Rzymskie odcienie miłości

"Rzymskie odcienie miłości" przeczytane . Powiem wam, że nie chciałabym żyć w tamtych czasach, nigdy , za nic , przenigdy. Książka lekka, miła i przyjemna jednak widać, że autorka dopracowywała jeszcze styl. Dla mnie ciut przesłodzona, naiwna i przewidywalna. Nie popsuło mi to jednak radości z czytania.
Mając porównanie do serii "Damy i buntowniczki" można zauważyć pewien powtarzalny schemat jak i to, że nasza kochana Magdalena dopracowała swój kunszt pisarski, bo Marianna, Rozalia i Natalia to absolutnie cudowne książki, doskonałe pod każdym względem. W "Rzymskich odcieniach" miejscami za dużo mi było "skarbusiowania". Ale skoro to romans, to pewnie te "skarbusie" potrzebne były jednak obniżyły one moją ocenę książki.
Podsumowując jestem zadowolona z lektury, do powieści w bardzo przyjemny sposób zostało przemyconych wiele ciekawostek historycznych co dla mnie jest ogromnym atutem książki. Gdyby historia zawsze była przekazywana w tak zajmujący sposób jestem gotowa się założyć, że większość z nas byłaby ekspertami.

Jest to moja pierwsza przygoda z autorką, ale na pewno nie ostatnia. Książka mi się podobała i cieszę się, że na półce czaka już na mnie Marianna. Książkę bardzo szybko się czytało, historia wciągała. Podobało mi się to, że autorka próbowała wprowadzić czytelnika w realia epoki. Okładka jak i całe wydanie książki również mi się podobało.