi to i tak nie odebrało mi to przyjemności z czytania tej książki. Moim zdaniem ta książka jest jeszcze lepsza niż „Stażystka”, więcej tu było sytuacji niepokojących. Bardzo podobało mi się zakończenie, które wszystko dokładnie wyjaśniało i nie pozostawiło żadnych niedomówień. Książkę polecam i od siebie daję 8/10.

Nawet nie wyobrażacie sobie co teraz czuje. Moje czytelnicze serce krwawi. Nie lubię tego stanu po przeczytaniu książki. Wstrzymałam się z recenzją książki kilka godzin by z sobą przedyskutować pewne kwestie i niewiele to pomogło.
Arek i Iza to przyjaciele z dzieciństwa. Mimo dość bliskiego sąsiedztwa ich relacje z biegiem lat uległy rozluźnieniu. Wszystko zmienia pewne wydarzenie. Ktoś pobił Izę, a ta trafia na dyżur, który pełni Arek. Instynkt opiekuńczy mężczyzny powoduje, że między tą dwójką znowu zaczyna iskrzyć. Dość szybko para decyduje się na wspólne mieszkanie i planuje wspólne życie. Niestety ich spokój zaburza nie tylko nadopiekuńcza matka ale tajemniczy ktoś, kto próbuje wpłynąć na relacje pary zostawiając pod ich domem kwiaty przeznaczone dla kobiety. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że była dziewczyna Arka dostawała podobne kwiaty i... zginęła w nieszczęśliwym wypadku. Czyżby to był zbieg okoliczności? A może ktoś próbuje nie dopuścić do tego, by Arek był w końcu szczęśliwy?
Powiem tak, opinie nie kłamią. Nawet Sherlock Holmes nie wpadłby na to, kto podkłada róże. Zaskoczka totalna i to ona naprawdę ratuję tę historię. Niestety bądź stery autorka Stażystką tak podniosła poziom, że teraz trudno będzie temu dorównać. Obserwatorka nie jest zła - to znowu ja się czepiam. Postać Arka mnie zawiodła, bo oczekiwałam rycerza na białym koniu, a dostałam faceta który z jednej strony uchodzić chce za wielkiego macho, a tak naprawdę nie potrafi uwoln...

Iza i Arek znają się od zawsze, jednak ich drogi rozeszły się z powodu różnicy światów, z których pochodzą. Ona wychowała się w patologicznej rodzinie, jemu nigdy niczego nie brakowało. Po latach spotykają się ponownie na izbie przyjęć oławskiego szpitala. Arek będący lekarzem w tej placówce, nie od razu rozpoznaje starą znajomą w pobitej pacjentce. Zgaszona iskra odradza się między nimi na nowo, a dla Arka jest to szansa, by wypełnić pustkę po zmarłej dziewczynie. W życiu Izy zaczynają dziać się niepokojące rzeczy...oznaczenia pod dziwnymi postami, białe róże na wycieraczce, obserwator za oknem. Czy w takiej sytuacji można czuć się bezpiecznie? Iza nabiera coraz większych wątpliwości, czy tragiczna śmierć byłej miłości Arka, rzeczywiście była wypadkiem...

Nadal nie mogę do końca otrząsnąć się po tym, co przeczytałam w drugim już thrillerze Alicji Sinickiej. Znalazłam w tej książce wszystko, czego oczekuje się od tego gatunku...ciężka i gęsta atmosfera, napięcie nieopuszczające mnie nawet przez chwilę. Fabuła jest skonstruowana fenomenalnie! Nawet jeśli myślałam, że już wiem, kto jest mordercą, to tak naprawdę nie wiedziałam nic. Alicja bardzo skutecznie wodziła mnie za nos, aż do samego końca. Ciągle podkładała mi fałszywe tropy, niepokoiła. Fajnie wplątano do opowieści Skalskich. Tu przedstawionych jako ludzi godnych podziwu, ale kto czytał Stażystkę, doskonale wie, jacy naprawdę są. Akcja Obserwatorki była według mnie bardziej dynamiczna niż ...

Kolejna książka Alicji Sinickiej, która mnie porwała i uwiodła. Jej tajemniczy, nieco mroczny klimat, zabawa z czytelnikiem w kotka i myszkę właściwie do samego końca i zakończenie...takie zakończenie, że wbija w fotel - to największe atuty powieści.

-

Fabuła przedstawia historię Izy i Arka. On z dobrego domu, lekarz, mieszkający w pięknym domu w swojej rodzinnej dzielnicy. I ona - określana jako dziewczyna z patologii, mieszkająca w podupadającym bloku z matką i siostrą uzależnionymi od alkoholu. W wiecznej obawie przed ojcem. Z drastycznymi wspomnieniami z dzieciństwa, rzutującymi na postrzeganie teraźniejszości.

Iza i Arek przyjaźnili się w dzieciństwie. Ich drogi spotykają się ponownie po kilkunastu latach, kiedy pobita Iza trafia na izbę przyjęć oławskiego szpitala. Odżywają uczucia, pragnienia - para postanawia zbudować od nowa szczęśliwy związek.

Kiedy jednak Iza otrzymuje biały bukiet od tajemniczego nadawcy (taki sam jak była dziewczyna Arka, na kilka dni przed śmiercią) oraz zaczyna być oznaczana pod dziwnymi postami na szczęście tej pary pada cień. Iza zaczyna się bać o siebie i swoje życie.

-

W powieści poruszony jest temat stalkingu ale nie tylko. Przedstawiona jest też zawiłość ludzkiej natury i różnego rodzaju sekretne ludzkie upodobania. Takie, o których mają świadomość tylko najbliżsi.

-

Mimo, że nie do końca polubiłam Izę to uważam, że sama książka jest napisana w...

Alicja Sinicka znów mnie nie zawiodła. "Obserwatorka" to bardzo dobra książka, przez którą się płynie, wciąga na tak zwany "jeden chaps".
Opowieść o uzależnieniach, obsesji, chorobach i o tym, jakie mają wpływ na człowieka, co potrafią zrobić i do czego człowiek pod wpływem uzależnień, chorób i obsesji jest zdolny.
Bardzo dobry thriller psychologiczny, świetnie zarysowani bohaterowie, niesamowicie wciągająca i ciekawa intryga a także zakończenie, którego zupełnie się nie spodziewałam.
Po przeczytaniu "Obserwatorki", "Stażystki" i "Służącej" mogę śmiało stwierdzić, że zostałam fanką Autorki. Uwielbiam jej pióro, pomysł na fabułę, ciekawych i złożonych bohaterów, opisy i relacje międzyludzkie. Jest tu wszystko, czego oczekuję od książki z rodzaju thrillera psychologicznego z dodatkiem obyczajówki. Z niecierpliwością będę czekać na inne powieści Pani Alicji!

Wiedziałam, że ta książka to będzie hit. Alicja Sinicka kolejny raz zaskakuję czytelnika.
Trzymająca w napięciu akcja znakomity thriller psychologiczny. W tej książce nic nie jest takim jak nam się wydaje- gdy już domyślasz się kto jest tajemniczym obserwatorem , autorka w sprytny sposób rzuca cień podejrzeń na kogoś innego.
Ja w połowie książce miałam swojego faworyta i miałam rację . Świetnie zbudowane napięcie czytając sama miałam wrażenie jakbym to ja była obserwowana .

Akcja znowu dzieje się w Oławie, ale? Zupełnie inni bohaterowie, zupełnie inne morderstwo i zupeeełnie inne motywy.
Przyznaję, że "Stażystka" wciągnęła mnie bardziej, ale zakończenie "Obserwatorki" dobiło mnie mocniej! Już, już miałam nadzieję, że wiem, co się stało i kto czai się za zbrodnią, a tu bum! i powalenie do parteru dosłownie na ostatnich stronach

Co to była za dziwna książka! Czytaliście? Jakie były Wasze wrażenia? Dla mnie to pierwsze spotkanie z Autorką, „Stażystki” jeszcze nie czytałam. Natomiast z uwagi na raczej dobre opinie skusiłam się na tę pozycję i naprawdę byłam jej ciekawa.

Pierwsze moje myśli w trakcie czytania sprowadzały się do słów: ale o co tu chodzi? Naprawdę, nie mogłam się kompletnie połapać. Było według mnie za dużo chaosu, jakichś niedopowiedzeń i tajemnic. I owszem, to thriller, te tajemnice są wskazane jak najbardziej, ale naprawdę do połowy książki nie wiedziałam o czym ja czytam. Tu jakiś wypadek, być może morderstwo, tu nasza bohaterka nagle znajduje się w centrum dziwnych wydarzeń, dziwne są jej relacje z przyjacielem z dzieciństwa, niepewność wzbudza też jego matka. Było ciężko,ale gdy wreszcie zorientowałam się w co ja tu zostałam wciągnięta... to już totalnie nie wiedziałam co myśleć i jak zareagować. Naprawdę, wciąż jedyne słowo, które ciśnie mi się na usta w ramach określenia tej pozycji to: dziwna. Ciekawe czy ktoś z Wam miał podobnie do mnie?

Technicznie rzecz biorąc książka napisana jest dobrym i przyjemnym w czytaniu stylem. Szybko idzie się do przodu, mimo tego zawoalowania ma w sobie to „coś” i byłam jej ciekawa. Atutem niewątpliwym jest poruszenie problemu ekshibicjonizmu. Bardzo ciekawie autorka zbudowała na tym aspekcie treść książki i całą otoczkę. To, o czym ja tu czytałam budziło we mnie wiele przeróżnych i skrajnych emocji: czułam zażenowanie, złość,...

Książka opowiada o kobiecie pochodzącej z biednej i patologicznej rodziny, która po latach nie utrzymywania kontaktu, spotyka się ze swoim przyjacielem na szpitalnym oddziale. Ich drogi ponownie się łączą.

Styl pisania autorki bardzo mi odpowiada, przez książkę się płynie. Przedstawiona historia jest bardzo ciekawa, dobrze pokazany jest rys psychologiczny osoby uzależnionej, jak i osób, które z takimi osobami żyją. Akcja budowana jest w dobrym tempie. Z każdą stroną zastanawiamy się co będzie dalej i jak zakończy się ta historia.

A zakończenie - jak dla mnie zaskakujące, nie spodziewałam się, że zagadka rozwiąże się w ten sposób. Były w niej małe mankamenty, które trochę mniej mi się spodobały, ale nie wpływały one znacznie na odbiór przeze mnie książki. Podsumowując naprawdę polecam!

Jest napięcie, mroczna tajemnica, nierozwikłane samobójstwo/morderstwo, a w tym wszystkim tkwi Iza - pochodząca z ubogiej, patologicznej rodziny dziewczyna marząca skrycie o swoim koledze z dzieciństwa. Autorka miała ciekawy pomysł, zgrabnie ubrała go w słowa, przyprawiła nutką strachu i tak powstała "Obserwatorka".

Fabuła: Iza i Arek kiedyś byli przyjaciółmi. Wychowali się na tym samym oławskim osiedlu. Ona w ubóstwie, on w pięknym domu z dużymi oknami. Zawsze ją fascynował, ale miała wrażenie, że są z innych światów, które do siebie nie pasują. Po latach spotykają się na izbie przyjęć szpitala w Oławie. Doktor Arkadiusz Milski z trudem rozpoznaje w pobitej dziewczynie dawną znajomą. Ich relacja odżywa i budzi namiętne uczucia. Arek czuje, że to właśnie z Izą może ułożyć sobie życie po tragicznej śmierci swojej partnerki, lecz ktoś chce pokrzyżować ich plany. Iza dostaje na Facebooku dziwne wiadomości. Pod drzwiami znajduje róże. Czuje, że jest obse...

Książki Alicji Sinickiej dopiero w roku ubiegłym trafiły w moje ręce. Przygodę z autorką zaczęłam od „Służącej” i tak to się potoczyło, że teraz postanowiłam zaznajomić się z „Obserwatorką”. Historia całkiem zgrabnie opowiedziana. Jednak czy należy ona do grona „domestic noir”? Raczej nie. Nie ta część. Zaliczyłabym ją raczej do romansu z lekkim wątkiem kryminalnym w tle.

Bohaterką jest Iza, księgowa, która pochodzi z patologicznej rodziny i czuje się przez nich niejako odrzucona, ponieważ tylko ona zachowuje się „inaczej”, a mianowicie utrzymuje się w stanie trzeźwości. Pewnego dnia trafia na SOR w wyniku pobicia a tam spotyka swojego dawnego przyjaciela Arka, który został lekarzem. Chłopak oprócz tego, że ją opatrzył, to na powrót zaczyna się nią interesować.

Po jakimś czasie dziewczyna zaczyna się czuć obserwowana i prześladowana, a nie poprawia tego fakt, że poprzednia narzeczona naszego bohatera zginęła przed swoim domem, a dla niektórych przyczyna jej śmierci wciąż jest wątpliwa . No cóż. Wydaje mi się, że potencjał został zaprzepaszczony, bo początkowe rokowania były naprawdę niezłe. Tym razem powieść została przez mnie wysłuchana a nie przeczytana jednak ta forma odbioru absolutnie nie wpływa na moją ocenę, która tym razem wysoka nie jest.