Florystki

Z całą pewnością mogę stwierdzić, że "Florystki" to najlepsza książka Alicji Sinickiej, jaką do tej pory czytałam.

Helena i Sonia są przyjaciółkami i prowadzą kwiaciarnię. Pewnego dnia Helena nie pojawia się w pracy, a jej mąż otrzymuje wiadomość, że kobieta ostatni raz widziana była w górach. Sonia rozpoczyna desperackie poszukiwania zaginionej i wie, że nikomu nie może ufać, zwłaszcza mężowi Heleny. Dokąd zaprowadzi ją prywatne dochodzenie?

Trzeba przyznać, że autorka od pierwszych stron stwarza niepowtarzalny klimat pełen niepokoju, podejrzeń i podskórnego lęku. Od początku wciąga nas w opowiadaną historię, odwołując się do naszych uczuć. Ślepo podążamy za Sonią w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie: co stało się z Heleną? Oczywiście pierwszym podejrzanym zazwyczaj bywa mąż, który nie za bardzo przejął się zniknięciem żony. Może dlatego, że ich małżeństwu daleko było do ideału? Sonia uważnie go więc obserwuje. Okazuje się też, że nie znała swojej przyjaciółki tak dobrze, jak sądziła. Kobieta miała wiele mrocznych tajemnic, których odkrycie wywróci świat Soni do góry nogami.

Świetny styl, wartka akcja, przyspieszające bicie serca zwroty sytuacyjne, niezapomniani bohaterowie — to wszystko sprawia, że najnowszy thriller psychologiczny Alicji Sinickiej, staje się nieodkładalny.

To najlepsza historia Alicji Sinickiej jaką udało mi się przeczytać - klimacik taki jaki lubię👍.

Florystki, Helena i Sonia prowadzą kwiaciarnię Chloris - kwiaty i bukiety to ich pasja. Oprócz pasji łączy je przyjaźń, a czy rzeczywiście znają się tak dobrze? Czy w ogóle możemy poznać drugiego człowieka tak do końca, nawet tego, który wydaje się nam wyjątkowo bliski?

Kiedy Helena, właścicielka kwiaciarni znika, Sonia jest zdesperowana, żeby dowiedzieć się, co spotkało jej przyjaciółkę. Ślady krwi pozostawione na nożycach i szpulach wstążek nie wróżą niczego dobrego.
Im Sonia jest bliżej prawdy, tym bardziej czuje się zagrożona, nikomu nie może ufać.
A Dorian, jaką w tym wszystkim odgrywa rolę? Kochający mąż, czy sprawca zniknięcia Heleny?
Łapiesz tropy i gubisz je, autorka sprawnie manipuluje i zwodzi, by na koniec zaskoczyć i wprawić w osłupienie.
"Florystki" to gra pozorów, tajemnic i kłamstw, która wciągają czytelnika, potęgując uczucie niepokoju, niepewności i osaczenia.

Wydarzenia poznajemy z perspektywy Soni i Doriana.
W fabułę, w formie pamiętnika, wplątane są wspomnienia Heleny, to efekt, który wyjątkowo lubię w powieściach.
Historia Heleny z rozdziału na rozdział staje się coraz mroczniejsza. Otacza ją mrok, i nawet zapach i piękno kwiatów tego nie ukoją.

Mam nieodpartą chęć podglądania życia literackich bohaterów. Odkrywania ich historii, myśli i uczuć. Przyglądania się im z boku, z dystansem, bez oceni...

Alicja Sinicka to autorka kilku książek, w których łączy thriller psychologiczny z nurtu domestic noir z wątkami romansowymi. Dla mnie „Florystyki” były trzecim spotkaniem z jej piórem, ale pierwszym które sprostało moim oczekiwaniom, przede wszystkim dlatego, że ten wątek romansowy pozostał na drugim planie. Na pierwszym jest przyjaźń pomiędzy dwoma kobietami – jedna z nich lata temu wzięła młodszą pod swoje skrzydła, nauczyła fachu florystki, a teraz zniknęła. Ta młodsza zatem czuje się w obowiązku odkryć co stało się z jej przyjaciółką. Szybko okazuje się, że ta skrywała w sobie dużo mroczniejsze tajemnice, niż można by się spodziewać… Całość przedstawiona jest w narracji pierwszoosobowej przez młodszą przyjaciółkę i męża zaginionej, który swoją drogą przez całą lekturę zachowuje się trochę podejrzanie… Czy mógł mieć swój udział w zaginięciu? Przez sposób narracji czytelnik całkiem dobrze poznaje emocje i myśli postaci. Akcja toczy się przyjemnym rytmem, zaskoczenia i cliffhangery są częste, a uczucie niewiadomej i puzzli, które ciężko ze sobą połączyć, sprawiają, że historia jest zajmująca i utrzymuje ciekawość czytelnika na stałym poziomie. Kwiaciarnia, Oława i góry są miłym dodatkiem do fabuły, która sprawdza się jako lekka i niezobowiązująca rozrywka. Dobra na oderwanie myśli!

Kwiaciarnia Chloris w Oławie.
Helena, właścicielka, znikła, zostawiając bałagan, który zastała tu Sonia. Mąż kobiety, Dorian, dostaje informację, że żona nie wróciła ze szlaku do schroniska w Tatrach. Trwają poszukiwania. Bezskutecznie.
Sonia znajduje w skrzynce pocztowej dziwną wiadomość od zaginionej i jeszcze dziwniejszego smsa z nieznanego numeru.

Coś mi tu nie pasuje...tak pomyślałam.

Czy Sonia może zaufać Dorianowi?
Jakie tajemnice skrywała Helena?
Czy młoda florystka zdoła odnaleźć przyjaciółkę?

Autorka prowadzi nas przez wspomnienia Soni związane z jej pracodawczynią i jej mężem a także wspomnienia Doriana z życia z Heleną jak również zaistniałą, bieżącą sytuację. Jest jeszcze Pamiętnik, który najwięcej wyjaśnia.

Świetnie poprowadzona (jak zawsze u autorki) akcja. Zaplątana, zagmatwana przeszłość, dobijająca się i domagająca ujawnienia. Trudne relacje. Kłamstwa.
Ale też lojalność i przyjaźń.

Spodobała mi się postać Soni. Z początku niepozorna, rozkręcała się i z determinacją szukała wyjaśnienia zagadkowego zaginięcia przyjaciółki, nawet kosztem własnego bezpieczeństwa.

Super lektura.

Punktem wyjścia fabuły jest zaginięcie Heleny Bardo. Właścicielka znanej, popularnej i wziętej kwiaciarni Chloris nagle zniknęła. Pozostała po niej jedynie plama krwi, przewrócony flakon z kwiatami i leżące na podłodze w lokalu, w którym pracuje nożyce. Nie wiemy co się stało. Nie wiemy, czy żyje, czy może przed kimś uciekła. Możemy się jedynie domyślać, co zresztą następnie robimy przez większą część powieści Florystki.

Jak zatem widzicie, książka zaczyna się w sposób dosyć prosty i znany z wielu historii. Jednakże, tym co odróżnia nowość wydawnictwa W.A.B. od innych tytułów z tego gatunku jest sposób prowadzenia narracji, genialnie budowane napięcia i odpowiednio zbalansowane odkrywanie kolejnych tropów i sekretów przed czytelnikiem. Te trzy elementy zostały przez autorkę dopracowane wręcz do perfekcji, co cz...

Zawsze się boimy, że jest ktoś, kto zna nasze tajemnice… i często to prawda…

Sonia przychodzi do pracy w kwiaciarni i wyraźnie czuje, że stało się coś złego… Nie ma dowodów oczywistej zbrodni – przewrócony flakon, rozsupłane wstążki, plama krwi na nożycach, smugi na podłodze… Ten bałagan i nieobecność przyjaciółki budzą w niej ogromny niepokój. Mąż Heleny również nie potrafi odpowiedzieć na pytania – co stało się z kobietą, gdzie się znajduje, czy jest ranna? A przecież pracowita perfekcjonistka nie pozostawiłaby takiego nieporządku. Może była skryta i wycofana, ale nie zniknęłaby bez słowa wyjaśnienia… Ostatecznie, w poszukiwania angażuje się policja.

Co ukrywa zaginiona florystka? Padła ofiarą jakiegoś przestępstwa – czy też przeciwnie – to ona komuś zagraża? Powoli dowiadujemy się o bohaterach coraz więcej. Niestety, raczej niepokojącego - łączą ich toksyczne relacje, nieustająco dręczą traumy, lęki, wspomnienia, tajemnice. Podoba mi się brak jednoznacznych podziałów na „dobro-zło” - każdy pewnie dostrzeże w powieści coś innego, uzna za najistotniejszy inny wątek. Uświadamiamy sobie, że każde postępowanie można czymś wyjaśnić, chociaż nie usprawiedliwić… A na każdą sytuację, z perspektywy czasu, patrzymy inaczej…

Ten thriller psychologiczny ma wiele warstw. Przynosi ważną refleksję – aby poradzić sobie z życiem, należy uporządkować przeszłość. Da nam to szansę na nowy początek. Ważne, aby pogodzić się ze sobą...

Pewnego dnia znika Helena Bardo – florystka oraz właścicielka kwiaciarni Chloris. Jej najlepsza przyjaciółka Sonia, która również pracowała w kwiaciarni, decyduje się rozwikłać sprawę zaginięcia najbliższej jej osoby. Z każdym dniem, z każdą odkrytą tajemnicą upewnia się, że nikomu nie może ufać – nawet mężowi Heleny. Pewnej nocy dostaje wiadomość o dość intrygującej treści: ta sprawa dotyczy także ciebie. Do jakich sekretów dotrze Sonia? Czy pielęgnowana od lat przyjaźń budowana była na kłamstwie? Jestem pozytywnie zaskoczona tą historią. Początek fabuły nie wskazywał, że będę się tak dobrze bawić. Im bardziej opowieść się zagęszczała poprzez kolejne tajemnice, które wychodziły na światło dzienne, tym lepiej mi się ją przyswajało. Po Stażystce, najlepszej według mnie książki autorki, którą przeczytałam 4 lata temu, przez długi okres żadna z kolejnych opowieści nie wzbudziła we mnie aż takich emocji, jakich dostarczyła mi Florystka. Nie twierdzę, że Obserwatorka czy Służąca były złe. Po prostu Stażystka i Florystka to historie, których poziom prowadzenia fabuły stoi na wyższym poziomie. Ode mnie 9/10.

Sonia i Helena wspólnie prowadzą kwiaciarnie Chloris. Kiedy jedna z nich znika, na jaw zaczynają wychodzić mroczne sekrety. Sonia wraz z mężem zaginionej będą próbowali rozwikłać zagadkę tajemniczego zniknięcia. Po drodze przekonają się że nikomu nie można ufać.
Czy uda im się rozwikłać tajemnicę?
Czy Helena odnajdzie się cała i zdrowa?

" Krew na ostrzu nożyc, smugi na podłodze, przewrócony plakon. Nie da się już dłużej dyskutować z rzeczywistością"

" Florystki" to książka którą czyta się szybko dzięki bardzo fajnie wymyślonej fabule. Pełna emocji, intryg oraz napiętej atmosfery historia, która wciąga od pierwszej strony. W książce znajdziecie kilka ciekawych wątków takich jak problemy małżeńskie czy przyjaźń.
Narracja prowadzona z perspektywy dwóch osób, dzięki czemu łatwiej jest nam poczuć to co czują bohaterowie którzy są naprawdę fajnie wykreowani.
Jeżeli lubicie thrillery, to dajcie się skusić.
Polecam❤️

W JEJ PIĘKNYCH OCZACH MIESZKAŁ STRACH I BYŁO MU TAM BARDZO WYGODNIE…

Alicja Sinicka należy do grona moich ulubionych Autorek. Czytelniczki pokochały jej pióro za sprawą serii Oczy Wilka. Później okazało się jednak, że Autorka sprawdza się doskonale w bardziej mrocznych klimatach, a jej książki z gatunku domestic noir cały czas cieszą się niesłabnącą popularnością. Zawsze z niecierpliwością czekam na nowości. W końcu pojawiła się zapowiedź FLORYSTEK. Już od samego początku zaciekawił, a wręcz zaintrygował mnie kwiatowy motyw. Tym razem Autorka po raz kolejny zabiera nas do Oławy. Wierni fani z pewnością zauważą czytelnicze smaczki w postaci scenek z gościnnym udziałem bohaterów z poprzednich książek.

Główną bohaterką książki jest Helena Bardo – właścicielka kwiaciarni Chloris, żona Doriana i bliska przyjaciółka Soni. Z dnia na dzień kobieta w niewyjaśnionych okolicznościach znika. Nie wiadomo co się z nią dzieje i gdzie przebywa. Została porwana? Zamordowana? A może sama uciekła? Dorian i Sonia zgłaszają sprawę na policję. Funkcjonariusze starają się ustalić miejsce pobytu Heleny. Jednak cały czas bezskutecznie. W między czasie na światło dzienne zaczynają wychodzić długo skrywane tajemnice. Okazuje się, że Helena miała ich bardzo wiele. Dodatkowo Sonia dostaje kilka niepokojących wiadomości. Czy ktoś chce skrzywdzić również drugą florystkę? Jaką rolę w całej historii odegrają kwiaty? Czy uda się odnaleźć Helenę? Tak wiele pytań,a...

Sonię i Doriana – narratorów tej powieści, łączy osoba Heleny, przyjaciółki i żony. Teoretycznie osoby najmocniej z nią związane powinny najlepiej ją znać i mieć na jej temat najwięcej do powiedzenia. Lecz w rzeczywistości nie zawsze tak się dzieje i tutaj również mamy do czynienia z takim przypadkiem. Gdy Helena w tajemniczych okolicznościach znika nagle z miasta, aby dowiedzieć się czegokolwiek, należy najpierw rozwikłać jej życiorys. Sonia, utalentowana florystka, która zupełnym przypadkiem znalazła się w jej życiu, nie może pogodzić się z pustką, która nagle pojawiła się w jej życiu po stracie przyjaciółki. Dorian, miłośnik górskich wycieczek i dusza towarzystwa, choć ma swoje sekrety, także próbuje odpowiedzieć sobie na pytanie co się wydarzyło. Lecz odpowiedzi, które powoli zaczną otrzymywać z kolejnych faktów z przeszłości Heleny, mogą okazać się szokujące i z pewnością nie takie, jakich by się spodziewali… Bo czasem przeszłość trzeba pozostawić w przeszłości.

„Florystki” to nie jest moje pierwsze spotkanie z piórem Autorki, stąd wiedziałam, że mogę się spodziewać przede wszystkim niebagatelnej i dopracowanej powieści. Otrzymałam to z nawiązką, ponieważ dodatkowo Pani Alicji udało się zbudować piekielnie dobry klimat książki, która nie tylko trzyma w napięciu, ale pozostawia w czytelniku uczucie niepokoju oraz niepewności co do dalszych wydarzeń. Przyszedł nawet taki moment, w którym nie chciałam ufać już nikomu, kto pojawia się w książce...

Zawsze zaczyna się od plusów książki, a ja chciałam wpierw dodać jeden mały minus, który wciąż chodził mi po głowie. Jest nim brak cech charakterystycznych postaci i jednolitość wypowiedzi każdego z bohaterów. Gdyby nie nagłówki na początku rozdziałów nie bardzo bym wiedziała kto co tutaj mówi. To był taki jeden ciąg tych samych emocji, tych samych wypowiedzi, tylko innej płci. Jednak pomijając ten fakt, książka podobała mi się bardzo. W momencie, kiedy wiemy już, że Helena zaginęła, to podejrzanym staje się dla nas każdy. Autorka tak zagrała postaciami, że w pierwszej kolejności nie wiem dlaczego, ale podejrzewałam, że to jej przyjaciółka była odpowiedzialna za jej zaginięcie. Niby bardzo się tym wszystkim przejmowała, badała dziwne miejsca, obserwowała zachowania innych, szukała odpowiedzi, a jednak coś mi w niej nie grało. Długo też nie wiedziałam gdzie ona była w czasie, kiedy tamta zaginęła. Drugim podejrzanym był jej mąż, gdyż wiemy, że ich małżeństwo nie było udane. Wielokrotnie zamykał szczelnie okna, by sąsiedzi nie słyszeli ich awantur. Ale nie mówi z jakich powodów one były. Później podkreśla, że Helena dużo piła, więc to ona mogła te awantury powodować. Jednak jej przyjaciółka z którą prowadzi kwiaciarnię nie wyczuwała od niej alkoholu. Czyżby zatem on kłamał? W ogóle jego zachowanie bywa dwojakie. Raz bardzo przejmuje się jej zaginięciem, innym razem chyba bardziej boi się jej powrotu. Ma sporo sekretów, gdyż Helena wysłała do niego karteczkę, którą Sonia w ...

„Ludzie są jak góry lodowe wystające z połaci oceanicznych wód. To, czego w nich nie widzimy, jest najbardziej niebezpieczne”.


Czy 12 lat to długi staż przyjaźni? Czy tyle wystarczy, by powiedzieć, że się kogoś zna? By stwierdzić, że się „wszystko: o kimś wie? By zaufać i się nie rozczarować..?

Helena i Sonia są przyjaciółkami od 12 lat. Kobiety łączy silna więź i wspólna pasja.. Helena jest utalentowaną florystką i właścicielką kwiaciarni Chloris w Oławie. Tu zatrudnia też swoją najlepszą przyjaciółkę, Sonię, którą zaraziła miłością do kwiatów. Pewnego dnia Helena znika bez śladu. Ani Sonia, ani nawet mąż Heleny, zdezorientowani nie mają pojęcia co się stało z kobietą.. Wkrótce okazuje się, że Helena miała wiele mrocznych tajemnic, a jej życie wydające się Soni idealne – ma jednak pęknięcia, rysy i ubytki.. Prawdziwy obraz Heleny, kawałek po kawałku odkrywany przez Sonię, rwie jej rzeczywistość na strzępy odsłaniając toksyczne relacje, myśli, doświadczenia i całe życie kogoś, kogo wydawało jej się, że zna, a jednak tak bardzo się pomyliła..

„Florystki” to klimatyczny, niebezpiecznie wciągający thriller psychologiczny. O pierwszych stron podnosi ciśnienie i wzmaga czujność.. bo wszystko tu ma znaczenie. Duszny klimat, poczucie zagrożenia i niepewności, frapująca akcja – nie pozwalają powstrzymać natłoku myśli i domysłów. Autorka wrzuca nas w świat pełen tajemnic, gdzie za każdym rogiem czai się COŚ: przeszłość, zbrodnia, zdrada, życiowe bł...

„𝑀𝑜𝒿𝑒 𝓏̇𝓎𝒸𝒾𝑒 𝒿𝑒𝓈𝓉 𝓈𝒾𝒶𝓉𝓀𝒶̨ 𝓊𝓉𝓀𝒶𝓃𝒶̨ 𝓏 𝒸𝓊𝒹𝓏𝓎𝒸𝒽 𝓀𝓁̷𝒶𝓂𝓈𝓉𝓌“

„Florystki“ autorstwa Alicji Sinickiej to niezwykle misterna historia. Sonia dość przypadkowo ratuje życie kobiecie, która zaraża ją pasją do florystyki i finalnie zatrudnia w swojej kwiaciarni. Między kobietami rodzi się niezwykła przyjaźń. Pewnego dnia po przybyciu do pracy, odkrywa, że w tym miejscu doszło do czegoś strasznego, widzi krew, a jej przyjaciółki Heleny nie ma, choć być powinna. Okazuje się, że ta miała spędzić weekend w górach i tam udaje się wraz z mężem pracodawczyni, aby ją odnaleźć. Po pewnym czasie okazuje się, że to nie jest zwykłe znikniecie, a cała sprawa ma drugie dno, które Sonia krok po kroku odkrywa w pamiętniku Heleny. Dziewczyna nie wie, komu ufać, dodatkowo pojawia się tajemniczy „Kapitan”… Prawda okaże się druzgocząca, dla wszystkich…

Autorka stworzyła naprawdę świetny thriller psychologiczny, obmyślony w każdym szczególe. Czytając tę książkę, momentami miałam wrażenie, że już wiem, o co w tej historii chodzi, ale jaka była prawda, nie odgadłam. Zostałam totalnie zaskoczona.

Mamy tu dwuosobową narrację – Sonii i Doriana, chociaż pamiętnik Heleny dodałabym jako trzecią. Trudno mi więcej napisać, aby nie spojlerować. Mogę dodać tylko, że Autorka poruszyła mnóstwo ważnych tematów – nieciekawe relacje z matką, toksyczne uzależnienie od drugiego człowieka, odrzucenie i traumę. A także to, że nic nie dzieje się bez przyczyny.

Według mnie to jedna z tych...

Alicja Sinicka powróciła z nowym thrillerem, gdzie zabiera nas w fascynujący świat roślin, ukrytych znaczeń i tajemnic.

„Florystki” podobnie jak wszystkie inne książki autorki była dla mnie pozycją nieodkładalną. Jak zawsze z niezwykłą lekkością kreski fabułę i prezentuje nietuzinkowych bohaterów o wielu twarzach.

Tym razem od samego początku otrzymujemy wciągającą tajemnicę i czuć dość niepokojący klimat. Zaginięcie Heleny wychodzące na jaw już na pierwszych stronach powoduje, że zaczynamy się zastanawiać co takiego wydarzyło się w kwiaciarni i co naszej bohaterce grozi, a tym samym czy ona jeszcze żyje. Autorka istotne fakty dawkuje stopniowo, ale kompletnie mi to nie przeszkadzało. Mylenie tropów, dokładanie bohaterów i elementy grozy powodują, że tutaj naprawdę nie można się nudzić. Wprowadzenie fragmentów pamiętnika spowodowało, że kolejne rozdziały dosłownie pochłaniałam. Przedstawiały one idealną Helenę w zupełnie nowym świetle i przywołały do życia tajemniczą postać, która bardzo mnie intrygowała.

Sama kreacja bohaterów jest świetna. Poznajemy dwie twarze Heleny, Doriana o którym być może zbyt pochopnie możemy wyrobić sobie zdanie i Sonię, w której od początku coś mi nie pasowało. Jednak czy słusznie?

„Florystki” to książka nieprzewidywalna której zakończenie dosłownie wbiło mnie w fotel. Uświadamia ono jak nasze życie może się zmienić w naprawdę krótkim czasie i wcale nie musi być to zmiana ...

"Zawsze jest jakiś powód, żeby czynić zło. Uwierz mi, najgorsi mordercy opowiedzą ci dokładnie, dlaczego zabili, co czuli, gdy chowali ciała w lasach, pod gałęziami. To nie znaczy, że są usprawiedliwieni."

Pewnego dnia Sonia przychodząc do pracy w kwiaciarni Chloris zauważa, niepokojące znaki, że jej szefowej Helenie mogło się coś stać. Przestraszona kobieta po konsultacji z Dorianem, mężem Heleny i wezwaniu policji stwierdza że kobieta zaginęła. Co potwierdza później także opuszczony samochód zostawiony na parkingu w drodze do Doliny Pięciu Stawów. Sonia próbuje na własną rękę odszukać Heleny, przecież to jej najlepsza przyjaciółka, a wydaje się, że nikomu nie może ufać. Nawet mąż zaginionej wydaje się podejrzany. Czy uda się odnaleźć Helenę? Jakie tajemnice skrywała kobieta?

Przez tę książkę się wręcz płynie. Odkrywamy po troszeczku całą historię. Na pewno można powiedzieć, że jedyną osobą którą się lubi od początku jest Sonia, główna bohaterka. To bardzo silna i odważna osoba, która zawsze wie jak się zachować w danej sytuacji. Warto mieć takie osoby przy sobie. Inne postacie również są bardzo dobrze ukazane. Mam wrażenie, że oprócz Soni wszystkich podejrzewałam o to, że przyczynili się do zniknięcia Heleny.

Jednak jedno jest pewne, nie takiego zakończenia się spodziewałam. Było to całkowicie odświeżające. Bo dostałam coś zaskakującego, nietypowego a na dodatek bardzo dobrego.

Autorka świetnie wprowadza w historie i zawsze chętnie s...