Wyspy Naflalinowe

Aneta Skarżyński
10 /10
Ocena 10 na 10 możliwych
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów
Wyspy Naflalinowe
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
10 /10
Ocena 10 na 10 możliwych
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów

Opis

Wyspy Naftalinowe to barwna opowieść przygodowa osadzona w epoce „późnego Gierka”, a więc w socjalistycznej rzeczywistości, pojmowanej rozumem dziecka. Ciekawość i niefrasobliwość głównej bohaterki – Anety – sprawiają, że pakuje się ona w bardzo zabawne tarapaty. Jej zachowania wprawiają w osłupienie dorosłych, w oburzenie nauczycieli, a dziadkom przysparzają trosk i siwych włosów. Wyspy Naftalinowe to powieść w 28 rozdziałach, zawierająca 28 zabawnych przygód z czasów szkoły podstawowej. Na dokładkę Aneta cierpi na pewną dziwnie brzmiącą dolegliwość – nadpobudliwość psychoruchową. To za jej sprawą trudno ją okiełznać, a ciekawość wzbudza najczęściej to, co zakazane. Demoluje więc mieszkanie ciotki, psuje piżamę taty, a podczas egzaminu w szkole muzycznej – zamiast grać repertuar klasyczny – wygrywa swoje własne kompozycje. Razem z przyjaciółmi lubi nietypowe zabawy – np. artystyczne układanie wzorów z gili z nosa czy konkurs na najgłośniejszego bąka. Niezapomnianych wrażeń dostarcza jej także babcia – równie temperamentna, co wnuczka. Aneta jest z nią bardzo zżyta i to właśnie jej pierwszej przyznaje się, że została kobietą. Wyspy Naftalinowe to 28 zabawnych przygód bohaterki z czasów jej szkoły podstawowej. Kontynuacją powieści są Wyspy Paprykarzowe – opowieści z czasów liceum, a także Wyspy Pieprzowe, przenoszące czytelnika do najbardziej burzliwego i obfitującego w przygody etapu życia bohaterki – jej studiów. Chcesz się uśmiać do łez? Koniecznie przeczytaj pierwszą część niesamowitych przygód Anety – Wyspy Naftalinowe.
Data wydania: 2014-10-10
ISBN: 978-83-7900-261-0, 9788379002610
Wydawnictwo: Psychoskok
Stron: 254

Autor

Aneta Skarżyński Aneta Skarżyński „Jestem śpiewaczką operową z powikłaniami malarskimi i literackimi skutkami ubocznymi – oto diagnoza mojego nieuleczalnego ze sztuki przypadku”. – tak mówi autorka samo o sobie. Aneta Skarżyński zd. Augustyniak - absolwentka Akademii Muzycznej we Wro...

Pozostałe książki:

Wyspy Naflalinowe Podróż na Operiona. Część I Wyspy Paprykarzowe Wyspy Pieprzowe
Wszystkie książki Aneta Skarżyński

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Słodycz dorastania

29.07.2022

Miałam zacząć jakimś wstępem. Chciałam, by było elegancko i bez dziecinnych uniesień wyrażanych przymiotnikami. Miałam, ale nic z tego, bo to wprost niemożliwe. Powtórzę, by i samej pojąć – NIEMOŻLIWE! Oto bowiem będąc ciągle pod wpływem ogromnej mocy „Wysp Naftalinowych” muszę szybko wyrzucić z siebie to, co mi rozsadza wnętrze. Ta powieść jest f... Recenzja książki Wyspy Naflalinowe

Zapach naftaliny

5.01.2015

"Co za durne nazwisko. Kutas, a to ci dopiero! Doktor Kutasiński, cha, cha! Kotasy i kutasy muszą poczekać, bo przede mną ważniejszy problem do rozwiązania – matematyczny". Socjalistyczna rzeczywistość, pełna absurdów i specyficznego klimatu to jeden z motywów poruszanych w literaturze, po który sięgam często i chętnie. Nie dziwcie się więc, że... Recenzja książki Wyspy Naflalinowe

Wyspy Naftalinowe - Aneta Skarżyński

4.01.2016

Po "Wyspy Naftalinowe" - Anety Skarżyński, sięgnęłam z czystej ciekawości, bowiem opis tej książki niesamowicie mnie zaintrygował. Autorka to absolwentka Akademii Muzycznej we Wrocławiu na Wydziale Wokalno - Aktorskim oraz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na Wydziale Wiedzy o Kulturze i Plastyki. Artystka łączy ze sobą z wielkim powodzen... Recenzja książki Wyspy Naflalinowe

KO
@KobieceRecenzje365

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@aga.kusi_poczta.fm
2022-07-29
10 /10
Przeczytane
@WioletaSadowska
2015-01-05
10 /10
Przeczytane
@agnieszka3211
@agnieszka3211
2014-10-20
10 /10
Przeczytane

Cytaty z książki

Czy kompozytora docenia się dopiero wtedy, gdy trupnie jak Mozart, gdy ogłuchnie jak Beethoven, gdy załapie syfilis jak Donizetti, gdy sfiksuje jak Rossini, gdy zgruźliczeje jak Chopin? Czy ja aby, na sto procent, pragnę zasiąść na panteonie owych gwiazd klasyki, by dopiero będąc nieboszczykiem cieszyć się chwałą? I cóż z tej sławy, gdy popiół z mego truchła rozwieją wichry dziejowe?
Nareszcie jestem łysa! Łysa i szczęśliwa. Łysa jak kolano, lecz zapewne nie fryzjera, bo on to ma pewnie całe ciało zarośnięte, niczym rasowa małpa. Orangutan jeden! Ale co tam, w końcu mam, czego chciałam!
A papier niby taki szary, długi i do. Tylko dlaczego jest on pragnieniem tylu Polaków? I wszyscy gotowi stać całymi familiami za paroma sztukami owego obiektu westchnień? Ba, gotowi poświęcić cały dzień dla jednej jedynej rolki! Niepojęte, ale prawdziwe, jak i wszystko w Polsce Ludowej.
Dodaj cytat