Rączka rączkę myje

Niezmiennie bardzo dobrze się bawię czytając książki Pani Olgi Rudnickiej. Teraz troszkę przeczytałam w innej kolejności niż jest cykl i myślę, że lepiej jest jednak czytać chronologicznie. Ja czytałam je w krótkim odstępie czasu więc nie miałam jakichś braków ale przy dłuższej przerwie może być trudno ogarnąć kto jest kto. Matylda Dominiczak potrafi wszystko tak zagmatwać, że nawet ona nie wie jak to potem rozszyfrować. Uwielbiam jej tok myślowy, potoki słów które wyrzuca z siebie jak z karabinu, brak logiki w tym mówi a potem olśnienie.Książkę czyta się szybko, miło, lekko i przyjemnie. Dobra na poprawę humoru i samopoczucia.

„Rączka rączkę myje” to tom trzeci cyklu komedii kryminalnych o detektyw Matyldzie Dominiczak pióra Olgi Rudnickiej. Każdą książkę serii oczywiście da się czytać oddzielnie, każda przedstawia osobną zagadkę kryminalną, choć, by w pełni zrozumieć postacie i zależności pomiędzy nimi, warto czytać serię od początku. W tomie trzecim Matylda skupia się na sprawie, która zaprowadzi są w dosyć groźne rejony… Ma odszukać oszusta, który zlecił agencji sprawę, a po jej wykonaniu za nią nie zapłacił. Okazało się, że pod wskazanym adresem mieszka rodzina, która co prawda nosi to samo nazwisko, jednak nic o sprawie (i oszuście!) nie wie. Matylda więc musi znaleźć tego, kto złożył zlecenie i odzyskać pieniądze, które winny jest agencji. I oczywiście robi to w sposób bardzo oryginalny! Jej postać niesie sobą ogromny ładunek humorystyczny, jest tak pozytywnie zakręcona, że czasami nawet sama nie rozumie co chce powiedzieć ;) Przez to też wywołuje wiele zabawnych sytuacji i wiele komicznych nieporozumień. Dialogi też poprowadzone są rewelacyjnie, a pozostałe postacie równie ciekawe i warte zapamiętania – każda ma w sobie coś takiego, że w jakiś sposób budzi sympatię. Intryga kryminalna co prawda bardziej tyczy się sprawy oszusta, niż zagadki rozkopywania ogródków działkowych do czego chce nas przekonać opis z okładki i sama okładka, ale nie zamierzam się tego czepiać – sprawa ogródków będzie kontynuowana :) Lektura oczywiście mnie usatysfakcjonowała, dobrze się przy niej bawiłam, a jedną...

„Rączka rączkę myje“ to kolejna, świetnie napisana komedia kryminalna z udziałem Matyldy Dominiczak, wywołująca różnorodne emocje, wśród których króluje humor. To zdecydowanie udana kontynuacja serii z tą postacią, której przygody mogliśmy śledzić najpierw w "Oddaj albo giń" a potem w "To nie mój mąż". Pani Olga Rudnicka potrafi rozbawić czytelnika rzucając zakręconymi gagami, rozbrajającymi sytuacjami, zapętleniem akcji i dialogami bazującymi na nieporozumieniach i niezrozumieniu tego, co Matylda chce rozmówcy przekazać tworząc swoistą komedię pomyłek. Okazuje się, że nadal jest ona w swojej niespożytej formie i potarfi nieźle namieszać w kryminalnym kotle zdarzeń.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/05/783-raczka-raczke-myje.html

Zawsze lubiłam humor Olgi Rudnickiej, chociaż w tej książce jest on chwilami trochę naciągany. Wydaje mi się, że ta seria pisana jest "na siłę", jakby pod czyjąś presją (może wydawcy?). Mimo wszystko jednak interesują mnie dalsze perypetie Matyldy i jej znajomych policjantów i mam nadzieję, że w części następnej wszystko zostanie rozwiązane.

Działki w pobliżu wałów przeciwpowodziowych od kilku miesięcy są dewastowane. Detektyw Matylda Dominiczak podejrzewa, że ktoś tam czegoś szuka. Dostaje zlecenie do zajęcia się tą sprawą... w wolnym czasie. Bo w normalnym musi pomóc Mareczkowi (asystent za karę) w odnalezieniu pewnego mężczyzny.
Seniorzy działkowcy pod wodzą pana Bronka nie próżnują (warty, drut kolczasty, straszaki). Pilnują i kopią.
Matylda w swoich poszukiwaniach najpierw odkrywa sekrety mieszkańców ulicy Fiołkowej, potem dostaje pogróżkę i prywatnego ochroniarza Ksawerego a następnie trafia na Wujka, który zleca jej zadanie.
Poszukiwania trwają. Na wszystkich frontach. Jedne z powodzeniem, inne niestety nie.

Bohaterka jak zwykle dużo mówi, dużo myśli i sieje wokół siebie zamęt czym wkurza męża Romana (bezużyteczny, ale nieszkodliwy), Tomczaka (na chwilkę przed emeryturą) i Mareckiego z policji, szefową Salomeę Gwint i Mareczka. Ma mnóstwo pomysłów, wymagających realizacji. I jeszcze więcej teorii. Ale też całkiem spore sukcesy.

Zakończenie sugeruje, że to nie koniec. Ciąg dalszy nastąpi. Na to liczę, bo dobrze się bawiłam czytając.

Rączka rączkę myje to kolejny tom cyklu z detektyw Matyldą Dominiczak.
Zostaje przydzielona do rozwiązania problemu wandalowania ogródków działkowych. Ktoś niszczy domki, altanki, okrada działkowiczów oraz przekopuje kolejne działki.
Matylda uważa, że ktoś czegoś szuka.
Prowadząc tą sprawę pomaga jednocześnie w prowadzeniu sprawy jej kolegi Tomczakowi.
To jak kara dla niej. Matylda odkrywa sekrety działkowców, dostaje pogróżki, a do tego wszystkiego poznaje Wujka. Upsik.
Matylda jest tak świetną postacią, że tyle ile uśmiałam się przy jej dialogach i złotych myślach to się chyba nigdy nie uśmiałam przy żadnej książce.
Ona mówi i myśli, myśli i mówi. Monologi wewnętrzne rozkładają na łopatki.
Zaskakujące wątki, ciekawe postacie i cięty humor to atuty tej książki.
Autorka stworzyła super postać, świetnie ją wykreowala. Co tu dużo mówić. To Matylda jest wisienką na torcie.
Z niecierpliwością czekam na kolejny tom,ktory ukaże się już w sierpniu