Włoskie buty

Książka nie zrobiła na mnie wrażenia. Mamy człowieka, który uciekł przed światem i sobą, odizolował się na małej wyspie. Tylko codziennie zanurzając się w przerębli wie, że żyje. Gardzi i nie znosi ludzi. A może tak naprawdę gardzi sobą? Zostaje zmuszony do konfrontacji ze światem i swoją przeszłością. Bardzo niechętnie to robi i powoli rozlicza się z przeszłością, aby móc wrócić do świata. Mamy porównanie dwóch postaw. Po drugiej stronie jest szewc szyjący włoskie buty, który też wybiera samotność, ale nie izoluje się od świata. To jest powieść drogi, drogi fizycznej, którą przemierza i drogi wewnętrznej. Można się zastanawiać, czy zmian tych nie wywołała też konfrontacja ze śmiercią. Ciekawym motywem jest coraz większe mrowisko w salonie jego domu, które zaczęło powstawać w dniu jego ucieczki.
Piękne i bardzo plastyczne są opisy skandynawskiej przyrody. Powieść napisana dobrze i mądrze, ale czegoś jej brakuje.

Właśnie skończyłam słuchać "Włoskie buty", w których życie bohatera w ciągu jednego roku zmieniło się o 180 stopni. Z samotnika mieszkającego od ponad 10 lat na wyspie stał się niespodziewanie posiadaczem rodziny, a w jego ustabilizowane życie wtargnęło zamieszanie, ale i nowy powiew wniesiony przez kobiety: tę, która go odnalazła, by mu przedstawić przed swą śmiercią córkę, której istnienia nigdy nie podejrzewał, i tę, którą on odszukał, by ją przeprosić za to, że kiedyś stał się przyczyną jej dramatu. To wszystko sprawiło, że stał się innym człowiekiem... ponownie otworzył się na innych.

W powieści jest mowa o starości, samotności z wyboru i umieraniu, ale w sumie nie mogę powiedzieć, by ze względu na również inne wątki była przygnębiająca. Ja takiego wrażenia nie odniosłam, a wiele można wynieść z jej czytania również dla siebie, gdyż jej fabuła pobudza do refleksji.

 Całkiem przyjemna książka , autora kryminałów . Ta książka jednak nie jest kryminałem . Czym jest więc ? Jest swoistą podróżą . Podróżą tą rzeczywistą , w czysto fizycznym wydaniu wyruszenia do leśnego jeziorka w środku zimy . Jest też podróżą w głąb siebie , rozliczeniem ze swoim życiem samotnika na jednej z bałtyckich wysp . Życiem w cieniu popełnienia kilku sporych błędów i odżegnania się od odpowiedzialności za nie . Życiem kogoś komu w tej głuszy i samotności nic wielkiego i wstrząsającego nie powinno się zdarzyć . Ale jednak się przydarza...Do naszego '' wyspowego samotnika '' Fredericka Welina pewnego zimowego dnia przybywa kobieta . Kobieta równie wiekowa i na dodatek poruszająca się za pomocą balkonika . Okazuje się że jest to dawna kochanka Fredericka , Harriet którą bez wyjaśnień i nagle po prostu opuścił wiele lat wcześniej . Kochanka chce by Welin spełnił daną jej kiedyś obietnicę i zabrał nad leśne jeziorko , chce je zobaczyć zanim umrze . Frederick z oporami , ale godzi się na tę wyprawę . Po drodze zdarza im się sporo różnych sytuacji , jedne trochę zabawne inne wcale nie wesołe . Ale jakie to już sami sobie poczytajcie .Ja tylko powiem iż ta podróż , wprowadzi spore zmiany w życiu naszego staruszka i sprawi iż znajdzie siłę by...poprosić o wybaczenie . Czy je uzyska ? to też już musicie sami sobie przeczytać :) Ja polecam tę naprawdę zajmującą i ciekawą lekturę .