To nie jest, do diabła, love story II

1 tom przeczytałam ponad 3 razy i bardzo mi się podobał. Ale nie czytałam 2 tomu, więc postanowiłam go nadrobić. I nie żałuję😀 Drugi tom był również pełen humoru, mejli i wiadomości z whats up, które uwielbiam. W tym tomie było wiele kłamstw i nieporozumień. Nic nie było pewne. Nawet jak to się wszystko skończy. Ale pewne jest to, że bardzo mi się podobał. Uwielbiam Ellę i doskonale ją rozumiałam. A Jonasz czasami mnie irytował, ale starałam się ich obu zrozumieć, chociaż czasami było ciężko. Z postaci polubiłam też Kajetana i Adama. Hitem były te porównania do telenoweli wenezuelskiej😃Genialne były opisy USA💜 Najlepsze było to, że przez całą książkę czułam się jakbym była obok bohaterów w Poznaniu, a potem w USA. Podsumowując, TNJDDLS to książki warte polecenia, do których jeszcze niejeden raz wrócę😍

Nie należę do grona fanów 1 części, ale ją polecałam, tak tę będę odradzać. Kompletnie mi się nie podobała, myślałam, że wyjdzie poza schematy, niestety nie :(

🤔🤔🤔

Jak pewnie niektórzy z was pamiętają, jakiś czas temu publikowałam tutaj recenzję pierwszego tomu “To nie jest, do diabła, love story”. Miałam co do niej dość mieszane uczucia, jedynie zakończenie mocno mnie zaintrygowało. Na tyle, że pragnęłam od razu sięgnąć po kolejną część przygód Jonasza i Elle. Musiałam jednak swoje odczekać w kolejce do booktouru. Ale w końcu do mnie dotarła i mogłam zagłębić się w ulubionym fotelu i lekturze. Ale to, co otrzymałam trochę mnie rozczarowało…

🤔🤔🤔

Książkę tę rozpoczynamy od tego, że Elle robi dosłownie wszystko, aby Jonasz jej wybaczył to, że wyrzuciła go z domu, wtedy, kiedy odwiedził ją jej brat. Chłopak, co zrozumiałe, czuje się zraniony i nie ma ochoty na najmniejsze kontakty z tą dziewuchą. A potem po prostu zaczynają robić sobie na złość… Pewne zdarzenie ich do siebie znów przyciągnie, ale bajka nie będzie trwała wiecznie. Czy ostatecznie uda im się ocalić uczucie, rosnące pomiędzy nimi i wyjadą razem na wesele Amber?

🤔🤔🤔

Na początku tej powieści było naprawdę ostro i sporo się działo. Jeszcze wtedy Elle aż tak mnie nie denerwowała. Tajemnicze zdarzenie, które spotka dziewczynę podnosi jeszcze bardziej temperaturę wrzenia. Jednak później im dalej w las tym było gorzej… Tak naprawdę cała książka opiera się na tym, że tych dwoje nie potrafi ze sobą normalnie i szczerze porozmawiać. Wolą widzieć to, co chcą widzieć i przedkładać ten obraz na swoje potrzeby. Z drugiej strony not...

O ile poprzedni tom o przygodach (Nut)Elli i Jonasza był mieszanką wybuchową, to ten jest, do diabła, prawdziwą bombą!
Kłamstwo Elli i Jonasza urosło do takich rozmiarów, że zaczęło żyć własnym życiem. Przy okazji przyprawia tej dwójce bohaterów sporych kłopotów. Zwłaszcza, że mają razem lecieć na wesele (nie wspominajmy o innym „Weselu...”) do Ameryki. Czy wyjazd ich zbliży do siebie czy raczej zbliży ich do popełnienia jakiegoś morderstwa?
Żeby nie spoilerować wydarzeń z poprzedniego tomu – każdy wie, jak się skończył (i każdy z tego powodu pewnie chciał zabić za to autorkę!). Początek trzyma taki sam poziom, a nawet lepszy! Autorka nie bawi się w sztuczne przedłużanie i zaczyna z grubej rury. Oj, dzieje się!
Żeby nie było, że tylko na samym początku akcja trzyma w napięciu – nic z tych rzeczy. Książka wciąga do tego stopnia, że nie można się od niej oderwać ani na chwilę. Już ostrzegam, że jak matura z fizyki pójdzie mi słabo to właśnie przez „TNJDDLS2”. Czyli NAPRAWDĘ mocno.
Ale nie byłabym sobą, gdybym się do czegoś nie przyczepiła. Tym razem padło na bohaterów. Momentami byli strasznie irytujący. Denerwowało mnie ich zachowanie – nie mogli po prostu ze sobą pogadać? No ale dobra, można to jakoś przeżyć. Dzięki temu widać, że są to jednak nastolatkowie, którzy popełniają błędy. Dodatkowo inaczej fabuła byłaby przeraźliwie nudna. No i połowa czytelniczek nie mogłaby wtedy zakochać się w romantyzmie Jonasza...
Wracajmy do plusów. Zakończenie. Ale o...

Muszę przyznać, że ta seria ma w sobie coś uroczego :) Przyciąga już sama okładka, swoimi żywymi kolorami, ale treść również jest całkiem przyzwoita ;) O ile przy pierwszej części nie mogłam wkręcić się tak od razu, tym razem przepadałam od początku i chociaż było tu sporo smutku, zauroczyło mnie to wszystko! Bardzo lubię wszystkie momenty wymiany wiadomości przez Whatsapp czy maile, to według mnie dodaje tej historii takiej prawdziwości, naturalności, w końcu ostatnio to jest naprawdę główny sposób komunikacji, nie tylko wśród młodzieży.
Ella i Jonasz mają swoje wzloty i upadki, tych drugich jest niestety więcej. Podoba mi się sposób wykreowania tych postaci. Tak bardzo inni, a jednocześnie idealni dla siebie. Nie brak tu ciętego humoru, ripost, złośliwostek i może też jestem trochę złośliwcem, bo mnie to bawi.
Jest też sporo nieporozumień i tu akurat irytowali mnie obydwoje, że tak łatwo zrobili co zrobili, nawet bardziej wkurzała mnie Ella, bo żadnej swojej winy nie widziała. A nie była święta.

Może nie będą należeć te książki do moich najulubieńszych, ale tak jak wspomniałam, mają coś w sobie i jakby nie było, czas pokazał, że zdobyły rzesze fanów.

A ja chętnie przeczytam kolejne książki autorki.

"To nie jest do diabła Love story (t.2)" to połączenie powieści młodzieżowej z typową obyczajówką. Pojawiają się też fragmenty z podtekstem, ale są wplecione umiejętnie i nie rażą czytelnika w oczy.
Pierwszy tom książki czytałam już jakiś czas temu i bardzo mi się podobał. Drugi już trochę mniej. Mam wrażenie, że bohaterowie byli bardziej irytujący i sami nie wiedzieli czego chcą od siebie i od życia. No ok, wiek nastoletni na pograniczu dorosłości rządzi się tym prawem, że faktycznie człowiek nie jest sprecyzowany, ale tu już momentami dochodziło do przegięcia. Niemniej całość była spójna, a autorka zadbała o detale m.in. związane z podróżą do USA i obyczajami weselnymi.
Cała historia opowiedziana jest z perspektywy dwojga głównych bohaterów. Raz narratorem jest Ella, a raz Jonasz. Mozna dzięki temu wniknąć głębiej w psychikę każdego z nich z osobna i spojrzeć na wszystko z innego punktu widzenia, niż gdyby historia została przedstawiona tylko jednostronnie.
Czy polecam? Tak, ale z zastrzeżeniem, by czytać oba tomy jeden po drugim. Po długiej przerwie musiałam mocno wytężać pamięć, by sobie przypomnieć, na czym stanęło i wgryźć się w bohaterów na nowo.