Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny

Fanką opowiadań nie jestem, muszę to przyznać. Ale jeszcze nigdy nie czytałam zbioru historii dotyczących wojny. Kolejną zachętą jest 11 osób, autorek i autorów, którzy znają się na rzeczy. Niektóre nazwiska są mi znane, inne mniej, ale taki zbiór daje okazję szybkiego poznania się.

Jak to w antologiach bywa, jedne opowiadania podobają nam się bardziej inne mniej, jednak w "Tańcu pszczół" na próżno szukać słabego ogniwa. Historie są przejmujące, smutne i bardzo niestety prawdziwe. Emocjonalne, uczuciowe i niedające o sobie zapomnieć. Momentami żałowałam, że opowiadanie musi być krótkie, bo chętnie doczytałabym więcej.

Jest to książka warta uwagii, przystępna, bo można czytać po jednym opowiadaniu, ale mocno odziałująca. Polecam każdemu, kto docenia książki historyczne i sentymentalne.

„Taniec pszczół i inne opowiadania z czasów wojny” jak sam tytuł wskazuje, jest zbiorem historii związanych z II Wojną Światową. Każde z nich, mimo krótkiej formy dostarczają wachlarz emocji, przez co też w moich odczuciach każda z przedstawionych postaci była trudna do zapomnienia. Po każdej z przedstawionych historii musiałam odłożyć książkę na bok i przemyśleć wszystko, co przeczytałam. Nie mogę jednak powiedzieć, które z opowiadań było dla mnie najlepsze. Wszystkie na swój sposób były wyjątkowe i w żaden sposób nie odchodziły poziomem od poprzednich.

Cieszę się również, że w opowiadaniach tych nie pojawiła się historia z obozu koncentracyjnego. Ostatnimi czasy na rynku czytelniczym jest go pod dostatkiem, a z czasów wojny można również opowiedz inne wydarzenia. A w „Taniec pszczół...” pojawia się wiele perspektyw ludzi tamtych czasów. Każdy z bohaterów musi mierzyć się z zagrożeniem, jakie na nich czyha, a także z emocjami, które są wynikiem podjętych decyzji. I, mimo że nie wszystkie opowiadania mają swoje odzwierciedlenia w rzeczywistości, to przy wszystkich odczuwałam ich realność.

Jak się możecie domyśleć, bardzo polecam tę książkę. Zdecydowanie nie są to historie, które po godzinie znikną z głowy. Ode mnie dostaje 8/10 i wskakuje na listę ulubionych dzieł.

jeśli mnie regularnie obserwujecie, to wiecie, że ja i opowiadania to kiepskie połączenie.
Tym razem skusiła mnie tematyka wojenna, choć byłam dość sceptycznie nastawiona.. Ale wiecie co?
Przepadłam..

Nie jestem w stanie Wam napisać, które opowiadanie podobało mi się najbardziej, ponieważ każde zapadło głęboko w moim sercu, każde wywarło na mnie ogromne wrażenie i każde nakłoniło mnie do przemyśleń. Autorki w przepiękny sposób ujęły brutalną rzeczywistość tych okrutnych czasów. Mam tutaj na myśli to, że idealnie oddały ogrom emocji, który w tego typu książkach/historiach jest raczej ciężkie do zrobienia.
Naprawdę nie jestem w stanie wybrać tej jednej jedynej.

Jedyne co mogę zrobić, to polecić Wam "Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny". Warto sięgnąć po tę pozycję.

„Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny” to wspaniały zbiór opowiadań. Jedenaście wyśmienitych autorów (Agnieszka Janiszewska, Joanna Jax, Jolanta Maria Kaleta, Mirosława Kareta, Magdalena Knedler, Zofia Mąkosa, Agnieszka Olejnik, Maria Paszyńska, Maciej Siembieda, Magdalena Wala, Sabina Waszut) ofiarowuje nam wyjątkowych, pełnych emocji historii, które pozostają w sercu i w umyśle. Bogactwo Autorów, sposobów ich patrzenia na historię, wrażliwości i stylów sprawia, że jest to pozycja obowiązkowa dla wszystkich, dla którzy pragną ocalić przed zapomnieniem historie ludzkich tragedii.

„Mówili, że nie powstanie getto, że nie wydzielą specjalnej dzielnicy dla Żydów, że nikogo nie zamkną za murem. Za jakim murem? Przecież mamy dwudziesty wiek!

Mur miał wysokość około trzech metrów, a nad cegłami piętrzył się jeszcze metr kolczastego drutu. Nie włączono do getta żadnego parku, zostaliśmy odcięci od zieleni. Z początku bram było dwadzieścia dwie, a później już czternaście. Mniej wyjść, więcej muru.”

To opowieści uwrażliwiają na zbrodnie, które wydarzyły się w dwudziestym wieku! W cywilizowanym świecie! Ludzie ludziom stworzyli piekło na ziemi. Te historie dają nam obrazy, które zmuszają do refleksji. Przypominają, że wojna jest największą ludzką tragedią.

Poznajemy ludzi, którzy mieli swoje życie „przed”, które miały plany, marzenia, aspirację i talenty i którzy inni zdeptali. „Tańczyłam, ...

Wrzesień tysiąc dziewięćset trzydziestego dziewiątego roku był początkiem końca dla wielu ludzi. Każde opowiadanie w tym zbiorze opisuje czyjeś emocje, relacje, trudne decyzje i ich konsekwencje. I czyjś koniec świata.

Opowiadania czytam bardzo rzadko. Właściwie nie przepadam w ogóle za tą formą literacką. Wydaje mi się tak krótka, że zanim zdążę się zaprzyjaźnić z bohaterami, ich historia już się kończy. Z drugiej strony zdaję sobie sprawę, jak trudno jest takie opowiadanie napisać, więc doceniam trud podjęty przez pisarza. Czasami zdarza się, że zbiór opowiadań wyrywa mnie z butów. "Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny" zdecydowałam się przeczytać ze względu na tematykę - wojenną, a także dlatego, że wśród twórców antologii znaleźli się moi ulubieni autorzy. Czy było warto?

Każdy z jedenastu umieszczonych w zbiorze tekstów traktuje o życiu i śmierci, decyzjach do podjęcia, które dzisiaj wydają nam się wprost nierealne. Wojenne realia wymuszają pewne zachowania, czasem dobre, czasem wręcz przeciwnie. I nigdy nie wiadomo, co z człowieka wyjdzie pod wpływem określonych sytuacji. Czy można zaufać ludziom, których się do tej pory znało jak własną kieszeń? Czy warto zaryzykować własne życie dla obcego człowieka, który potrzebuje pomocy? Kim może się okazać? Jak przetrwać, kiedy w progu staje Niemiec, przejmujący dom, w którym ukrywa się Żydówka? Jak wykarmić rodzinę, kiedy wszyscy głodują? Czy można przezwy...