Dwie lewe ręce

To kolejna już część o przygodach Matyldy Dominiczak, byłej bibliotekarki, która zaczyna działalność detektywistyczną na własny rachunek.

Z historiami Olgi Rudnickiej opisującymi przygody niemożliwej Matyldy Dominiczak mam taki problem, że albo od pierwszych stron startuję z nimi i czuje, że jest nam po drodze, albo męczę się przez kilkanaście stron i zniechęcona odkładam. I nie wiem, z czego to wynika. Być może z nastroju czytelniczego, ale podejrzewam też, że pani Olga pisze bardzo nierówno. Ta część jest w mojej opinii świetna. Połknęłam ją w dwa dni bez popitki. Być może rolę odgrywa też ilość przydługich monologów wewnętrznych głównej bohaterki. Tutaj jest ich zdecydowanie mniej i są dobrze umotywowane akcją. Mimo że właściwie od początku domyślamy się, na czym polega przekręt, naprawdę jesteśmy ciekawi, jakimi pokrętnymi ścieżkami doprowadzi autorka bohaterkę do szczęśliwego rozwiązania zagadki. Bo, że jej się uda, jest pewne. Tylko tak dziwni ludzie mogą rozwiązać tak dziwne zagadki.

Jedenaście dni z życia i pracy detektyw Matyldy Dominiczak, która jest już na swoim. Odeszła z agencji i prowadzi własne biuro (może to trochę zbyt szumnie nazwane).

Dostała za to zlecenie od swojej byłej szefowej Salomei Gwint. Wyjechała do Cichej Wólki i zamieszkała na prawdziwej plebanii, gdzie prowadzona jest agroturystyka.

Swoimi sposobami (jak zwykle) rozpoczęła obserwację obiektu. Okazało się jednak, że nie tylko ona jest nim zainteresowana. W tym samym miejscu mieszka i działa inny detektyw – Hubert.

Czy możliwa jest ich współpraca?

Dwaj emerytowani policjanci – Tomczak i Kotek dzielnie pomagają i szukają informacji gdzie tylko mogą. Wykorzystują swoje znajomości i wejścia. Skutecznie.

Co ukrywa Salomea?

Do jakich wniosków dojdzie Matylda?

Przemyślenia i wewnętrzne, prywatne rozmowy Matyldy z Matyldą jak zawsze były przezabawne i wprowadzały mnóstwo zamętu w jej głowie i w mojej głowie, czytającej o nich. Jej niekonwencjonalne metody działania również. Do tego cały czas nieogarnięty, chociaż w tej opowieści zazdrosny mąż Roman.

Dobra komedia obyczajowo-kryminalna.

Nowy Rok kończyłam i zaczynałam z Matyldą Rudnicką. Przeczytałam wszystkie książki z serii i szczerze polecam ją wszystkim wielbicielom komedii kryminalnych.

Jak w poprzednich tomach, tak i teraz bawiłam się znakomicie. Bibliotekarka, a następnie Pani detektyw skradła moje serce i czasem się zastanawiam… może by tak wszystko rzucić i zostać Matyldą!
Tyle wspaniałych przygód mnie omija siedząc za biurkiem, a kto wie, może i moja była (obecna) szefowa dałaby mi jakieś zlecenie?

A teraz w skrócie kilka zdań o samej historii, Matylda Dominiczak postanawia założyć swoją własną działalność, odchodzi z biura detektywistycznego Salomei i o dziwo to właśnie ona staje się jej pierwszą Klientką. Jakby kłopotów było mało to mąż Matyldy (który żyje w innym świecie i od pierwszego tomu podziwiam Matyldę za jej cierpliwość) rozpoczyna remont.
Pierwsze zlecenie wydaje się niezbyt skomplikowane, Solomea chce się rozwieźć i potrzebuje znaleźć jakieś obciążające materiały na swojego męża. Wszystko niby proste, ale komu warto zaufać i czy aby napewno Solomea mówi prawdę? Matylda wyjeżdża do Cichej Wólki i rozpoczyna śledztwo! Niespodziewanie dowiaduje się, że nie tylko ona jest zainteresowana tym mężczyzną.

Książkę czyta się jednym tchem i chętnie sięga się po kolejne części! Ja uwielbiam i polecam, dawka dobrego humoru zwłaszcza w takie szare dni, to zbawienie.

Matylda ma dość pracy u Salomei Gwint. Odchodzi z agencji i rozpoczyna działalność na własny rachunek. Pierwsze zlecenie wydaje się proste. Ma odnaleźć eksmęża klientki.Kolejny tom przygód detektyw Domniczak. Kryminał komediowy po który bardzo chętnie ostatnio sięgam. Zdecydowanie jedna z lepszych książek Pani Olgi.