Opinia na temat książki Trucizny

TRUCIZNY to poruszający obraz rodziny pokazany z czterech perspektyw: ojca, matki, córki i syna. Napisana wprost bezpośrednim językiem. Pełna emocji.

Ta historia krzyczała do mnie. Bolała. Wywołała niepokój. Czytając ją "zaglądałem ukradkiem do środka" tej rodziny i zadawałem sobie pytanie: "Ile można będzie wpatrywać się w historię nieodebranych połączeń i wierzeń, że to jednak jakaś historia relacji"?

Ta książka uczy. Może jest to bolesna nauka, ale na pewno ważna. Zadaje pytania. Zmusza do myślenia. Choć swoją objętością drobna to jednak mieści w sobie ogromny ładunek emocjonalny. Pokazuje chaos rodzinnych relacji. Przenosi do krainy ciemności i smutku.

"W tamtą noc, z piątku na sobotę, moje rany krzyczały do rana. Odciąłeś mi, tato, prąd w duszy, a tam też ciężko bez światła. Zwłaszcza, że ciemność znowu milczała".

Ten cytat cały czas wybrzmiewa w mojej głowie. Boję się, co mogę usłyszeć od moich dzieci, a najbardziej tego, czego od nich nie usłyszę.

Tytułowe trucizny sączyły się z każdej literki, oblepiały mnie, pękały we mnie...

"Przecież ranią poranieni. Szczęśliwi nie krzywdzą. Nie biją. Są blisko ".

Czytajcie! Naprawdę warto!