Karnawał

Grupka przyjaciół bawi się na imprezie karnawałowej w domku na wyspie. Jedna noc dostarcza wiele trupów. Amelia jest jedną z ocalałych z masakry, ale po dwudziestu latach otrzymuje przesyłkę, która sugeruje, że ktoś chce dokończyć dzieła.

Autorka specjalizuje się w thrillerach z rodzaju domestic noir, a ten, choć trochę wykracza poza granice, również wpisuje się w gatunek. Akcja toczy się kameralnie, zawiera sporą dawkę mrocznych lęków, zawiłości ludzkiego umysłu, toksycznych relacji oraz terroru emocjonalnego. Duszny, psychodeliczny klimat trzyma się od pierwszej strony, a czytelnik jest wciąż manipulowany tajemniczymi wydarzeniami.Autorka ukazała historię w dwóch płaszczyznach czasowych. Ta z 2002 roku opowiadana jest trzecioosobowo przez Roberta, zaś dla wydarzeń 2022 narracyjny pierwszoosobowy głos został oddany Amelii. Tego typu sposób budowy sugeruje rozwiązanie i tak też było w tym przypadku. W finale bohaterka zbytnio stara się wmówić swoje przemyślenia, co doprowadziło, że wiedziałam, że okaże się odwrotnie. Sama historia, osadzona w niedostępnej głuszy, też nie jest innowacyjna. Powieść niewymagająca, przewidywalna i bez powiewu świeżości, ale czyta się ją przyjemnie z powodu lekkiego stylu, którym odznacza się autorka.

2022

Amelia, w chwili gdy ją poznajemy, żyje z syndromem stresu pourazowego po tragedii na wyspie Czarci Ostrów. Jest jedną z niewielu ocalałych. Mamą pięcioletniej Zosi. Tworzy bransoletki i kolczyki w Oławie, gdzie mieszkają. Dwadzieścia lat po tragedii dostaje dziwne zlecenie oraz przesyłkę. Przeszłość wraca...jak się okaże, nie tylko do niej.

2002

Wydarzenia na wyspie poznajemy z narracji Roberta. W domu letniskowym rodziców jego dziewczyny, Kai, odbywała się impreza karnawałowa. Oni żyli w otwartym związku. Jedną z jego kochanek była Amelia, która bardzo mu się podobała. Z wzajemnością zresztą. Marta, Daniel, Ela, Gracjan, Malwina, Wojtek, czyli bawiący się tam studenci oraz pan Piotr, pomocnik gospodarza tego miejsca. I ktoś jeszcze...Człowiek w masce. Morderca.

2022

Co ukrywa Amelia? Jaką rolę odegrała dwadzieścia lat wcześniej?

Kto zna prawdę?

Jaki jest jego cel?

Świetnie skonstruowany thriller. Od początku czytania towarzyszyły mi niepokój i ciekawość... O co tu chodzi?

Nie zgadłam. Bo autorka bardzo umiejętnie ukrywała prawdę. Dość długo. Prawdę przerażającą i brutalną, a z drugiej strony prawdę oczyszczającą.

O wielu wątkach z fabuły celowo nie wspominam w tej recenzji, bo mogłabym napisać o jedno słowo za dużo. A to nie byłoby dobre.

Sami je odkryjecie czytając.

Polecam.

“Karnawał” Alicji Sinickiej gatunkowo bez problemu można przypisać do thrillera psychologicznego. Jego historia toczy się w dwóch planach czasowych - w 2002 roku z perspektywy Roberta, który opowiada czytelnikowi o jednej nocy, która skończyła się tragiczną śmiercią kilku osób, oraz w 2022 roku z perspektywy Amelii, która jest jedną z tych, co dwadzieścia lat temu przeżyli. I tak jednocześnie dochodzimy do szczegółów tamtej tragedii i obserwujemy co dzieje się teraz, czy faktycznie pogłosy tamtych zdarzeń właśnie wracają. Autorka sprytnie rozpisała całą fabułę, większość rozdziałów kończy się tak zwanymi cliffhangerami, zawieszeniami, przez co czytelnikowi trudno od lektury się oderwać. Emocje postaci, ich niepewność, strach, który towarzyszy im długotrwale, oddane są dobrze, a intryga zmusza do refleksji na temat tego czy lepiej znać najgorszą prawdę czy ciągle żyć w niepewności. Intryga zbudowana jest solidnie, jest zaskakująca i zajmująca. Styl prosty, dzięki czemu książkę czyta się szybko i bez problemów. Sinicka wcześniej dała mi się poznać tym, że lubi wplatać w fabuły wątki romansowe, za którymi sama nie przepadam, więc przy “Karnawale” mogę przyznać, że tym razem praktycznie ich nie ma, co mocno sobie cenię. To solidnie zbudowany thriller zawierający wszystkie elementy, jaki zawierać powinien, najlepszy z czterech książek autorki, jakie miałam okazję czytać!

Choć karnawał właśnie dobiegł końca, to moje balety z książkami nigdy się nie kończą. I bardzo mnie to cieszy!

Karnawał na wyspie... Czy może być coś wspanialszego od obietnicy szampańskiej zabawy z dala od ciekawskich oczu i niepowołanych gości... ale, czy na pewno?
Wyjazd zamienia się w koszmar, gdy zamaskowany nieznajomy zaczyna systematycznie zabijać uczestników imprezy. A może maskę przywdział jeden z nich?
Dwadzieścia lat później jeden z ocalałych ginie w podejrzanych okolicznościach. Czyżby ktoś chciał dokończyć to, co zaczęto dwie dekady temu?

Dwie linie czasowe: przeszła z 2002 roku i współczesna z roku 2022 oraz dwoje narratorów — podane naprzemiennie powodują, że nasza perspektywa poznawcza jest doprawdy wszechstronna, a ciekawość narasta z każdą przeczytaną stroną. Autorka raz za razem sieje w nas ziarna niepewności, które obficie kiełkują w masę domysłów i podejrzeń.

Akcja osadzona na maleńkiej wyspie pośrodku jednego z największych mazurskich jezior doskonale oddaje poczucie osamotnienia i klaustrofobii. My czytelnicy kryminałów dobrze wiemy, czym kończy się odcięcie od świata, o którym marzy większość zabieganego społeczeństwa. A to, co miało być atutem, okazało się śmiertelną pułapką.

Fabuła dotyczy tajemniczych morderstw w zimową noc na mazurskiej wyspie, których sprawca charakteryzował się wyjątkowym rekwizytem - karnawałową maską. Po 20 latach ocalała z wyspy Amelia zaczyna doświadczać sytuacji, które zdają się przypominać o zdarzeniach i traumie sprzed lat.

Początek jak i rozwinięcie książki wywołały u mnie zachwyt. Morderstwo sprzed lat powraca i dwie linie czasowe świetnie się tu sprawdziły. Narracja mimo że z różnych lat była uporządkowana w logiczny sposób pozytywnie wpływając na ogólny odbiór książki.

Krótkie zdania nadały dynamiki i sprawiły, że szybko i lekko czyta się ten tytuł. Kilka nietypowych motywów skutecznie wpłynęło na moje zaangażowanie w lekturę.

Niestety pod sam koniec książki mój entuzjazm osłabł.Ilość nowych wątków mnie tu przytłoczyła, dodatkowo pojawił się taki, który w tym gatunku mocno mi się przejadł.

Pomysł bardzo dobry i historia angażująco poprowadzona, książka mi się podobała. Niestety z czysto subiektywnego względu, że motyw ujawniony w finale jest tym, którego nie lubię jedynie zakończemie wpływa tu na nieznaczne obniżenie oceny ogólnych wrażeń.

Karnawał już się skończył, ale zawsze zostają wspomnienia, prawda? Wspomnienia towarzyszą także Amelii, ale nie należą one do gatunku tych, do których z chęcią wracamy. Są przerażające i mimo upływu 20 lat nadal żywe. Czy po tylu latach mogą w końcu poczuć się bezpiecznie, czy Czarci Ostrów przypomni o sobie w najgorszy z możliwych sposobów?

Zawsze z przyjemnością sięgam po książki Alicji Sinickiej, bo to jedna z autorek, która świetnie buduje napięcie i potrafi zwieść czytelnika na manowce. Tym razem jednak czułam nie tylko niepokój, ale i prawdziwy strach. Podobał mi się sposób, w jaki autorka scala wydarzenia z przeszłości z czasem rzeczywistym. Stopniowo dawkuje nam informacje, które z każdym kolejnym rozdziałem są coraz mroczniejsze. Odcięta od cywilizacji wysepka, która miała być cichym i spokojnym miejscem na imprezę, okazuje się także idealnym miejscem dla tajemniczego mordercy w masce. Wiedziałam, że zakończenie mnie zaskoczy, bo do tego przyzwyczaiła mnie już autorka, jednak na to, co tutaj się zadziało nie wpadłabym w ogóle. Nie byłam nawet bliska rozwiązania zagadki. To świadczy tylko o tym, jak niezwykłą wyobraźnię posiada Alicja Sinicka, a swoje pomysły przedstawia czytelnikom w taki sposób, że nie możemy oderwać się od lektury.

„Karnawał" to książka, w której przeżywamy emocje razem z bohaterami, odkrywamy tajemnicze miejsca, a demony przeszłości pokażą swoje mroczne oblicze. To thriller, o którym tak łatwo nie zapomnicie, a bal maskowy j...

To moje kolejne spotkanie z piórem autorki. Nie mogłam po prostu nie przeczytać tej książki, bo uważam, że z każdą pozycją jest progres. Historie napisane przez autorkę wciągają jeszcze bardziej. Tak było i tym razem.

Amelia cudem ocalała z tragedii na wyspie Czarci Ostrów. Mija dwadzieścia lat od tych wydarzeń, a znów zaczyna się coś dziać. Osoby które wyszły z tego cało zaczynają ginąć w dziwnych okolicznościach. Czy morderca sprzed lat chce wyrównać swoje rachunki?

Ta historia jest opowiedziana z dwóch perspektyw. Amelia opowiada nam co dzieje się aktualnie, a narracja Piotra osadzona jest w przeszłości, a dokładniej poznajemy wydarzenia z wyspy. Rodziały te przeplatają się nawzajem co daje nam powoli cały obraz sytuacji. Ale czy na pewno? Autorka tyle razy wpuściła mnie w maliny, że sama byłam na siebie zła, że po raz kolejny wyciągnęłam złe wnioski. Oczywiście te zagrania są genialne i tylko podkręcają ciekawość i napięcie w książce. Jakbym miała się do czegoś przyczepić to do wydarzeń z tragedii na wyspie. Wkradł się tam mały chaos i chwilami trudno było mi się połapać. Ale finalnie nie spodziewałam się takiego zakończenia. Było one satysfakcjonujące i w życiu bym się go nie domyśliła. Każdy rozdział kończył się w zaskakujący sposób co wręcz wymuszało na nas by czytać dalej. Coraz więcej autorów kryminałów stosuje takie zagranie, które ja niezwykle lubię, bo wtedy ciekawość wzrasta do niewyobrażalnych rozmiarów. Ogólnie książka mi się bardzo podob...

„Kto mógł nakłonić go do samobójstwa? Czy to możliwe, żeby to była ta sama osoba, która złożyła u mnie zamówienie na bransoletkę ze słowem KARNAWAŁ? Wojtek jako jedyny domyślił się, co wtedy zrobiłam. Skoro teraz nie żyje, to czy ja będę następna?”
Alicja Sinicka to autorka, która ma na swoim koncie już kilkanaście powieści jednak dla mnie to pierwsze spotkanie z twórczością autorki.
Powieść polecana przez koleżanki bookstagramerki pojawiła się u mnie na czytniku. 


„Czasem myślę, że mój przewlekły niepokój nie wynika wyłącznie ze strachu, ale też z poczucia winy.”
Wyspa Czarci Ostrów nad Jeziorem Śniardwy, wielki drewniany dom letniskowy i kilku znajomych, odciętych od reszty świata.

Kaja, Robert, Amelia, Wojciech, Marta, Malwina, Ela, Daniel, Gracjan przyjeżdżają na wyspę na imprezę karnawałową nie wiedząc, że dla większości z nich będzie to podróż w jedną stronę.
Martwy Kruk, którego Kaja znajduje przed domem jest zapowiedzią, że z wyspy nie ma powrotu, a biała maska na twarzy oprawcy będzie ich prześladować.

Amelia jest jedną z nielicznych osób, które przeżyły tragiczny wyjazd, jednak po dwudziestu latach koszmar powraca.
Kto wysyła jej wiadomości?

Czy Amelia jest bezpieczna, a może morderca w wyspy przypomniał sobie o niej i powrócił?



„Teraz Amelia spojrzała na Piotra, jakby wypatrywała w nim oznak, że to, co się stało, mogło być aktem zemsty (...)”
Książka trzyma w napięciu od pierwszej do prawie ostatniej ...

Karnawał- Alicja Sinicka

„Amelia cudem ocalała z tragedii, która rozegrała się w 2002 roku na wyspie Czarci Ostrów.
Dwie dekady później upiory powracają. Pewnego dnia Amelia dostaje list z zaskakującą zawartością, który w jednej chwili zmienia wszystko. Od tej pory musi walczyć o swoje życie – tak jak przed laty. Bo dla kogoś czarci karnawał wciąż trwa.”

Sięgając po powieści Alicji Sienickiej wiem jedno! Nigdy nie wiesz czego się spodziewać, bo autorka tak kreuje fabułę, że masz totalny emocjonalny rollercoaster!
W przypadku „Karnawału” historia ma tak budowane napięcie, że ciężko oderwać się od książki.
Czytelnik aż pali się do poznania historii, która wydarzyła się w Czarcim Ostrowie, a do tego chce poznać co wydarzy się dwadzieścia lat później, kiedy to demony w masce powracaja.
No istna petarda!
Czytamy z perspektywy dwóch bohaterów w różnych momentach czasowych poznając jednocześnie historię z przeszłości jak i równolegle dziejącej się rzeczywistości.
Odkrywamy karty i wspólnie z Amelią- naszą bohaterką - szukamy tajemniczego rozwiązania zagadki. Do tego dochodzi strach o odkrycie tajemnicy, ale i również strach o dziecko!
Powiem Wam, że ja nie mogłam się oderwać ! Tak mnie karnawał pochłonął.

Kto jeszcze nie czytał książek autorki to zachęcam! Prosty i lekki styl pisani z nieszablonowym pomysłem na historię!
A Karnawał polecam zdecydowanie w tym barwnym oraz imprezowym okresie! Pamiętajcie tylko, by ubrać m...