Panna Nikt : tajemnicza powieść o dojrzewaniu

Jedna z niewielu powieści, po których przeczytaniu miałam totalny mętlik w głowie i brak słów. Wzrusza, szokuje, czaruje, odrzuca, a momentami nawet bulwersuje. Czyli ma wszystko to, co książka mieć powinna. Wciąga niesamowicie - przeczytałam w jeden wieczór. Co do tych zdrobnień - uważam, że był to zabieg celowy, mający na celu skonfrontowanie niby "sielankowego" postrzegania życia Marysi i brutalnej realności. I mi to wcale a wcale nie przeszkadzało. Poza tym, jak możemy zauważyć - w miarę rozwoju akcji, a szczególnie w Księdze drugiej zdrobnień jest coraz mniej. Moja opinia.

książka jest dość ciekawa i fajnie się ją czyta. Jest bardzo tajemnicza i na dobrą sprawę do samego końca niewiadomo o co chodzi... pokazuje wchodzenie w świat, w który dorastając nie powinno się wejść i nie chodzi o bogactwo i bogatych znajomych, ale porzucenie siebie i wszystkiego dla czegoś o czym, nie mamy zielonego pojęcia, a potem nie dostrzegamy jego zła...

Bardzo dobra książka,muszę obejrzeć znów film. Marysia wydała mi się strasznie, głupiutką i naiwną dziewczyną zwłaszcza używając tak pieszczotliwego słownictwa. A Kaśka i Ewka to jakaś porażka , niezłe mi przyjaciółki.Myślę , że prawdziwe przyjaciółki raczej nie zachowują się wobec siebie w taki sposób jak to było między Marysią , a Ewką .

Dość dziwna. Pokazuje przemianę Marysi z grzecznej, uzależnionej od rodziców dziewczynki w małego `potworka`, pod wpływem zgubnego wpływu fałszywych koleżanek. Mimo wszystko warto się zapoznać. Oceniam na 3, gdyż jakoś nie mogłam przekonać się do bohaterki.

Tajemnicza książka, z wyjątkowym klimatem, momentami sprawiająca, że człowiek gubi się w tym, co czyta. Ale jest w tym tak niezwykła, tak przerażająca, że naprawdę warto przeczytać ;] Serdecznie polecam.

I przy czytaniu, i przy oglądaniu pogubiłam się całkowicie. Dawno to było, ale do dziś pamiętam, że klimat był mroczny,ciężki. Być może powrócę do lektury. Może w wieku dorosłym lepiej zrozumiem.

Książka, specyficzna jednak niestety ma się wrażenie jakby czytało się opowieść 10 latki a nie 15 letniej dziewczyny. Dziwna, zakręcona, zaskakująca. Polecam cierpliwym:)

Pewne rzeczy mnie denerwowały, choćby te powtarzające się zwroty "Mamusia" "Tatuś". Ale z drugiej strony one podkreślały charakter i osobę Marysi. Ciekawa książka.

Tak jak ktoś już tu napisał, na początku miałam wrażenie, że czytam historię 10-latki. Potem już było lepiej, ale książka mi się nie spodobała. Taka... naiwna.

Początek trochę nudny, ale potem... ta książka jest inna niż wszystkie. Jedna z niewielu, które zmuszają do myślenia nad samym sobą. Polecam !