Projekt Hail Mary

Projekt Hail Mary to Marsjanin 2.0. Bardziej rozbudowana, bardziej hollywoodzka (właściwie gotowy scenariusz filmowy, szczególnie, że nasz główny bohater ma uroczego "piętaszka" do pomocy), bardziej nerdowska i (niestety, bo pod koniec nuży) dłuższa wersja debiutanckiej powieści Andego Weira - nawet protagonista łudząco podobny. Tym razem jednak Weir podbił stawkę, bo gra toczy się o losy Ziemi i jest też jasne przesłanie (apes together strong!) i pełno (i jeszcze więcej) technikaliów (zapewne uczelnie techniczne i przyrodnicze odnotują niedługo wzrost liczby powołań). Bardzo fajne, niegłupie SF.

Generalnie mówiąc, kto czytał "Marsjanina", ten wie na co wydaje swoje ciężko zarobione pieniądze. Obie książki są do siebie podobne, choć "Projekt Hail Mary" jest o jedną gwiazdeczkę słabszy. Otóż przyczynia się do tego cała seria drobiazgów jak na przykład: główny bohater. Jest za grzeczny i taki... normalny. Andy Weir troszkę za bardzo go posłodził w porównaniu do tego kolesia, co to wziął i utknął na Marsie.

Poza tym ta powieść aż ocieka detalami z podręcznika dla posiadaczy zestawu domowego naukowca. Choć jest to dobrze wkomponowane w fabułę, łatwo jest się tym zmęczyć. Dlatego ten nowy Weir jest bardziej pulchny niż poprzedni. A jednak ta historia cieszy, a zakończenie pozytywnie zaskakuje. Świetnie doprowadził wszystko do mety, ten cały Andy Weir. Storytelling i swego rodzaju poprawność liczyła się dla niego bardziej niż kolejny punkt w statystykach. Przemyślał swoje dzieło, dopracował i koniec końców, choć nie jest to "Marsjanin", Andy Weir daje klientowi książkę wartą jego krwawicy i poświęconego czasu.

Nie lubię sci - fi. Nigdy nie lubiłam i wszelkie próby podczytywania czegokolwiek w ten deseń kończyły się zaliczaniem jednej porażki po drugiej. O ile powody sięgnięcia po raz kolejny po ten rodzaj literatury są dla mnie kompletnie niezrozumiałe, to już wrażenia z lektury (jeśli chodzi o ten gatunek) okazały się - dość napisać - miażdżące. Po pierwsze: doczytałam całą książkę do końca, co w przypadku wcześniejszych lektur nigdy nie miało miejsca. Po drugie : wciągałam ją jak odkurzacz. Po trzecie : chcę jeszcze (no klękajcie narody! Asia czyta sci - fi😎). Jakimś niezrozumiałym dla mnie sposobem, udało się Andy' emu Weirowi, jako jedynemu, zawrócić mi w głowie, żeby z powodzeniem zacząć krążyć wokół innych jego książek z zamiarem przeczytania na cito.
Ogrom fachowej wiedzy i jej dydaktyczny przekaz jaką przy okazji fabuły autor tutaj wtłacza jest zaprawdę niezwykły i zahacza o mistrzostwo świata. Mimo użycia naukowego żargonu, dialogi dość klarownie wyjaśniają użycie różnorodnych pojęć i zjawisk, z którymi przeciętny człowiek zwykle nie ma styczności. Świetnym atutem jest tu też przedstawiona wyjątkowo nietypowa relacja pomiędzy głównymi bohaterami, z którymi - o dziwo! - pożegnałam się z ciężkim sercem, szczególnie z Rocky'm, którego postać potrafiła jednocześnie złapać mnie za gardło, wzruszyć i rozbawić.

Ta książka to kosmos jeśli brać pod uwagę moje wcześniejsze i bardzo liche doświadczenia czytelnicze z tym gatunkiem. Tutaj jestem w wielkim, pozytywnym ...

Przez równe 6 lat nie spotkałem równie ciekawej, dowcipnej i wciągającej książki jak “Projekt Hail Mary”. Tyle czasu upłynęło od momentu przeczytania “Marsjanina” czyli pierwszej książki Andy’ego Weira. “Artemis” nie wciągnęła mnie tak bardzo jak "Marsjanin" i nie ma się co dziwić gdyż była to całkiem inna historia, inne realia, tempo i zdecydowanie o wiele więcej postaci. W przypadku "Projekt Hail Mary" mamy ogrom podobieństw, od humoru i ilości bohaterów po problemy techniczne i naukowe przedstawione w książkach.

Z racji tego, że zwykle czytam 4-6 książek w jednym czasie to nie mogłem sobie pozwolić na wchłonięcie najnowszej książki Weira w 3 czy 4 dni ale delektowałem się nią ponad 2 tygodnie co chwilę sprawdzając książkowe “dane naukowe” z faktami biologicznymi i fizycznymi.

Mimo dosyć ciężkiej tematyki, te pół tysiąca stron czyta się niebywale szybko, lekko ale nie bezrefleksyjnie. W miarę oryginalne podejście do astrofizyki i samej fantastyki naukowej nie każdemu może się spodobać. Ja jestem dosyć wybredny jeżeli chodzi o ten gatunek ale na moje szczęście (no i wydawcy) uwielbiam styl autora.

Póki co, najlepsza pozycja beletrystyczna w tym roku!

na skalach:

goodreads: 4,35/5

lubimyczytać: 9,3/10

u mnie: 93/100

Ryland Grace budzi się z daleko od swojego domu, leżąc na łóżku, otoczony kamerami obserwującymi każdy jego ruch z maską oddechową na twarzy, a do tego podłączony do dużej liczby rurek. Nie jest to jedyna dziwna rzecz, gdyż na sąsiednich łóżkach leżą dwa typy, a komputer usilnie pyta, ile wynosi dwa plus dwa. Nasz bohater początkowo nie pamięta niczego nawet swojego imienia. Na szczęście powoli pamięć zaczyna mu wracać dzięki czemu dowiadujemy się iż jest on jedyną nadzieją na uratowanie Ziemi i jest jedynym, który przeżył misję kosmiczną. Nie będę wam zdradzać więcej szczegółów gdyż nie chce psuć niespodzianki oraz przyjemności z czytania lektury.

Musze przyznać ze mam duży problem z tą książką gdyż były momenty które były niezwykle ciekawe i czytałam z dużym zainteresowanie ale niestety były i takie które wręcz mnie nudziły. Bardzo dużo jest tu terminów naukowych oraz wyjaśnień z zakresu min. matematyki czy fizyki które w tak dużej ilości niestety odbierały radość z lektury. Ale poza tym "Projekt Hail Mary" to przede wszystkim opowieść o walce o przetrwanie, problemach, z którymi nie łatwo sobie poradzić, a także o przyjaźni i spotkaniu z niespodziewanym sojusznikiem.Dacie się skusić na kosmiczną podróż do innego układu słonecznego gdzie czeka na was sporo niespodzianek?

ℙ𝕣𝕠𝕛𝕖𝕜𝕥 ℍ𝕒𝕚𝕝 𝕄𝕒𝕣𝕪 - 𝕣𝕖𝕔𝕖𝕟𝕫𝕛𝕒 𝕡𝕣𝕖𝕞𝕚𝕖𝕣𝕠𝕨𝕒

Na taką książkę czekałam! Mimo, że „Projekt Hail Mary” to sporych rozmiarów tomiszcze tę historię przeczytałam jednym tchem!
•
Słońce gaśnie. Tajemnicze formy życia powodują, że nad Ziemią wisi widmo okrutnej zagłady... Kiedy Ryland Grace z niemałym wysiłkiem otwiera oczy zupełnie nie pamięta gdzie jest i dlaczego się tam znajduje. Po dłuższej chwili przypomina sobie, że wraz z dwójką pozostałych członków załogi wyruszył na samobójczą misję, mającą na celu uratować ludzkość przed kolejną, ale tym razem wieczną, epoką lodowcową...
•
Okej, przyznaję - właśnie takiej rewelacji się spodziewałam. Po zachwycającym „Marsjaninie” (tak, najpierw przeczytałam książkę, potem oglądałam ten genialny film) kwestią czasu była kolejna, fantastyczno-kosmiczna opowieść. Zawiła i pełna niepewności fabuła to tylko jedna z wielu mocnych stron książki! Przede wszystkim na uwagę zasługuje narracja - mocna, przejrzysta, pełna zabawnych dialogów, ale niepozbawiona wzruszających momentów. Świetny warsztat Autora sprawia że czytanie staje się przyjemne, a odkrywanie kolejnych wątków następuje naturalnie. Poznawanie całej fabuły z perspektywy częstych retrospekcji początkowo może sprawiać trudności, jednak z czasem okazuje się bardzo płynne.
Najmocniejszą - moim zdaniem - stroną powieści jest postać głównego bohatera. Ryland Grace. Niedoceniony geniusz, który równie dobrze radzi sobie z zaawansowanej biologią molekularną, jak i z ...

Wszystko ale to wszystko podobało mi się w tej książce. Pomimo katastroficznego tematu, była bardzo optymistyczna. Nigdy też nie spotkałam się z takim przemiłym kosmitą jakim był Rocky! Uwielbiam go! Czytaliście Hail Mary pytam?
Jeśli nie to koniecznie przeczytajcie.

Bardzo trudno jednoznacznie ocenić tę książkę. Z jednej strony autor jest informatykiem, który zyskał popularność na powieści opisującej samotne zmagania astronauty (naukowca) z marsjańskim środowiskiem i najwyraźniej chce kontynuować udany eksperyment literacki konstruując zbliżone fabuły a z drugiej porwał się na coś wymagającego znacznie szerszej wiedzy niż podróż na Marsa i w moim przekonaniu nie poradził sobie z tym zadaniem tak dobrze jak w "Marsjaninie".
Sam pomysł jest początkowo interesujący - naukowcy dostrzegają spadek jasności Słońca i zaczynają szukać przyczyny tego zjawiska, gdyż może ono w szybkim tempie doprowadzić do przerobienia cywilizacji ziemskiej na malownicze mrożonki. Niestety, już wyjaśnienie tej tajemnicy na początku książki wzbudziło we mnie obawy, czy aby na pewno autor zdoła trzymać się solidnych naukowych podstaw w dalszych części fabuły. Sprawcą tego zjawiska okazują się astrofagi - pozaziemskie mikroorganizmy o niespotykanych możliwościach, kolonizowania gwiazd. Nie mnie oceniać naukową wiarygodność opisanych przez autora fizycznych i metabolicznych możliwości astrofagów i nie to jest źródłem moich wątpliwości, ale trzeba tez od razu zauważyć, że "Projekt Hail Mary" jest książką w znacznie większym stopniu sięgającą po fantastyczne i niesprawdzalne rozwiązania niż "Marsjanin". Powstaje projekt wyprawy do jednej z pobliskich gwiazd, która uniknęła "zakażenia" astrofagami i na zakończeniu tejże ekspedycji koncentruje się fabuła powieści,...

Po skończeniu tej książki nadal zbieram szczękę z podłogi. Rzadko sięgam po sci-fi bo zazwyczaj są nudne, niedopracowane i przerysowane. Ale to co funduje nam Andy Weir to po prostu mistrzostwo świata. Ogromnie dziękuję wydawnictwu #muza za szansę na przeczytanie tej książki!

Po raz pierwszy jako czytelnik pokochałam głównego bohatera od pierwszej strony. Uwierzcie mi, on jest niesamowity. Jego sposób prowadzenia narracji jest jedyny w swoim rodzaju. Z humorem, sarkazmem, płynnie i w ten magiczny sposób, że mamy ochotę go słuchać, słuchać i słuchać. Szalenie inteligentny ale nie przytłacza nas swoją wiedzą, ze spokojem i skrupulatnością tłumaczy laikom wszystkie zawiłości fizyki, astronomii czy matematyki. Gdybym miała takich nauczycieli pewnie poszłabym w zupełnie inną stronę ;)

Fabuła jest tak samo fantastyczna jak nasz Ryland. Dzieje się dość dużo, kilkukrotnie byłam zaskoczona jej poprowadzeniem ale przede wszystkim należą się tu ukłony dla Autora za wizję, wyobraźnię i spięcie wszystkiego tak, że jest idealnie. Ostrzegam, jest wiele opisów, ale to ogromna zaleta tej książki (i ja to mówię :D). Właściwie stanowi ona gotowy scenariusz na film. Ba! Ona jest jak film bo dzięki dokładnym, rzeczowym opisom widzimy wszystko co nasz bohater i jesteśmy tam razem z nim, tak świetnie działa ta książka na wyobraźnię.

Ogromnym plusem dla mnie było przeplatanie się teraźniejszości z nawracającymi wspomnieniami bohatera. Dzięki temu powoli wszystko na...

Jak się tworzy arcydzieło? Pewnie nie ma jednoznacznej odpowiedzi, ale ten kto sięgnie po „Projekt Hail Mary” przeczyta arcydzieło, tudzież książkę, która nosi znamiona arcydzieła.

Prawie nigdy nie sięgam po fantastykę, a już taką opowiadającą o wyprawch kosmicznych to wcale, ale widziałam „Marsjanina” i może to zadecydowało, film był rzeczywiście dobry, zakładam, że książka na której motywach powstał musiała też być dobra i to wystarczyło, żeby mnie przekonać.

Jednak to co dostałam vs. to czego oczekiwałam to dwie galaktyki oddalone od siebie o lata świetlne (nomen omen)

Po pierwsze dostajemy głównego bohatera, który nie jest nudnym naukowcem, a pasjonatem w swojej dziedzinie, to człowiek, który przez postawienie niełatwych hipotez, znalazł się w kręgu zainteresowań badaczy kosmosu i kiedy zupełnie się tego nie spodziewał stał się członkiem zespołu, który bada nową formę życia, która pojawiła się w kosmosie. W konsekwencji zostaje mu powierzona misja ratowania ludzkości, z tym, że ta misja to bilet w jedną stronę.

Po drugie dostajemy historię o odkrywaniu kosmosu, ale nie taką jak w „Obcym” czy „Predatorze”, gdzie obce=złe. Okazuje się, że wszechświat nie kończy się na homo sapiens i nie jesteśmy sami w kosmosie, a to co Ryland w nim odkrywa okazuje się być zaskakujące i inspirujące. Ta historia jest tak niesamowita, że czyta się ją z zapartym tchem i chce się więcej.

Ta...

"Projekt Hail Mary", czyli o tym jak jeden człowiek w kosmosie ma uratować ludzkość przed zagładą. Jakie to amerykańske. Czy to źle? Nie wydaje mi się. Andy Weir napisał powieść przez którą nie da się ot tak przebiec. Naszpikowana naukowymi szczegółami i plastycznymi opisami jest gotowym scenariuszem na film. Samobójcza misja kosmiczna, przeplata się ze wspomnieniami głównego bohatera z przygotowań do lotu. Co ciekawe, Doktor Grace budzi się ze śpiączki, niczego nie pamięta, a na pokładzie Hail Mary znajduje ciała dwojga współtowarzyszy. Wieje grozą.
Sam pomysł na stworzenie zagrożenia - astrofagów, które pożerają energię słoneczną to, moim zdaniem, strzał w dziesiątkę. I czy to nie jest spektakularne, na świat, który boryka się z efektem cieplarnianym, zrzucić przysłowiową bombę w postaci nadchodzącej epoki lodowcowej? Genialnie. Ale oprócz tej niezwykłej, technicznej i naukowej strony, autor w bardzo ciekawy sposób przedstawia nam głównego bohatera. Od zera do bohatera, choć ze względu na liczne retrospekcje, fakt ten wypływa dopiero pod koniec książki. Jakby Andy Weir chciał nas przetestować, sprawić, że polubimy przesympatycznego Doktora tylko po to, by poddać w wątpliwość, czy to na pewno odpowiedni człowiek, na odpowiednim miejscu.
.
Nie ma w tej książce ani jednej rzeczy, która by mnie raziła, czy zniechęcała. Nawet jej objętość. Napisana z rozmachem, w starym dobrym stylu. Bez udziwnień, jedynie perfekcyjne studium nad nauką i psychologią. Polecam Wam...

Rzadko zdarzają się książki, które najchętniej podsumowała bym jednym słowem: WOW. Lub czterema: ależ to było świetne! Czasem jednak sytuacja wymaga, że trzeba użyć więcej, a dokładnie 207 słów. Zatem do dzieła!

Puk, puk, puk… Trzy stuknięcia, tyle nas dzieli od międzygalaktycznej doskonałości. Trzy stuknięcia, a wyznaczają rytm całej podróży. Samotnej, przerażającej i po stokroć najznakomitszej podróży jaką odbędzie Ryland Grace. Podróży po zakamarkach swojej pamięci, żeby przypomnieć sobie cel jaki mu prześwieca, podróży po bezmiarze kosmosu, aby, znaleźć rozwiązanie problemu, który pozostawiony bez kontroli doprowadzi do tragedii. Kosmiczny Robinson Crusoe, który być może wcale nie jest taki samotny jak myślał. Przed nim rozciąga się majestat tego co nieznane, tego co trzeba poznać, tego co trzeba dokonać. Nie szuka powodów, widzi same możliwości. I tylko od niego samego zależy, jak potoczy się ta historia…
Nawet nie wiecie, jak trudno jest napisać cokolwiek o tej książce, jak trudno jest nie zdradzić, nawet najmniejszym słowem, szczegółu, który odbierze przyjemność z jej czytania. Ale uwierzcie mi na słowo, ta książka jest jedną z najbardziej nerdowskich, zabawnych, emocjonalnych i satysfakcjonujących książek, jakie miałam okazje ostatnio czytać. Pełna zagadek, tajemnic, nieprawdopodobnych wydarzeń, wciąga w bezmiar wydarzeń, sprawia, że traci się rachubę i zapomina o otaczającym świecie. I już teraz myślę, aby ponownie ją przeczytać, aby znów móc zaśmia...

Ryland Grace jest bohaterem powieści Projekt Hail Mary, ale ma też szansę stać się wybawcą świata, jeżeli uratuje nas przed astrofagami. Rylanda poznajemy w momencie, kiedy budzi się ze śpiączki, znajdując się w statku kosmicznym, daleko od domu. Na początku nie pamięta, dlaczego się tam znalazł. Jednak z czasem, kiedy przypomina sobie poszczególne rzeczy i sytuacje, w jakich brał udział, dociera do niego, że wziął udział w samobójczej misji. Kiedy zaczyna tracić nadzieję, na horyzoncie pojawia się ktoś, kto decyduje się dotrzymać mu towarzystwa i pomóc w uratowaniu Ziemi.

Jak dobrze wiecie, trzymam się z daleko od gatunku sci-fi. Dla tej książki i dla tego autora zdecydowałam się zrobić wyjątek i nie żałuję. Świat fantastyki opartej na kosmosie wcale nie jest taki straszny, jak mi się na początku wydawał. Podczas czytania bawiłam się przednio, czując, jakbym sama odleciała w kosmos, dzięki spójnej, wiarygodnej historii autora, charakterystyce głównego bohatera, jego przyjaciela i ich wyjątkowej relacji. Może dzięki tej pozycji w końcu sięgnę po Marsjanina najpierw w wersji książkowej, a później filmowej J. Ode mnie 10/10.

Kiedy Ryland Grace budzi się ze śpiączki na pokładzie statku kosmicznego nie wie kim jest, gdzie jest ani dlaczego znalazł się właśnie w tym miejscu. Powoli powracająca pamięć uzmysławia mu grozę sytuacji, w jakiej się znalazł. Ryland przypomina sobie, że wraz garstką naukowców wyruszył na straceńczą misję kosmiczną, której celem było uratowanie Ziemi przed plagą astrofagów. Tragizm sytuacji potęguje fakt, że na statku jest jedyną osobą, która przeżyła start. Cel, czyli zniszczenie atakujących Ziemię bliżej nieznanych żyjątek, nie został zrealizowany, a on sam nie ma szans na powrotu do domu. Jedyne, co może go czekać w najbliższej przyszłości to śmierć. I właśnie w tym momencie, kiedy nasz bohater traci wszelką nadzieję, w przestrzeni kosmicznej spotyka inną, równie samotną jak on istotę.
***
O książce „Projekt Hail Mary” Andy Weiera napisano już dużo. Ja chciałabym się skupić na jednym aspekcie, o którym w kontekście tej powieści nie padło zbyt wiele, a mianowicie o wątku przyjaźni międzygalaktycznej. Przyzwyczailiśmy się, że „obcy” bardzo często przedstawiany jest jako agresor, który próbuje zniszczyć Ziemię. Ten motyw w „Projekcie Hail Mary” również znajdziecie, ale nieprzyjacielem, z którym muszą zmierzyć się ziemianie są astrofagi, coś w rodzaju kosmicznego planktonu. Natomiast spotkanie człowieka z inteligentnym przedstawicielem innego gatunku, Rockym, skutkuje przede wszystkim chęcią wzajemnego poznania się i ścisłą współpracą, które to prowadzą do zadzie...

Bardzo spodobał mi się sposób w jaki rozpoczęła się książka. Jest bezpośredni, pisany z perspektywy bohatera. Tyle tylko, że nikomu nie życzę, by obudził się właśnie w takich warunkach...
,, Wyginam kark i patrzę na swoje ciało. Jest nagie i odchodzi od niego tyle cienkich rurek, że nie sposób ich policzyć. Po jednej z każdej ręki i każdej nogi, jedna z ,,interesu", a dwie znikają pod udem".
Rety! Ta powieść niemal połknęła mnie żywcem! Od razu wkręciłam się w nią chłonąc każde słowo.
Nasz bohater budzi się w niezbyt sprzyjających warunkach i niczego nie pamięta. Nie wie gdzie jest ani dlaczego się tu znalazł. Dziwi się wszystkiemu, co spotka po drodze. Dodatkowo wciąż słyszy głos z komputera, który zadaje mu różne pytania i nie pozwala się ruszyć, zanim nie odpowie na nie poprawnie. Z jego pamięcią jest jak z liśćmi dębu z zeszłorocznej jesieni. Gdzieś pospadały, ale nawet nie ma nikogo, kto by pomógł mu je pozbierać. Kiedy jednak po długim czasie coś zaczyna sobie przypominać, jest w głębokim szoku. Okazuje się bowiem, że znalazł się na Hail Mary. Został tam wysłany na samobójczą misję wraz z dwoma innymi astronomami. Tyle tylko, że oni nie wykazują żadnych oznak życia. Do tego zapasy paliwa się kończą, a on nie wie, co dalej począć. Kiedy jednak z przestrzeni kosmicznej zauważa niezidentyfikowany obiekt, robi co może, by móc nawiązać z nim kontakt. Tyle tylko, czy mu się to uda?
Niby na pierwszy rzut oka historia może wydawać się wam nieinteresująca, j...