Opinia na temat książki Powódź

Kris w dzieciństwie przyjaźnił się z Kubą. Niestety od lat nie mieli ze sobą żadnego kontaktu. Kiedy Kris dowiaduje się, że jego najlepszy kolega popełnił samobójstwo skacząc z wieżowca w którym mieszkał, postanawia pojechać do Krakowa i samemu odkryć czy to naprawdę było samobójstwo. List pożegnalny napisany na zdjęciu pięknej dziewczyny tylko mnoży pytania. Kim jest Zuza i jak ją znaleźć? Co wspólnego z całą sprawą mają brutalne filmy odkryte na telefonie Kuby? Kris wraz z dwójką nastolatków próbują rozwiązać zagadkę. W międzyczasie w Krakowie trwa powódź, która może pokrzyżować im plany.

Hmm... Długo zastanawiałam się co napisać o tej książce. Fabuła jest dość nietypowa. Mamy tutaj samobójstwo, handel ludźmi, filmy snuff, a w tle Kraków zmaga się z powodzią. Książka podzielona jest na siedem rozdziałów, a każdy z nich rozpoczyna kartka z kalendarza odpowiadająca kolejnym dniom śledztwa Krisa. Następnie autor zamieścił wycinki z gazet, które łączą się z fabułą książki. Niewątpliwym plusem jest to, że czyta się ją szybko. Sam pomysł na fabułę jest ciekawy. Niestety chwilami wkradał się chaos. Nie przekonali mnie również pomocnicy Krisa. Nastolatkowie w takiej historii? Jakoś nie mogłam sobie tego wyobrazić... W ogóle każda z postaci wydała mi się mało wyrazista. Zabrakło też niestety emocji i dreszczyku. Nie jest to jednak zła książka. Sympatycy lekkich kryminałów na pewno się w tej historii odnajdą. Fajnym pomysłem było dodanie artykułów z gazet. Połączenie żywiołu wody na który nie mamy wpływu z żywiołem okrucieństwa stworzonego przez człowieka również fajnie się ze sobą połączyło. Widzę w autorze potencjał i chętnie przeczytam kolejną jego książkę.