Syn pszczelarza

 "Nasze dni na tej ziemi są policzone. Powinniśmy doceniać czas, który został nam dany, w miarę jak upływa".

Najpierw dwa tygodnie na Kubie i czytanie książek na słonecznej plaży, potem powrót do domu i końcówka remontu> Ciągle cierpię na chroniczny brak czasu, a ilość recenzji do napisania rośnie i rośnie. Pora zacząć coś z tym robić, bo w końcu zapomnę treść przeczytanych książek, a jeszcze w najbliższej perspektywie czeka mnie napisanie rekomendacji do książki mojej ukochanej autorki.Czy ktoś może zna sposób na wydłużenie doby?jeśli tak to chętnie poznam, bo ostatnio mam wrażenie, że czas pędzi ze zdwojoną prędkością
Jak wiemy amisze to jedna z najbardziej zamkniętych i tajemniczych wspólnot religijnych wywodząca się ze Szwajcarii. Jak wyczytałam w internecie jest ich obecnie około 120 tysięcy i zamieszkują w większości w USA. Żyją oni według określonych zasad, które co prawda nie są nigdzie spisane, ale przekazywane z pokolenia na pokolenie i stosowane w życiu codziennym.. Nie są oni nowocześni i nie podążają ślepo za nowinkami technologicznymi, nie używają telefonów komórkowych ani samochodów, nie noszą wąsów ani biżuterii, odzież kobiet może być tylko w określonych kolorach, nie korzystają z pomocy społecznej i od lat tradycyjnie skupiają się na modlitwie, wychowywaniu dzieci, uprawie roli. I okazuje się, że w dzisiejszych czasach da się żyć bez telefonu, internetu czy telewizora. Niektórym z nas nie mieści się to w głowie, ale amisze uważają, że jest ...

To bardzo wzruszająca, pięknie napisana opowieść przede wszystkim o miłości, wyborach między rozsądkiem a sercem, rozterkach ale też codziennych zmaganiach z trudnymi warunkami, w jakich przyszło żyć bohaterom. Jedni dzielnie dają sobie w nich radę, biorąc życie takim jakim jest, kochają swoją ziemię i dostrzegają pozytywy w tym, co niesie los. Inni próbują szukać swojego miejsca w bardziej przyjaznym środowisku. Bez względu na wszystko liczy się zawsze tradycja i wspólnota zarówno rodzinna jak i społeczna. Siłą amiszów jest z pewnością wzajemny szacunek i pomoc a przede wszystkim ludzie tworzący tę niewielką enklawę. Autorka stworzyła bogatą galerię postaci o wyrazistych, mocnych charakterach. Szczególnie zwraca uwagę na oddała w niej hołd kobietom, które znają swoją wartość ale siłę kobiet, które są zaradne, pracowite, mądre. Mimo, że ich życie determinują niepisane zasady ale potrafią zachować indywidualność i walczyć o swoje szczęście.

cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2020/03/565.html

Książka zapowiadała się według opisów zupełnie ciekawie.
Bohaterką opowieści jest Debora, która po stracie męża wraca do południowego Teksasu, do swojego brata. Tam spotyka swego adoratora sprzed lat - Stephena, którego postanowiła poślubić. Ponieważ jest wdową z piątką dzieci nie jest jej wcale łatwo.
Szanuję opinie innych, mnie jednak książka zupełnie nie urzekła. Jak dla mnie jest stanowczo za dużo postaci, a ich imiona wcale nie pomagają. Być może za dużo oczekiwałam, więc za szybko spadłam na ziemię. Chciałam dowiedzieć się więcej o amiszach, ale nie w ten sposób. Zupełnie nie odpowiada mi styl prowadzenia opowieści przez autorkę. Im dłużej zagłębiałam się w lekturę tym bardziej upewniałam się, że książka nie jest dla mnie.
Ponieważ jej nie skończyłam nie będę jej oceniać, ale też na pewno nie sięgnę po kolejne tomy.

" „Syn pszczelarza” to pełna ciepła i spokoju opowieść o miłości, nadziei, stracie i wybaczeniu w świecie rządzonym od pokoleń przez surowe zasady, powinności oraz tradycje; w którym wiarę oraz dobro rodziny i wspólnoty stawia się zawsze na pierwszym miejscu, ponad własne szczęście. To cudowna historia o pokonywaniu przeciwności losu i dostrzeganiu piękna tam, gdzie inni go nie zauważają. O cieszeniu się chwilą i tym, co jest nam dane każdego dnia. Pięknie napisana i ujmująca czytelnika z każdą kolejno przewracaną stroną. Historia, która na dłużej zapada w sercu i pamięci."

Pełna recenzja: https://magicznyswiatksiazki.pl/syn-pszczelarza-kelly-irvin/

Pełna ciepła opowieść o życiowych rozterkach samotnej matki pięciorga dzieci. Środowisko Amiszów dodaje książce smaczku ;)