Słońce i stal

Yukio Mishima
Słońce i stal
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

Opis

"Słońce i stal" - pierwszy polski przekład klasycznego, autobiograficznego i kontrowersyjnego eseju Yukio Mishimy, w którym koncentruje się na upodobaniu do sztuk walki i odkrywaniu fizycznych możliwości ciała. Książka ta (pisana w latach 1965-1968) uchodzi za punkt zwrotny w karierze wybitnego japońskiego pisarza oraz przez niektórych również uważana jest za zapowiedź jego samobójczej śmierci. Wybitny znawca twórczości Mishimy i jego przyjaciel John Nathan ("Mishima. Życie" PIW, 2022) tak przedstawia znaczenie tego eseju: "W >Słońcu i stali< Mishima wyjaśniał swoje przeszłe i przyszłe działania bardziej przekonująco niż gdziekolwiek indziej i w kontekście, który nie miał nic wspólnego z konstytucją, cesarzem czy jakąkolwiek kwestią społeczną. Kontekst tworzyła jego wiedza, iż otrzyma niepodważalny „dowód istnienia”, którego potrzebował, by czuć, że naprawdę żyje jedynie w chwili śmierci".
Data wydania: 2022-11-03
ISBN: 978-83-8196-436-4, 9788381964364
Wydawnictwo: PIW - Państwowy Instytut Wydawniczy
Seria: Proza Dalekiego Wschodu
Stron: 96
dodana przez: landrynkowa

Autor

Yukio Mishima Yukio Mishima
Urodzony 14 stycznia 1925 roku w Japonii (Tokio)
Japoński prozaik, poeta, dramaturg i eseista, uważany za jednego z najważniejszych japońskich pisarzy XX wieku. Jego dorobek obejmuje ponad 40 powieści, tomów poezji, esejów oraz dramatów nō i kabuki. Wieloletni kandydat do literackiej Nagrody Nobla...

Pozostałe książki:

Mistrzowie opowieści o miłości Wyznanie maski Zimny płomień Tydzień świętego mozołu. Opowiadania japońskie 1945–1975 Złota pagoda Forbidden Colours Literatura na świecie nr 3/1989 (212) Runaway Horses Spring Snow Słońce i stal The Decay Of The Angel The Temple Of Dawn
Wszystkie książki Yukio Mishima

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Książka Słońce i stal nie ma jeszcze recenzji. Znasz ją? Może napiszesz kilka słów dla innych Kanapowiczów?
️ Napisz pierwszą recenzje

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@mewaczyta
2022-11-07
Przeczytane

„Od pew­ne­go już czasu wy­czu­wam w sobie na­gro­ma­dze­nie wsze­la­kich emo­cji, któ­rych nie spo­sób wy­ra­zić za po­mo­cą obiek­tyw­nej formy sztu­ki, czyli po­wie­ści; młody poeta li­rycz­ny mógł­by za­pew­ne temu wy­zwa­niu po­do­łać, ja jed­nak, co prze­są­dza spra­wę, nie mam już dwu­dzie­stu lat, a i nigdy żad­nym poetą nie byłem. Po omac­ku zatem szu­ka­łem od­po­wied­nie­go kształ­tu – czy to wy­zna­nia, czy to ese­istycz­ne­go ko­men­ta­rza – dla ta­kich zwie­rzeń, aż wsub­tel­nie nie­do­po­wie­dzia­nej prze­strze­ni mię­dzy tymi dwoma ga­tun­ka­mi od­na­la­złem coś, co zwać by można „spo­wie­dzią kry­tycz­ną”.“

Oto czym jest ten tytuł. Mishima w swoim eseju pisze o śmierci i życiu, rozwoju duchowym i cielesnym. Są tutaj naprawdę trafne, pięknie ubrane w słowa fragmenty i te bardziej zawiłe, które mogą znudzić, a czytelnik się w nich pląta. To tekst o wszystkim i niczym. Absolutnie nie do ocenienia.

Nie doczytałam go do końca. Uznałam, że to nie jest czas dla niego.

× 10 | link |

Cytaty z książki

By czło­wiek mógł w ja­kimś mo­men­cie zbli­żyć się do bo­sko­ści, na co dzień bo­skim lub choć­by pra­wie bo­skim ab­so­lut­nie być nie może.
Bo gdy cie­le­sność osią­ga już per­fek­cyj­nie nie­zin­dy­wi­du­ali­zo­wa­ną har­mo­nię, to sam in­dy­wi­du­alizm bez­sprzecz­nie można już na wiecz­ność za­mknąć pod klu­czem.
Drąż­my dalej: dla­cze­go lu­dzie za­wsze dążą ku głębi? Dla­cze­go myśl, ni­czym od­waż­nik na żyłce, cią­gnie nie­zmien­nie w dół, ku ot­chła­ni? Czy nie by­ło­by moż­li­we od­wró­cić ten bieg, przeć wciąż wyżej i wyżej, ku po­wierzch­ni?
W tym tkwi ko­lej­na zbież­ność ciała i ducha – cho­dzi o ich skłon­ność do na­tych­mia­sto­we­go two­rze­nia sobie mi­kro­ko­smo­su i przyj­mo­wa­nia pa­nu­ją­ce­go w nim „po­zor­ne­go ładu”, ile­kroć tylko za­wład­nie nimi pewna idea. Choć w isto­cie jest to mo­ment chwi­lo­we­go za­wie­sze­nia, od­czu­wa­my go ni­czym pełne wi­go­ru dzia­ła­nie do­środ­ko­we.
Prze­wraż­li­wie­nie wiąże się – du­ma­łem – z wą­tły­mi mię­śnia­mi, sen­ty­men­tal­ność – z ob­wi­słym brzu­chem, a po­dat­ność na wzru­sze­nia – z bladą, wy­de­li­ka­co­ną skórą; oka­za­łe mię­śnie muszą zatem od­po­wia­dać peł­nej de­ter­mi­na­cji woli walki, na­prę­żo­ny brzuch – chłod­ne­mu ostrzu in­te­lek­tu, a mocna skóra – nie­za­chwia­ne­mu har­to­wi ducha.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl