Śnieżna siostra

Kupiłam w prezencie moim dzieciakom i nie żałuję. I choć lekturę skończyłam już jakiś czas temu, do napisania opinii musiałam dojrzeć. To moje pierwsze spotkanie z autorką i jestem przekonana, że nieostatnie.
To prawdziwie świąteczna opowieść. Wzrusza i otula ciepłem jak kubeczek kakao. Piękna, mądra i potrzebna lektura.
Julian mieszka z rodzicami i siostrą Augustą. Cieniem na rodzinnym szczęściu jest niedawna śmierć najstarszej siostry Juni. Każdy próbuje sobie jakoś poradzić z tą tragedią, jednak atmosfera w domu jest delikatnie mówiąc trudna do zniesienia. Niespodziewanie na drodze chłopca pojawi się Hedvig - dziewczynka w czerwonym płaszczyku. Wiecznie uśmiechnięta i rozgadana, która sprawi, że chłopiec znajdzie w sobie siły i odwagę, by przywrócić rodzinie radość i spokój. Kim jest Hedvig? Dlaczego książkę porównuje się do "Opowieści wigilijnej"? Jeśli jesteście ciekawi, zapraszam do lektury. Na osobną uwagę zasługują przepiękne, magiczne ilustracje Lisy Aisato. Wizualnie i treściowo - majstersztyk!

Jeżeli nie macie pomysłu na kalendarz adwentowy dla dziecka, to może warto kupić książkę, by każdego dnia odkrywać historię o Julianie, chłopcu, który urodził się w Wigilię i dla którego pewne Święta po stracie starszej siostry nie zapowiadają się na radosne. Dwadzieścia cztery rozdziały i czas spędzony razem może okazać się dla Was znacznie ciekawszym rozwiązaniem niż kolejne łakocie, czy pierdółki, które po 2 dniach zostaną rzucone w kąt 🙂⁣
⁣
W rodzinie Juliana zdarzyło się wielkie nieszczęście i chłopiec obawia się, że te Święta będą smutne i pozbawione radości. Wszystko zmienia się od dnia, gdy na jego drodze staje rudowłosa dziewczynka, która zaraża swoim radosnym uśmiechem. Hedvig tak jak i Julian kocha Boże Narodzenie. Z jej pomocą chłopiec chce przegonić smutek w swojej rodzinie.⁣
⁣
Jeżeli obawiacie się, że opowieść przez którą przewija się smutek i strata, nie jest idealna, to nie martwcie się. Autorka na bazie tych smutnych wydarzeń buduje opowieść przepełnioną współczuciem, szczęściem, jakie może dać rodzina i przyjaźń.⁣
⁣
To moje pierwsze spotkanie z Autorką i zaczęłam od tej pięknie ilustrowanej opowieści, którą jestem zachwycona.⁣
Dawno się tak nie wzruszyłam i zazdroszczę tym rodzicom, którzy będą mieli szansę przeczytać ją swoim pociechom. Może jako ciocia lub babcia kiedyś będę miała szansę poczytać ją na głos komuś przed snem.⁣
Tymczasem Wam ją bardzo polecam. Idealny prezent na ten adwentowy i świąteczny czas.⁣
⁣
...

Jakie to było piękne.

Zabrałam się za lekturę zaintrygowana ocenami. A cóż to za cudo z niewiarygodną średnią oceną powyżej 9 pkt? Przeczytałam w 2 godziny. Ocena jest nieadekwatna. Powinno być 10/10.

Mały chłopczyk, który lubi pływać, mała dziewczynka - miłośniczka łyżew. Powieść przesiąknięta przyjaźnią, rodzinną miłością, radzeniem sobie ze stratą, zbliżającym się Bożym Narodzeniem i nie tylko dziecięcą potrzebą świątecznych rytuałów. Oraz czerwony płaszczyk, pocztówki, światło świec adwentowych, kakao z bitą śmietaną, prezenty, nietypowy bałwan i finałowy świetlisty piruet na lodzie. Tajemniczo, uroczo i pokrzepiająco było.

Jeszcze niedawno wydawało mi się, że literackim symbolem świąt na zawsze zostanie dla mnie „Opowieść wigilijna” - historia, która niesie nadzieję i wigilijny cud. Tylko dlaczego moje dzieci wysłuchały jej tylko jeden jedyny raz i więcej nie chciały tej pięknej, jak powiedziały, przedpotopowej historii? „Śnieżna siostra” to taka nowoczesna opowieść wigilijna - świetna do wspólnego czytania przez 24 grudniowe dni (24 rozdziały). Jak czekoladki z adwentowego kalendarza, po jednej dziennie, z finałem w wigilijny wieczór. Aż żal, że dzieci mam już za duże.

Uwielbiam mój czytnik i książki w elektronicznej formie. W ogóle nie brak mi szelestu kartek, zapachu papieru i innych tego typu bzdurek. Przy lekturze „Śnieżnej siostry” tego wszystkiego mi jednak brakowało, przede wszystkim możliwości oglądania prawdopodobnie prz...

„Śnieżna siostra” to jedna z tych pozycji, obok których nie potrafiłam przejść obojętnie. Przyciągająca wzrok okładka oraz treść nawiązująca do moich ulubionych Świąt Bożego Narodzenia sprawiły, że po prostu musiałam po nią sięgnąć! Najlepszym momentem na jej przeczytanie byłby grudzień, ponieważ układ powieści przypomina kalendarz adwentowy i to z pewnością musi być magiczne doświadczenie, kiedy codziennie, przez prawie cały miesiąc, można zapoznawać się z kolejnymi rozdziałami. Niestety książkę dostrzegłam wiosną i nie miałam cierpliwości, aby poczekać z przeczytaniem jej do zimy. Historia jest piękna, pełna świątecznej magii, a pewnymi fragmentami przywodzi na myśl „Opowieść wigilijną”. „Śnieżna siostra” to jedna z tych historii, które można czytać w każdym wieku i zawsze znajdzie się w niej coś dla siebie. Powieść ta zmusza do przemyśleń, jest głęboka, momentami bardzo smutna, ale ostatecznie dająca nadzieję. Nie mogę też nie wspomnieć o niezwykłych ilustracjach, które wspaniale uzupełniają lekturę. Cóż, nie pozostaje mi nic innego, jak serdecznie Wam ją polecić!

Od początku podejrzewałam, jak książka się skończy, ale i tak na końcu było mi bardzo smutno. Piękna historia.

Magicznie przepiękna książka! Idealna na czas adwentu!

Julian w Wigilię kończy dziesięć lat, więc jest to dla niego podwójne święto. Dla chłopca zawsze był to najszczęśliwszy i najpiękniejszy dzień w roku. Malec boi się jednak, że w tym roku wszystko będzie inaczej. Niedawno, bo pół roku temu życie chłopca i jego rodziny nieodwracalnie się zmieniło. Po walce z ciągłym smutkiem – depresją, zmianie swojego zachowania i pobycie w szpitalu zmarła starsza siostra Juliana – Juni pozostawiając członków rodziny w żałobie. Pogrążeni w smutku i tęsknocie za najstarszą córką rodzice zdają się nie pamiętać, że Boże Narodzenie już za kilka dni. W domu Juliana nie ma żadnych świątecznych ozdób, a na adwentowym świeczniku nie pali się żadna z czterech fioletowych świec. Julian także jest smutny, ale martwi się, że w tym roku nie będzie ani prawdziwych świąt ani urodzin. Od śmierci siostry chłopiec jeszcze częściej ćwiczy pływanie. To właśnie na pływalni w dużym oknie pierwszy raz widzi rudowłosą dziewczynkę z piegami na twarzy. Julian poznaje Hedvig – dziewczynka ubrana w czerwony płaszczyk bardzo często się śmieje, jest serdeczna i bardzo szczęśliwa. Od razu widać że kocha życie i bardzo pragnie, aby Julian został jej przyjacielem. To właśnie dzięki Hedvig chłopiec powoli odzyskuje chęci do życia, godzi się ze śmiercią siostry i ponownie zaczyna odczuwać magię świąt. Jedyną rzeczą, która niepokoi Juliana jest dom Hedvig. W pięknej, świątecznie ubranej willi Kvisten jest coś niepokojącego, a w pobliżu często pojawia się podejrzany starszy ...

Z twórczością autorki zetknęłam się po raz pierwszy i od razu zaznaczam, że stała się moją ulubioną. To najprawdziwsza z baśni, gdzie już same obrazki nie tylko ukazywały nam dane sytuacje, czy też mimikę dzieci. One w jakiś magiczny sposób oddawały ich przemyślenia, sugestie, jakby za pomocą naszych oczu sprawiały, że widzieliśmy i odczuwaliśmy ich każdy smutek, zaskoczenie, strach, czy też radość. Oczywiście nie zabrakło tutaj tajemniczości, którą wnosił dziwny starszy mężczyzna, który pojawiał się praktycznie znikąd. Chłopak się go bał i uważał, że chce on zrobić krzywdę jego przyjaciółce.
No właśnie. Nasz bohater nigdy wcześniej nie miał przyjaciół. Jedyna taką osobą była jego siostra, która niestety odeszła ze świata żywych. On sam często ją wspomina. Jego świat ponownie nabiera barw za pomocą małej rudej dziewczynki, która wiecznie ma coś do powiedzenia i która często się uśmiecha. To ona uświadomiła mu, że nadal na tym ponurym świecie jest ktoś, kto może wnieść do niego radość.
Czy to nie cudowne, że lubi jeść to samo co chłopiec? W jej domu są same smakowite rzeczy, które chłopca przyciągają. Sprawiają, że nie myśli w tym czasie o własnym domu, gdzie zagościł smutek i cisza. Przeraźliwsza od szmeru myszy, czy też szeptu ducha. Zostało tak niewiele czasu do świąt, a oni nawet nie przystrajają domu. Siedzą skuleni w fotelach z daleka od siebie zatracając się w tylko dla nich znanym świecie. Niestety do tego świata należy też ten chłopiec, choć wcale mu się ...

Julian ma niemałe szczęście - urodził się w Wigilię! Dlatego każde Boże Narodzenie było dla niego podwójnie szczęśliwe. Jednak 10 urodziny małego bohatera nie miały wiązać się z radością i świątecznym oczekiwaniem - kilka miesięcy wcześniej zmarła Juni, najstarsza z trójki rodzeństwa.

Po śmierci ukochanej siostry chłopiec jest pełen obaw co do nadchodzących Świąt - jak będą wyglądały? jak będzie się czuła mama? czy w ogóle ktoś będzie się uśmiechał? Podczas treningu pływackiego Jul spostrzega dziecięcą twarz (dosłownie) przyklejoną do szyby pływalni. Twarz z ogromną ilością ruchach, włosów włosów. I z ogromnym, pięknym uśmiechem na ustach. Chłopiec jeszcze nie wie, że mała, ruda dziewczynka sprawi, że magia Świąt powróci...
•
„Śnieżna siostra” to jedna z najwspanialszych odpowiedzi wigilijnych, jakie czytałam. Norweska pisarka Maja Lunde roztopiła moje serce! Naprawdę! Rozkleiłam się, jak nie ja!
Przygotujcie się na sporą dawkę miłości i przyjaźni, które przeplatają się się smutkiem i stratą. Oraz nadzieją, która potrafi wszystko zmienić!

Przepiękne wydanie! Zdecydowanie jedno z piękniejszych na mojej świątecznej półce! I ilustracje, dzięki którym robi się ciepło na sercu!
Kochani! Ta książka jest magiczna! Opowiada o najpiękniejszym rodzaju magii Świąt!
Autorka stworzyła arcydzieło, które trafi nie tylko w dziecięce gusta - świetnie napisane i zaplanowane w każdym szczególe. 24 rozdziały idealnie nadają się na codzienne adwentowe cz...

Przecudowna historia w niezwykle urzekającej okładce!

To moje drugie podejście do książek autorki. Tym razem jest to książka dla dzieci.

"Śnieżna Siostra" z wyglądu przypomina kalendarz adwentowy, ponieważ historia podzielona jest na dwadzieścia cztery rozdziały.
Ta cudowna powieść słusznie określana jest mianem współczesnej "Opowieści wigilijnej", ja jak najbardziej podpisuję się pod tym stwierdzeniem. To przepiękna, smutna i niosąca nadzieję historia, która urzeknie młodszych jak i starszych czytelników. Przedstawia najważniejsze wartości w życiu.
Do tego cała powieść bogata jest w duże, barwne obrazki, które oddają klimat historii i z pewnością zaciekawią niejedne oczy.

Zdecydowanie polecam!

Jako bajka dla dzieci, smutna, ale niezwykła. Choć sama od początku wiedziałam jak zakończy się historia, to z przyjemnością śledziłam losy bohaterów. Piękna, a zarazem prosta. Smutna, a jednocześnie podnosząca na duchu. I jak najbardziej świąteczna, skłaniająca do refleksji. Polecam.

Historia pełna smutku i nadziei, rodzinnych problemów i prób załatania dziury w sercach.