Opowiadania dla dzieci

Książka, z którą spędziłem kilka wieczorów, wpadła w łapska moje zupełnie przypadkowo. A że ostatnio „Ruda Kejla” Singera rozpalała zimową zmarzlinę, i w ogóle Singera uwielbiam, ciekawy byłem, co tam pisarz dzieciom do głów nawkładał.

I jest tak: opowiadania czyta się lekko, ale nie są jakimś rarytasem. Niektóre, zwłaszcza będące przypowieściami, te które piętnują ludzkie przywary, głupotę i chciwość, są rzeczywiście skrojone na miarę wielkości pisarza i chociażby dlatego warto je poznać. Skąd jednak „powszechnie wiadomo”, że w Chełmie rządzi głupota, tego się nie dowiedziałem, choć bawiłem się świetnie. Są zatem Głupcy z Chełma (Zajnwł Dureń, Trejtł Głupiec, Sender Osioł i mój ulubieniec: Szmendryk Tępak) i durny karp, wiedźma Kunegunda (przypowiastka skądinąd jak z horroru), papuga o imieniu Drejdł i kapitalna historia Szlemiela, który wybrał się w podróż do Warszawy. Można śmiało czytać je pociechom i patrzeć, jak otwierają usta ze zdziwienia. Bo te krótkie historyjki to przecież zapis czasów utraconych, wyjątkowych i zapomnianych.

Innymi słowy „Opowiadania…” to świetna rozrywka, powrót do żydowskich domów, chederów i sztetli, skąpanych chanukowym światłem. Nieco mistycyzmu, biblijnych opowieści i przemycanych uniwersalnych mądrości; pamięć o skrawku świata, który już nie wróci.

Poza tym to Singer – można zabłysnąć w towarzystwie, bo kto, prócz Was, „Opowiadania” przeczytał? ;)

Wspaniałe opowiadania, a może bardziej baśnie... pięknie napisana książka niekoniecznie tylko dla dzieci, chociaż moje wnuki były zachwycone tymi opowieściami, zwłaszcza, że język trochę inny od normalnego, bo inne nazwy potraw itp., polecam, bo warto to przeczytać.