Wotum

Wotum mnie zaskoczyło, bo okazało się naprawdę dobrą, wciągającą powieścią sensacyjną w stylu Remigiusza Mroza, z nutką tajemnicy ala Dan Brown. Maciej Siembieda poprawił to, co tak bardzo raziło mnie w jego poprzednich książkach o prokuratorze Jakubie Kani, czyli samą postać Jakuba Kani, który wreszcie stał się bohaterem z krwi i kości. Sama intryga jest frapująca, a zakończenie logicznie akceptowalne (w przeciwieństwie do Mroza) i niewydumane (w przeciwieństwie do Browna). Książki wysłuchałem w świetniej interpretacji Mariusza Bonaszewskiego.

Przyjemna, lekka książka. Prosto napisana, miejscami nawet dowcipnie. Sympatyczny główny bohater, prokurator IPN, agnostyk (sic!), którego jedynym nałogiem jest zamiłowanie do dobrego jedzenia. Postaci czarno- białe, bez pogłębienia psychologicznego, ale nie jest to mroczny kryminał, tylko pozycja rozrywkowa. Interesująca zagadka dwóch Czarnych Madonn, podobno oparta na faktach. I choć w środku książki akcja, jak często się zdarza, nieco zwalnia, czytałam z zainteresowaniem.

Dochodzi do próby zamachu na obraz Matki Boskiej w Częstochowie, o pomoc zostaje poproszony Jakub Kania, który rozpoczyna śledztwo. Wszystkie tropy prowadzą do tajemniczej sekty, która przeciwstawia się kupczeniu kultem Matki Boskiej – czy aby na pewno??

Uwielbiam książki bazujące na historii, tak jest i tutaj. Mamy, więc historię obrazu, jego losy i legendy wokół niego powstałe, dodatkowo obalanie pewnych oczywistych historii i dołożenie tych mówiących o innych kopiach – czy starszych, czy młodszych. I tutaj duży plus, mimo, że nie były mi one obce. Niestety subiektywnie rzecz biorąc reszta opowieści nie do końca tym razem trafiła do mnie. Nie wiem, czy to czas nieodpowiedni, czy autor troszeczkę przedobrzył. Wiadomości dotyczące uzależniania państwa od Kościoła, tego, że światem rządzą znajomości, pieniądze i układy ukazane przez autora mnie nie dziwią, to „oczywista oczywistość”, ukazanie pewnych struktur w Polsce tez. Historie „uzdrowicieli i mechanizmy też nie były obce. Te fragmenty stanowiące pewną bazę były mi bardzo dobrze znane. Z punktu widzenia czytelnika, który po raz pierwszy się z nimi spotkał – interesujące, niestety dla mnie to już kilkukrotna powtórka. Druga rzecz to ta trochę nad wyraz lukierowatość na końcu, dobrych dotyka dobroć, złych spotyka zło – nie twierdzę, że powinno być inaczej, koncepcja autora, ale do mnie nie trafiło. Na końcu było już trochę za ciasno z wątkami, Siembieda starał się wszystkie wątki pozamykać, dał dojś...

Genialna powieść sensacyjna. Autor doskonale łączy motywy i osadza je w naszej rzeczywistości. Chwilami nasuwały mi się porównania z Danem Brownem i jego Kodem. Wotum jest równie wciągającą powieścią z równie obrazoburczym motywem:) Intrygująca powieść. Przeczytałam jednym tchem.
Napisana dobrym językiem, bez dłużyzn i zbędnych ekwilibrystycznych zdarzeń. Zwyczajnie GENIALNIE stworzona.

Nikt nie łączy fikcji i rzeczywistości z takim skutkiem jak Maciej Siembieda. Wszystkie składniki są ze sobą powiązane w idealnych proporcjach i wychodzi z tego istna perełka okraszona niewymuszonym i lekkim piórem autora. Tych książek się nie czyta. Przez nie się płynie, chcąc jak najszybciej rozwiązać zagadkę.

Maciej Siembieda tą książką potwierdził swoją mocną pozycję na liście moich najulubieńszych autorów. Spodziewałam się i dostałam. Kawał świetnego kryminału, w dodatku w dużym stopniu opartego na prawdziwych okolicznościach lub wydarzeniach. Pomieszanie fantazji z doniesieniami prasy i faktami z historii. Ale jak doskonałe to połączenie. Wiarygodne i znakomicie napisane. Uwielbiam! Podobno powstaje już następna część przygód prokuratora Jakuba Kani. Oby szybko!

Cóż to była za przygoda! Tajemnice, spiski, wszystko to kręcące się wokół tematu sztuki sakralnej. Do tego rewelacyjny Jakub Kania, miłośnik dobrego jedzenia oraz niepowtarzalny, świetny styl autora dają powieść, która dostarcza niesamowitej przyjemności. Nikt tak jak Siembieda nie łączy prawdy z fikcją, przez co lektura jest naprawdę intrygującym przeżyciem.

„Wotum” to trzeci tom cyklu o Jakubie Kani, prokuratorze IPN i rewelacyjnym detektywie. Zagadki historyczne nie mają najmniejszych szans, jeśli ten człowiek zabierze się za ich rozwiązanie, zaś czytelnik nie ma możliwości odłożenia powieści na dłużej, kiedy jest to historia opisana przez Macieja Siembiedę. Już od pierwszych stron autor przykuwa uwagę czytelnika. I nie mam tu na myśli jedynie ciekawej fabuły, ale także piękny styl, którym się posługuje. Miałam wrażenie, że wręcz płynę przez kolejne rozdziały. Dorzućmy do tego fakt, iż autor opanował do perfekcji łączenie fikcji z prawdziwymi wydarzeniami i mamy powieść idealną.

Jakub Kania zostaje poproszony o znalezienie odpowiedzi na pytanie kto i w jakim celu chciał zniszczyć jasnogórski obraz Najświętszej Panienki. Zamach ten stał się również powodem zainteresowania inną kwestią, a mianowicie autentycznością obrazu i jego „wiernej kopii”, znajdującej się w niewielkiej wsi na Opolszczyźnie. Im bardziej Jakub zagłębiał się w labirynt domysłów i strzępków informacji, tym mniej podobało się to niektórym środowiskom. Szczególnie w sytuacji, kiedy z chaosu w końcu zaczęły wyłaniać się konkrety, prowadzące do pewnych wniosków. Kto jak kto, ale Kania potrafi przecież wykopać dowody nawet spod ziemi. Będzie się działo, ponieważ po drodze dołączy wątek mafijny, a prokurator zostanie zablokowany w swych działaniach. Czy mimo wszystko i tym razem uda mu się rozwiązać zagadkę?

P...

"Wotum" trzecia cześć z prokuratorem IPN Jakubem Kanią.

Powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach. 9 grudnia 2012 roku dochodzi do zamachu na obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Gdyby nie pancerna szyba, obraz byłby zniszczony. Śledztwo prowadzi prokurator IPN - Jakub Kania. Czy za tym atakiem stoi jakaś sekta? Trop prowadzi prokuratora nawet do Paryża, następnie na Opolszczyznę.

"Wotum" to trzymający w napięciu thriller. Czy Czarna Madonna to oryginał czy może kopia? Kto obawia się prowadzonego śledztwa? Przeczytajcie!

Świetna lektura! Gorąco polecam - pięknie napisana książka!

To już trzecia część przygód Jakuba Kani i przyznam, że czytało się bardzo dobrze. Tym razem prokurator musi stawić czoła tajemniczej sekcie planującej zamach na obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. W tle historia Potopu, tajemnicze zgromadzenia i inne sekrety. Jak zwykle u tego autora fikcja sprawnie miesza się z faktami.

„Wotum” to kolejna, trzecia już część z prokuratorem Jakubem Kanią. Tak jak w poprzednich odsłonach tak i tutaj mamy do czynienia z faktami, historią i fikcją literacką. Teraźniejszość przeplata się z historią jeszcze z czasów króla Jana Kazimierza a w czasach obecnych spaja ją pewna sekta broniąca Czarnej Madonny oraz osoba pewnego Szaman, który zarabia na ludzkiej tragedii i łatwowierności. Śledztwo naszego prokuratora zostało sprowadzone na te tory za sprawą wydarzeń mających miejsce w Częstochowie. Ktoś albo niespełna rozumu albo jakiś fanatyk obrzuca obraz Matki Boskiej Częstochowskiej farbami i żarówkami. Następna groźba również jest skierowana w kierunku Świętego Wizerunku a mówi ona, że jeżeli Kościół nie zaprzestanie handlu wizerunkami Madonny to obraz zostanie doszczętnie zniszczony. A co wspólnego z wizerunkiem jasnogórskim ma obraz Matki Boskiej z małej wsi na Opolszczyźnie? Spokojnie. Wszystkiego się dowiecie po przeczytaniu tego tomu.

Kolejne fantastyczne połączenie faktów historycznych z fikcją literacką oraz z dozą kapitalnego humoru powoduje, że czytelnik nie może oderwać się od lektury po sięgnięcie zachęcam wszystkich fanów oraz tych, którzy jeszcze nie mieli okazji zaznajomić się z twórczością Pana Siembiedy.

Poprzednimi tomami o przystojniaku Jakubie Kani autor wywindował moje oczekiwania i pewnie stąd rozczarowanie. Gdyby książkę napisał kto inny lub gdyby to było moje pierwsze spotkanie z autorem, może nie byłabym tak krytycznie nastawiona.
Niby temat frapujący: najbardziej rozpoznawalny symbol religijny w Polsce - jasnogórska Czarna Madonna jest w niebezpieczeństwie!
Połączenie faktów historycznych z fikcją jak zwykle bez zarzutu. Powieść czyta się dobrze, bo i pióro autora lekkie, i w drugiej części pojawiają się zaskakujące zwroty akcji. Ale… początek dłuży się niemiłosiernie, intryga naciągana, wiele wątków nie wiadomo po co, główny temat tak podany, że wydaje mi się mało interesujący i przytłumiony przez inne tematy. Akcja niby mknie do przodu, ale zarazem nie mknie i nie może się rozpędzić, ciągle ktoś jakimś pobocznym wątkiem zaciąga hamulec. Zaś powoli obrastający w tłuszczyk Pan Samochodzik Kania jakiś taki rozmemłany.

Największą wartością książek Siembiedy jest dla mnie poszerzanie moich własnych horyzontów i prowokowanie mnie przez autora do zgłębiania wiedzy, wyszukiwania, doczytywania, a to o faktach historycznych, a to o jakiejś ciekawej postaci historycznej, o obozach pracy, o malarstwie, Żydach, jubilerach i innych. Ileż ja się dzięki autorowi i sprowokowanemu przez niego szperaniu dowiedziałam! Bo żeby się chcieć czegoś więcej dowiedzieć, trzeba się po prostu chcieć dowiedzieć, jak mawia jedna z bohaterek. Przy lekturze „Wotum” takiej potr...

Tym razem sprawa, którą zajmuje się Kania, dotyczy najważniejszego religijnego obrazu w Polsce , czyli portretu Czarnej Madonny znajdującego się w częstochowskim klasztorze.
"Wotum" różni się od poprzednich tomów tym, że akcja odbywa się w jednej płaszczyźnie czasowej. Oczywiście nawiązania do wydarzeń z przeszłości są, ale nie natrafimy tutaj na rozdziały, które są retrospekcją minionych zdarzeń. Co prawda autor nie zabiera nas tym razem na wycieczki w czasie, ale dynamiczne zmiany miejsca akcji pozostały. Wielowątkowość charakteryzująca cały cykl powieści z Jakubem Kanią, nadal pozostaje moim zdaniem bardzo dużą zaletą - wymaga skupienia i nie pozwala się nudzić podczas lektury. Po raz kolejny, nie sposób również nie docenić, głównego bohatera, którego obecność jest niezbędna dla przebiegu wydarzeń, a jednocześnie jest na tyle nienachalna, że nie wysuwa się na pierwszy plan. Ponownie duży plus za łączenie faktów z fikcją literacką - wszystko jest tak zgrabnie poprzeplatane, że bez dogłębnej znajomości tematu, trudno stwierdzić, gdzie kończy się prawda a zaczyna fałsz, a to moim zdaniem najlepsza rekomendacja z możliwych!

I znów bawiłam się świetnie przy lekturze. Aż chciałoby się zapisać do autora na lekcje historii - jestem przekonana, że wtedy pokochałabym ten znienawidzony przeze mnie w szkole przedmiot 😊