Pomóż mi

Kolejna bardzo dobra książka spod pióra pani Denzil. Książka szybko wciągająca, podzielona na jakby dwie odrębne historie (bardzo ciekawy zabieg), utrzymująca w napięciu, otoczona aurą tajemniczości (szczególnie w pierwszej połowie). Czyta się ją bardzo dobrze, z nieziemską prędkością - ciężko się od niej oderwać. Rozdziały krótkie i dynamiczne, narracja w trzeciej osobie z perspektywy głównej bohaterki, Fran. Od drugiej połowy książki autorka dołączyła narrację z perspektywy siedmioletniej Esther, również w trzeciej osobie. Powieść godna polecenia nie tylko fanom autorki.

Thriller psychologiczny Sarah A. Denzil „Pomóż mi” porusza temat niesienia pomocy, aktualny zawsze, ale szczególnie w tym trudnym czasie, rozkłada tę kwestię na czynniki pierwsze. Niepewność związaną z rozpoznaniem problemu, reakcję najbliższych i otoczenia, motywację osoby pomagającej i cenę, którą jest gotowa zapłacić.

Czy można pomóc komuś, kto tego nie chce? Czy nasze działania nie przyniosą wówczas więcej szkody, niż pożytku? A może to wygodne wytłumaczenie naszej obojętności i bierności w obliczu cudzej krzywdy? Ale skąd można mieć pewność, czy ktoś rzeczywiście tej pomocy potrzebuje?

Czy Fran po własnej, bolesnej stracie jest bardziej wyczulona na krzywdę innych? Czy może natrętnym wręcz zainteresowaniem młodą kobietą i jej córką próbuje tę stratę zrekompensować? A jeśli intuicja dobrze jej podpowiada, że w tej rodzinie rzeczywiście dzieje się źle? Potulna żona, kontrolujący wszystko, dużo starszy mąż i mała zbyt poważna na swój wiek dziewczynka, to niejedyne sygnały, które ją niepokoją.

Czy Mary i jej córka rzeczywiście potrzebują pomocy, czy tylko Fran tak się wydaje? W każdym razie każde podejmowane przez nią w dobrej wierze działania rodzą niespodziewane i negatywne konsekwencje. Gdy rodzina znika bez słowa, Fran czuje wewnętrzny przymus, by sprawdzić ich losy. To, co odkryje okaże się bardziej przerażające, niż jej najgorsze domysły i odmieni również jej życie.

„Pomóż mi” to kolejna znakomita powieść autorki dobrze znanej j...

Słuchajcie, tyle się dzieje na tym świecie, że stwierdziłam, iż najlepszym lekarstwem będzie lektura tej książki. Była bardzo ciekawa do pewnego stopnia. Odkąd tylko weszłam w tajniki sekty jakoś tak mnie nieco pod siebie odtrąciła. Nie podobało mi się to jak łatwo mogli manipulować naszą bohaterką, choć ona tłumaczyła to sobie zupełnie innym celem. Jednak może zacznę od początku.
Wkręciłam się w nią od razu, bardzo zainteresowała mnie ta dziwaczna rodzina. I nie chodzi tutaj o inne zwyczaje, czy wyznania. Nawet z początku wydawało mi się, że wszystkie wiadomości jakie przychodziły do Fran pisała ta mała dziewczynka. Byłam pewna, że to jakaś gra w którą muszą kogoś wciągnąć, by zatuszować później swoje sprawy. Następnie wszystkie sytuacje, które miały miejsce wydawały mi się nieco przedłużające się w czasie. Nawet jestem pewna, że gdyby sporą część stron wyrwać, pewnie nie zrobiłoby to różnicy. Napięcie tutaj narastało i opadało. Pojawiało się coraz więcej zgrzytów między małżeństwem głównej bohaterki. Ona jednak przepełniona swoją obsesją trwała uparcie przy swoim. Gdzieś tam wewnątrz siebie utrwaliło jej się przekonanie, że musi obronić siedmioletnią dziewczynkę. Twierdziła, że to jej dzieje się niebezpieczeństwo. Jako wieloletnia matka mogę zrozumieć jej zachowanie, choć początkowe fakty wszystkiemu przeczyły. Smutno było, kiedy oddalała się od swojego męża, choć on ją wspierał. Nieco zmieszana byłam pewnymi informacjami na jego temat, aczkolwiek później wyszły na...

Bardzo lubię twórczość autorki. Pisze naprawdę godne uwagi thrillery psychologiczne. Potrafi stworzyć świetne tło, które dopełnia całości.
Bywały lepsze i gorsze tytuły. Niestety ostatnia jej książka należy do grupy średniaków.

📖📚📖
... Chwyć mnie za rękę, maleńka...
W środku nocy Fran znajduje stojącą przy huśtawkach siedmioletnią dziewczynkę.
Jej ubranie jest staromodne i pobrudzone.
Kiedy Esther wraca do rodziny, Fran nie może przestać o niej myśleć. Jest przekonana, że tam dzieje się coś złego.
Pewnego ranka Esther i jej rodzina znikają.
Czy uda jej się uratować małą? Co kryje rodzina? Co skrywa najbliższa jej osoba?

Książka zaczęła się bardzo klimatycznie i mrocznie. Tajemnicza dziewczynka, dziwne plamy, huśtawka, nieme spojrzenie. To wszystko kusiło by czytać dalej, strona po stronie by dowiedzieć się o co chodzi.
W pewnym momencie zaczęło wiać nudą, napięcie spadło i większość zdarzeń stała się bardzo przewidywalna.
Autorka wplotła motyw sekty i to było interesujące, jednak nie było tu nic odkrywczego i czegoś zaskakującego.
Pokazała natomiast jak łatwo można dać się zmanipulować i omamić.
"Pomóż mi" to jedna ze słabszych książek autorki. Bardzo przewidywalna, bez twista i zaskoczenia.
Jeśli lubicie delikatne thrillery, o prostej konstrukcji ten powinien Wam przypaść do gustu.
Z sympatii do twórczości autorki zapewne sięgnę po kolejną książkę, która wyjdzie spod jej pióra.

Nie ukrywam, że jestem fanką thrillerów psychologicznych Sarahy A. Denzil. I za każdym razem, kiedy pojawia się jej nowa książka, to cieszę się, jak głupi do sera 😀

Mieszkańcy Leacroft, małej miejscowości w Anglii, to hermetycznie zamknięte społeczeństwo. Plotki na temat sąsiadów, są tu na porządku dziennym. Pewnego dnia do Leacroft sprowadza się rodzina z małą, około siedmioletnią dziewczynką. Wśród kobiet, śpiewajacych w kościelnym chórze, także we Francesce, to małżeństwo nie wzbudza zaufania. Jest bardzo religijne, noszą szyte przez siebie ubrania, a mała Esther odbiega od innych dzieci w jej wieku. Kiedy o piątej nad ranem, podczas porannego joggingu, Fran znajduje w parku dziecko samo, bez rodziców, z potarganymi włosami, pomaga dziewczynce wrócić do domu. Na szczęście szybko odnajduje się mama, imieniem Mary. Francesce nie daje spokoju to wydarzenie. Mary jest jednak bardzo młoda i niedoświadczona, ponadto wydaje się zastraszona. Fran postanawia zbadać sprawę i dowiedzieć się więcej na temat Whitakerów. Instynkt podpowiada jej, że w tej rodzinie dzieje się coś dziwnego. Utwierdza ją to tylko w przekonaniu, kiedy Whitakerowie, po krótkim czasie, wyprowadzają się z Anglii. Przed ich zniknięciem, Francescą otrzymuje od Mary, z którą zdążyła się zaprzyjaźnić, niepokojącego smsa. Chcąc dowiedzieć się prawdy i móc pomoc dziewczętom, zaczyna prowadzić śledztwo na własną rękę. Co odkryje i czy znajdzie się w niebezpieczeństwie?

Ten ...

Znacie twórczość Sarah A Denzil? Jest to jedna z moich ulubionych autorek i jestem prawie na bieżąco z jej twórczością. Uważam, że thrillery spod jej pióra są dobrze napisane i trzymają w napięciu.

W książce "Pomóż mi" mam problem. Sam fakt, że książka jest dość gruba. Ma ponad 400 stron czy to w formie papierowej czy w wersji elektronicznej. Sama grubość by mnie nie szokowała gdyby nie fakt że się nudziłam. Tak, nudziłam się.

Sarah pisze dobre książki, trzymające od pierwszych stron ale tutaj nie widziałam ukazanych możliwości autorki. Jestem rozczarowana bo wiem że mogłoby być inaczej napisane, akcja mogłaby toczyć się od pierwszych stron a tak z każdym rozdziałem mój zapał malał.

Kilka rozdziałów przed końcem znalazłam dobry plot twist i myślałam że autorka to pociągnie. Niestety. Dalej nic mnie aż tak nie zszokowało że mogłabym zbierać szczękę z podłogi..

Jest to dobrze napisany thriller ale nie na poziomie takim na który przyzwyczaiła nas autorka.

Akcja rozwija się powoli początkowo, im dalej tym bardziej przyśpiesza. Autorka opisuje jak działają sekty, jak powoli dochodzi do omotania jej członków. Zabierają majątki, wykorzystują swoich wyznawców do pracy. Małoletnie dziewczynki są wykorzystywane seksualnie. " Jechali w góry , medytowali razem, a Mary wrociła na ranczo z nią w brzuchu." Zakończenie mnie zaskoczyło. Okazuje się, że nawet żyjąc z kimś 10 lat, nie znamy dobrze swojego męża.