Natalia

Czekałam na Natalię, czekałam i się doczekałam. W całym tym przeprowadzkowym zamieszaniu znalazłam czas na lekturę trzeciego i ostatniego tomu serii Damy i buntowniczki.
Postać Natalii bardzo przypadła mi do gustu i szczerze jej kibibcowałam. Najbardziej podnosiło mi ciśnienie ówczesne podejście ludzi do okularów. Mężczyznom wypadało nosić, kobietm jak zwykle nie.
Książka utrzymana na takim samym dobrym poziomie , napisana z wyczuciem i smakiem. Jeśli nie znacie jeszcze tej trylogii serdecznie polecam. Dziewczyny : Marianna, Rozalia oraz Natalia zapraszają do swojego świata. Idealna lektura dla pań, które tak jak ja lubią przeczytać dobry i niebanalny romans historyczny. W tych ksiązkach znajdziecie odrobinę humoru, tajemnicy, umiejętnie wplecione ciekawostki historyczne, opis zwyczajów jakie panowały w XIX w Polsce, a wszystko to okraszone dobrym stylem, pozbawione przesady i cukierkowatości. Konkretnie i na temat ale z niesamowitą finezją. Brawo Magdalena Wala za tak cudownie fantastyczną serię.

Czekałam na tę powieść, im było bliżej tym bardziej rączki i nóżki mi chodziły i nie mogłam doczekać się jak wreszcie utulę książeczkę w mych utęsknionych ramionach. A to wszystko przez to, że uwielbiam każdą książkę która wyszła spod pióra Autorki Natalii.
Mariannę i Rozalię swego czasu wchłonęłam, liczyłam więc na ucztę. I nie zawiodłam się.

Jeśli ktoś spodziewa się powtórki z którejś z poprzedniczek to się zdziwi. Jest inaczej, jest odmienne ale w żadnym wypadku nie gorzej. Znów natrafimy na ciekawostki z epoki, znów spotkamy pełnokrwistych bohaterów, znów czeka nas kilka porywów serca i wzruszeń.

Tym razem bohaterem jest Szymon Pawłowski, brat znanych nam już Marianny i Rozalii, mężczyzna z przeszłością, honorowy i taki… Uroczy.
Szymon to będzie po angielsku Simon nie?
Słodki Szymon :D mam słabość do bohaterów o tym imieniu. Co trafiam na jakiegoś Szymka w książkach to naprawdę nie sposób się w nim nie zakochać. Bo tak, zakochałam się w tym bohaterze. To chyba najlepiej wykreowana męska postać ze wszystkich dotąd poznanych.
Nie bez wad czy ułomności, ale taki ludzki, taki prawdziwy i taki słodki! (tak zaczyna się moje słodzenie :D ) To jak zachowywał się wobec bohaterki zdecydowanie trafiło prościutko do mojego serca.

No i właśnie. Natalia.
Ona też nie jest typową romansową heroiną. Jest to kobieta wątpliwej urody fizycznej, ale za to ogromnego serca i piękna wewnętrznego. Jakże bliska mi była z powodu problemów ze wzrokiem...

Powieść ,,Natalia" kończy trylogię romansów historycznych Magdaleny Wali. Mój niechronologiczny sposób czytania sprawił, że jest to moje drugie spotkanie z tą autorką i otwierająca cykl ,,Marianna" nadal jest przede mną.

Akcja powieści rozgrywa się w Krakowie początku XIX wieku. Tytułową bohaterką jest mało atrakcyjna córka bogatego mieszczanina. Panna nie ma szczęścia w życiu. Już dwukrotnie została porzucona przed ołtarzem. Wydaje się, że jej ostatnią szansą na małżeństwo i wejście do środowiska arystokratycznego (o co bardzo zabiega jej ojciec) jest Szymon Pawłowski, brat bohaterek poprzednich części cyklu, Marianny i Rozalii. Mężczyzna złożył przysięgę swojemu ojcu, że ożeni się w ciągu roku i zapowiedziany termin nieubłaganie się zbliża.

Natalia i Szymon to para połączona przez przypadek i okoliczności. Jednak szybko okazuje się, że wzajemnie idealnie się uzupełniają. On - pomaga jej pokonać własne ograniczenia, szczególnie te natury psychicznej. Dzięki niemu dziewczyna zaczyna dostrzegać swoją wartość, nabiera pewności siebie i dojrzewa, przemieniając się z zastraszonego i stłamszonego stworzonka w pewną siebie kobietę. Także Szymon sporo zyskuje na tym związku - fakt, jest trochę za idealny ale poprzez to jak rozwija się Natalia, on także nabiera nowych cech. Zaczyna walczyć o kogoś innego i podejmuje działania by ją chronić.

Powieść Magdaleny Wali to nie tylko dobrze skonstruowana i opowiedziana ciekawa powieść romantyczna. To także delikat...