Profesor Andrews w Warszawie / Wyspa

Niespotykana okazja zapoznania się z wybitną prozą Tokarczuk w niecałą godzinę. Dwa krótkie opowiadania, ale jakże przejmujące! 

Przy kolejnym spotkaniu z Tokarczuk miałam sięgnąć po powieść, jako że ze zbiorem „Opowiadania bizarne“ dogadałam się jedynie połowicznie, a jednak. W bibliotece złapałam za wydanie zawierające jej dwa teksty, a gdy już je złapałam — nie wypuściłam, dopóki nie przeczytałam.

Zarówno „Profesor Andrews w Warszawie“ jak i „Wyspa“ to historie o samotności, przymusowej izolacji w skrajnej sytuacji. W pierwszym opowiadaniu bohater znajduje się wśród ludzi, ale nie zna ich języka, nie rozumie otoczenia. Obserwuje świat, który staje na głowie przez wprowadzenie stanu wojennego i próbuje po prostu przeżyć. Jego umysł powoli oddala się od racjonalności, bo odczuwa coraz większą desperację. O dziwo lepiej z osamotnieniem radzi sobie bohater drugiego opowiadania, choć jest rozbitkiem na bezludnej wyspie. Zmuszony jest zbudować dach nad głową, zmuszony jest zdobywać pożywienie, zmuszony jest przetrwać z dala od cywilizacji, a samotność sprawia, że tworzy wymyślonego towarzysza. Mocno wchodzi w egzystencjalne rozważania, a jego przymusowa izolacja może jednocześnie stanowić ucieczkę od świata ogarniętego wojną jak i formę zatracania się w szaleństwie.

Nie chcę wchodzić głębiej w analizę obu tekstów ani w sznureczek, jakim poszły moje myśli podczas czytania. Wydaje mi się, że przedstawienie własnych wniosków może zepsuć przyjemność z lektury kolejnym osobom. Dlatego!

„Wyspa“ nie była opowiadaniem dla mnie, choć językowo została lepiej rozbudowana, stadium boha...

Dwa krótkie opowiadania, które urozmaicą popołudniową kawkę. Celowo nie piszę: uprzyjemnią, bo co dla jednego przyjemne, dla drugiego niekoniecznie.

A dla mnie?

Pierwsze opowiadanie o zagranicznym profesorze na występach w Polsce. Byłoby to dla niego nic takiego - cykl planowanych wykładów, spotkania ze studentami, ale data przylotu okazała się szczególna. W przeddzień ogłoszenia stanu wojennego. Takie wyobcowanie i niezrozumienie sytuacji jak go spotkało trudno sobie nawet wyobrazić. Kiedy się wychodzi ze strefy komfortu, nigdy łatwo nie jest. Nie napiszę co się profesorowi przydarzyło, bo popsuję komuś przyjemność czytania, ale zapewniam, że jest zaskakująco, refleksyjnie, metaforycznie, czasem zabawnie i pięknym językiem, w dobrym stylu Olgi Tokarczuk.

Dodatkowo opowiadaniem o profesorze zrealizowałam styczniowe Wyzwanie LC, że akcja dzieje się zimą. Wszak tu zima jak się patrzy. Mróz trzeszczy, śnieg w zaspach, na chodnikach koksiaki, na ulicach czołgi, ludzie chodzą z choinkami, a w wannach pływają karpie. Dziwna się musiała wydać taka Polska gościowi z zagranicy!

Drugie opowiadanie o człowieku, który utknął na bezludnej wyspie i musiał sobie umieć poradzić z wyzwaniami, które przyniósł mu los. To tak bardzo nie moja bajka, że pisać mi się nawet nie chce. Nie jestem znawcą literatury, tylko prostą czytelniczką i po tym opowiadaniu myślę sobie, że może za prostą na takie literackie głębie, wyżyny, metafizy...

"Profesor Andrews w Warszawie":
W opowiadaniu tym poznajemy angielskiego profesora, który pewnego zimowego dnia przylatuje do Warszawy. Profesor Andrews budzi się rano i napotyka na szereg przeciwności losu. Brak kontaktu z przewodniczką, która go przyprowadziła do ciasnej kawalerki, brak bagażu, totalne poczucia zagubienia w obcym kraju o obcej kulturze i historii; w kraju, gdzie ludzie posługują się obcym językiem i zachowują się w dziwny, obcy sposób.
Autorka zgrabnie w tak małej formie krótkiego opowiadania przestawia wachlarz emocji głównego bohatera. Bardzo na plus.

"Wyspa":
To opowiadanie, w którym poznajemy mężczyznę, który uszedł z życiem po katastrofie statku i znalazł się na wyspie. Otacza go bezkresne morze, a wyspa staje się nieznanym lecz jedynym możliwym lądem. Wraz z bohaterem przeżywamy jego lęki, strach, tęsknotę za życiem, które dotąd prowadził. Pewnego dnia na wyspie staje się coś, co diametralnie zmienia całe życie głównego bohatera. Co to takiego i jak potoczą się losy rozbitka? Tego należy się dowiedzieć z lektury tej niepozornej książki.

"Profesor Andrews w Warszawie. Wyspa" to dwa opowiadania na jeden wieczór. Czyta się szybko i z zaciekawieniem poddając się refleksjom i podziwiając przy tym pisarski kunszt Autorki. Zadziwiające, jak pięknie Olga Tokarczuk ujmuje w słowach wydarzenia zawarte na kartach tej krótkiej książki. Polecam.

Opinia opublikowana na moim blog...