Z dala od świateł

Odnotowuję dla porządku. Wszystko, co chciałam powiedzieć na temat tej książki, już napisali @Almos i @Betsy59, więc nie będę się powtarzać. Znalazłam jednak fajną analogię do powieści "Madonna z hiacyntem", o czym będzie w następnej recenzji.

„Niełatwo tu żyć. Nie ma na świecie piękniejszego miejsca i sześcioma wołami nikt by mnie stąd nie wyciągnął. Ale nie jest miłe dla ludzi.” Wypowiedź starego rolnika Marta jest kwintesencją tej książki. Wspaniała przyroda irlandzkiej prowincji w kontraście z ciemnymi sprawkami jej mieszkańców. Wszystko to widziane oczami emerytowanego gliniarza z Chicago, który osiedlił się tutaj, aby odpocząć od babrania się w brudach tego świata. Niestety, nie za bardzo mu się ta ucieczka udała…

Tana French jak zwykle nastrojowa, mistrzowsko opisuje przyrodę i stopniuje napięcie. Udało jej się po raz kolejny stworzyć sympatycznego bohatera, bez nałogów, wprawdzie znów z rozwalonym życiem rodzinnym, ale poczciwego z kościami. Doskonałe, a nawet lepsze są również postaci drugoplanowe jego sąsiadów a zwłaszcza cytowanego na wstępie Marta oraz zbuntowanego, nieszczęśliwego dzieciaka, Trey. Czujemy się, jakbyśmy tam byli, jakby za naszymi oknami rozciągała się zieleń pastwisk „tak głęboka i puszysta, że można się w niej zanurzyć”. To chyba najlepsza i najdojrzalsza książka autorki. Lubię jej powieści, doceniam styl i umiejętność budowania nastroju. Jednak dotąd każdej z nich czegoś brakowało. „Zdążyć przed zmrokiem” było według mnie zbyt ponure i makabryczne. „Ściana sekretów”- zbyt magiczna, „Lustrzane odbicie”- zbyt nieprawdopodobne i „migoczące”, a przez to irytujące, „Wiedźmie drzewo”- nieco zbyt nużące, „Ostatni intruz”- pozbawiony nastroju a „Kolonia”- zbyt klaustr...

Czytałam tylko jedną książkę tej autorki i po jej lekturze obiecałam sobie nadrobić wszystkie zaległości. Niestety nie do końca mi się to udało.

Emerytowany detektyw Cal Hooper przenosi się do małej wsi w Irlandii. Po dwudziestu pięciu latach pracy w chicagowskiej policji i trudnym rozwodzie chce zamieszkać w cichym miejscu z widokiem, niezbyt daleko od przytulnego pubu. Planuje poświęcić się odbudowie zrujnowanej chaty, którą właśnie kupił, i pieszym wędrówkom po górach. Kiedy miejscowy chłopiec zwraca się do niego z prośbą o pomoc w poszukiwaniu zaginionego brata, a nikogo, zwłaszcza policji, to nie obchodzi, Cal decyduje się podjąć trop. Coś niedobrego się dzieje w tej wiosce i Cal nie spocznie, póki nie dowie się, co. Nawet kosztem upragnionego spokoju.

Każdy zmieszkańców wsi coś ukry­wa, awielu wo­la­ło­by, żeby Cal zre­zy­gno­wał ze swo­je­go do­cho­dze­nia, co na każdym kroku dają mu od­czuć. Autorka świetnie oddała klimat małej zamkniętej społeczności, gdzie wszyscy dobrze się znają, zatargi ciągną się od pokoleń, a każdy przyjezdny traktowany jest z ostrożną podejrzliwością.
Nakreśla przed nami cały ich koloryt, powoli wprowadzając nas w jądro wydarzeń. To niespieszne tempo, o dziwo bardzo przypadło mi do gustu, mam czas by poznać wszystkich, rozejrzeć się dokładnie i poczuć, że oto znalazłam się na głębokiej prowincji w Irlandii Zachodniej. Uśpiło też moją czujność, a podsuwane raz za razem tropy wywoływały spore poruszenie, jednak to, co ...

„Z dala od świateł” Tany French to kryminał w starym stylu, gdzie nie trzeba pędzącej akcji naszpikowanej ciągłymi twistami fabuły, by docenić kunszt historii. Akcja powieści toczy się w małej, odludnej wiosce w Irlandii, w typowo zamkniętej społeczności. I tak uwaga poświęcona jest w równym stopniu na intrydze kryminalnej, co na oddaniu właśnie charakterystyki i klimatu takiego miejsca. Rysy psychologiczne postaci, szczególnie dwóch głównych bohaterów – starego emerytowanego detektywa i 13letniego dzieciaka, który wychowuje się w rodzinie uznanej w miasteczku za patologiczną, oddane są z najwyższą starannością, tu każdy detal na znaczenie. Nie ma tu może specjalnie wiele dialogów, postacie nie prowadzą zażartych długich dyskusji, ale wszystko oddane jest bardzo realistycznie, przez co całość czyta się naprawdę bardzo płynnie. To naprawdę kawał dobrego, spokojnego, małomiasteczkowego kryminału! Polecam!

⭐RECENZJA⭐

Cal jest emerytowanym detektywem. Specjalnie osiedla się na wsi, żeby odpocząć od wszystkiego. Jednak ten jego spokój nie trwa długo. Pewien dzieciak prosi go o odnalezienie brata. Mężczyzna na początku nie jest do tego przekonany, lecz z czasem się zgadza. Czy dowiedzie prawdy i dowie się, co się stało z zaginionym?
⁉️
Ciężko jest mi cokolwiek napisać o tej powieści. Od samego początku nie wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać. Niby jest to thriller, w którym fabuła powinna lecieć jak szalona, akcja powinna gonić akcję... Niestety, nic bardziej mylnego. Wszystko działo się powoli, swoim tempem, co momentami mnie drażniło i nużyło. Owszem, pisarka powoli wprowadza nas w tę niewiadomą lekturę oraz stopniuje napięcie, ale jak dla mnie było to stanowczo za wolno. Po prostu momentami nudziłam się. Jednak mimo paru niuansów musze przyznać, że autorka wszystko skrupulatnie przemyślała. W tej książce nic nie dzieje się bez przyczyny, wszystko jest po coś. Jeśli chodzi o bohaterów to są bardzo tajemniczy i skryci zarazem. Mają w sobie jakąś dziwną nutkę, ale nie umiem jej określić. Uważam, że główny bohater Cal był świetnie przedstawiony. Czuć było to, z czym się mierzy oraz co przeżywa. Bardzo podobało mi się jak pisarka opisała postać pewnego dzieciaka... A potem nagłe zaskoczenie. Okazało się coś, czego ja się kompletnie nie spodziewałam. Do teraz zbieram szczękę z podłogi 😲 W jednym momencie, jak czytałam tę powieść, myślałam, że to jakiś ż...

Cal Hooper, były detektyw z Chicago przeprowadza się na irlandzką wieś. Zamierza odremontować stary domek i w spokoju, z dala od miejskiego zgiełku spędzić emeryturę. Jednak gdy odwiedza go miejscowy nastolatek, prosząc o odnalezienie zaginionego brata, sprawy się komplikują. Okazuje się, że mieszkańcy wioski coś ukrywają, a prawda może okazać się dla przybysza z Ameryki bardzo niebezpieczna.

W „Z dala od świateł” akcja rozwija się leniwie. Jeśli oczekujemy thrillera, gdzie od pierwszego rozdziału akcja pędzi na łeb na szyję, możemy być lekko zawiedzeni. Ale nawet wtedy warto nie odkładać książki. Ze względu na bardzo dobry styl autorki, na powoli, ale umiejętnie budowane napięcie. I wreszcie na kreację bohaterów. Głównie Cala – outsidera, szukającego spokoju na irlandzkiej prowincji, ale nie tylko. Cal Hooper pragnie tylko, w zgodzie z naturą, odpocząć od burzliwej służby w wielkomiejskiej policji. Mieszkańcy wioski początkowo są nieufni lecz stopniowo otwierają się na obcego. A, gdy już wszystko jest na dobrej drodze, Cal zdobywa zaufanie i szacunek najbliższego sąsiada Marta, zaczyna lubić miejscowych, coś pęka. Wystarczy zacząć zadawać niewłaściwe pytania i drążyć temat, który na zawsze powinien pozostać w ukryciu, by rozpętała się zawierucha.

Tana French w swojej powieści doskonale przedstawiła osobę outsidera. Uciekiniera, któremu wydaje się, że znalazł idealne m...

Muszę przyznać, że sięgając po „Z dala od świateł” Tany French nie wiedziałam czego się spodziewać. To wszystko przez wiele skrajnych opinii dotyczących wcześniejszych książek autorki. Jak wypadło to spotkanie? Przekonajcie się sami.

Zacznijmy od tego, że nie jest to thriller gdzie fabuła pędzi jak szalona. Akcja toczy się leniwie na irlandzkiej prowincji, gdzie trafia nasz główny bohater - emerytowany policjant Cal Hooper. Jednak nie oznacza to, że będzie nudno. Strona za stroną robi się coraz dziwniej, a na spokojną okolicę pada cień tajemnicy i mroku. Autorka stopniowo dawkuje nam napięcie oraz ukazuje problemy z akceptacją obcego wsród lokalnej społeczności. Widać, że fabuła została bardzo dobrze przemyślana i dopracowana w najmniejszym szczególe. Jednak ogromnym minusem jest zawarcie w niej opisu polowania i patroszenia zwierzyny co dosłownie mnie odrzuciło i skutecznie zniechęciło do lektury na jakiś czas.

Bohaterowie natomiast kryją w sobie coś dziwnego. Stwarzają pozory osób, które kryją za sobą mroczną tajemnicę i mają przeszłość o której nie chcą mówić. French bardzo dobrze ukazała nam sylwetkę outsidera, ale i całego prowincjonalnego miasteczka oraz jego mieszkańców. Nie łatwo zjednać w sobie taką lokalną społeczność, ale zdecydowanie łatwiej zburzyć ich zaufanie kilkoma niewygodnymi pytaniami.

Według mnie cała historia miała w sobie ogromny potencjał jednak styl pisania autorki - dość specyficzny i surowy - sprawi...