Za przyjaźń!

W mojej domowej biblioteczce przeważają same kryminały i thriller, jednak niekiedy trafi się jakaś powieść kobieca lub obyczajówka. A to dzieje się zazwyczaj za sprawką mojej siostry, ja pewnie nigdy bym ich nie kupiła.

"Za przyjaźń" Anny Sakowicz jest właśnie jedną z tych książek od siostry. Sięgnęłam po nią jako środek na odpoczynek od tych ciężkich i mrocznych klimatów. W sumie to ta pozycja spełniła swoje zadanie.

Fabuła jest lekka, łatwa w odbiorze i dość przyjemna. Ukazuje przyjaźń pomiędzy zupełnie odrębnymi osobami, skutki traumatycznej przeszłości, przemocy rodzinnej oraz braku zrozumienia. Kilka wątków wydawało mi się zbyt naciąganych, ale jakoś specjalnie mnie to nie obeszło.

Całościowo jest dość dobrze, bo nie ma tutaj miejsca na monotonię, słodkie scenki czy też idylliczną rzeczywistość. Niemniej jednak to nadal nie moja bajka.

Ania Sakowicz należy do ścisłego grona moich ulubionych polskich autorek powieści obyczajowych, więc bez chwili wahania sięgnęłam po jej najnowszą książkę zatytułowaną "Za przyjaźń! ".

Cztery przyjaciółki z dzieciństwa spotykają się w miasteczku, w którym dorastały. Nadchodzi wieczór wspomnień. Każda chwali się, jak świetne ma życie, lecz kolejne kieliszki "eliksiru prawdy" powoli odsłaniają to, co starały się ukryć.

Początkowo powieść ta może zdawać się banalna, momentami nawet śmieszna, lecz pod tym płaszczykiem znajdziemy sporo istotnych spostrzeżeń, które zmuszają nas do refleksji. Choć motywem przewodnim zdaje się być przyjaźń z wszystkimi jej cieniami i blaskami, to prócz tego autorka porusza wiele innych, znaczących tematów takich jak zdrada, alkoholizm czy przemoc w rodzinie.

Można zostać mistrzem świata w ukrywaniu się przed koszmarami z przeszłości, odpowiedzialnością czy inną niepozwalającą zmrużyć oka zmorą, ale w końcu nadejdzie czas rozliczeń. Silniejsza od przyjaźni okazała się wspólna tajemnica, która połączyła je na zawsze i okazała się sporym ciężarem. Pozbycie się go jest niezbędne, by móc w końcu naprawdę zacząć żyć.

Która z was ma przyjaciółki z dzieciństwa, z którymi do tej pory utrzymujecie bliskie relacje? A może macie przyjaciółki, z którymi urwał wam się kontakt i odnowiłyście go po kilku latach?

Bohaterki książki „Za przyjaźń” spotykają się po latach w miasteczku, w którym się wychowały. Mają sobie wiele do powiedzenie. Każda z nich chwali się tym, co w życiu osiągnęła. Jednak im dłużej ze sobą przebywają, tym więcej szczegółów z ich życia wychodzi na światło dzienne. I nagle okazuje się, że ich życie wygląda zupełnie inaczej niż twierdzą. Przyjaciółki są pewne, że wszystko co je spotkało to kara za to co zrobiły w przeszłości.

Krysia, Lucyna, Olga i Monika będą musiały rozliczyć się z przeszłością, żeby w końcu iść do przodu.

Historia opisana w książce daje do myślenia i przede wszystkim skłania do refleksji.

Świetna fabuła, różnorodność bohaterów oraz tajemnica w tle sprawiają, że książka jest bardzo interesująca, czyta się szybko i przyjemnie.

Nie liczcie na sielankową i spokojną historię o przyjaźni, która przetrwa wszystko. Nie zabraknie tu emocji oraz trudnych tematów.

Polecam.

Prawdziwa przyjaźń przetrwa wszystko — czy właśnie taka łączy bohaterki?

Przyjaźnie z dzieciństwa, te pierwsze i najważniejsze — pamiętacie? Najprawdopodobniej wszyscy mieliśmy chociaż jedną tak bliską osobę, której obiecywaliśmy utrzymywanie kontaktu do końca świata i o jeden dzień dłużej.

Życie kieruje nas jednak różnymi ścieżkami i takie kontakty często bardzo się poluźniają, lub nawet całkowicie kończą. Podobnie było w przypadku czterech przyjaciółek — głównych bohaterek powieści, które w dzieciństwie były nierozłączne. Po skończeniu szkoły naturalnie ich drogi się rozeszły, a po latach spotykają się ponownie. Rodzinne miasteczko, które kiedyś połączyło kobiety ze sobą, teraz ponownie splata ich losy. Krysia, Lucyna, Monika i Olga tak różne, a jednak w czymś do siebie podobne. Poznają się na nowo, odkrywają nieznane fakty ze swojego życia, a z biegiem czasu są coraz bardziej szczere. Czy ich przyjaźń przetrwała próbę czasu i odrodzi się na nowo? Jak na relacje między kobietami wpłynie tajemnica z przeszłości?

W tej książce poznałam Autorkę z innej strony niż do tej pory. Anna Sakowicz na pierwszy plan zgodnie z tytułem wysuwa przyjaźń — taką, jaka jest naprawdę. Nie ukazuje tylko blasków, dobrych chwil, ale również cienie i ciężkie momenty, w których prawdziwy przyjaciel powinien być wsparciem. Oprócz przyjaźni poprzez przeszłość bohaterek Autorka porusza również wiele ważnych problemów, z który...

Czy prawdziwa przyjaźń przetrwa wszystko?

Zapewne każdy z Nas, w dzieciństwie miał przyjaciela, z którym obiecywaliśmy sobie utrzymywanie kontaktu do końca życia. Przyjaźń, aż po grób. Ile z tych przyjaźni przerwała?
Dorastamy i idziemy własną drogą. Znajomości się rozluźniają i często nie przetrwają próby czasu. Nawiązujemy nowe znajomości, a o starych kontaktach zapominamy. Życie toczy się dalej i nieraz trafiamy na te osoby przez przypadek w dorosłym życiu.
Właśnie w taki sposób swoje drogi ponownie krzyżują 4 bohaterki książki: Krysia, Lucyna, Monika i Olga
W dzieciństwie były nierozłączne.
"Jeden za wszystkich, wszystkie za jednego."
Po skończeniu szkoły ich drogi się rozeszły. Po latach spotykają się ponownie w rodzinnym miasteczku.

Przy pierwszym spotkaniu przyjaciółki ukazują swoje życie w samych superlatywach. Nie mówią całej prawdy o sobie i o swoim życiu. To miało być tylko spotkanie na chwilę. Jednak sytuacja zmusza, by kobiety utrzymywały ze sobą kontakt dłużej niż tylko chwilę. Dopiero wtedy są ze sobą szczere i mówią całą prawdę. Kobiety odkrywają przed sobą karty. Pozostaje tylko odkrycie tajemnicy przed wielu lat. Gdy dowiedzą się prawdy
czy tym razem ich przyjaźń przetrwa próbę czasu ? Jak na relacje między kobietami wpłynie tajemnica z przeszłości?

To moje pierwsze spotkanie z autorką.
Historie czytało mi się bardzo przyjemnie. Bardzo dobrze wykreowane bohaterki. Akcja płynie powoli, a nowe fakty r...

Po 30-latach niespodziewanie w małym, rodzinnym miasteczku spotykają się cztery przyjaciółki. Znają się od lat szkolnych, później ich kontakty się skończyły. Czy znów się zbliżą do siebie? Co przyniesie spotkanie po latach? Okazuje się, że kobiety mają pewną tajemnicę sprzed lat, która miała wpływ na ich życie. Wydawałoby się, że każda z nich wiedzie spokojne, szczęśliwe życie. A jak jest naprawdę?

To historia czterech kobiet, ukazująca ich codzienne problemy, zmagania z trudnościami życia, problemami rodzinnymi.

Okładka sugeruje, że będzie to lekka historia, ale przekonajcie się, co skrywa historia przyjaciółek. Czy przyjaźń będzie trwać nadal. Polecam!

Czy uważacie, że przyjaźń z lat wczesnoszkolnych może przetrwać? Czy przyjaciółki z jednej ławki z podstawówki będą nimi w wieku 40, 50 czy 60 lat?
W moim przypadku to się nie udało, w przypadku głównych bohaterek powieści również nie. Jednak nie uważam, żeby to było niemożliwe.

Krystyna, Lucyna, Monika i Olga to najbardziej zgrana paczka przyjaciółek w Sęplicach. Do ich "bandy" nikt nie mógł się dostać. Zwane były Zołzami oraz Czterema Jeźdźcami Apokalipsy. Dlaczego? Bo aniołkami to one nie były.
Jednak po zakończeniu szkoły ich drogi się rozeszły. Dziewczyny pozakładały rodziny, wyprowadziły się w różne strony Polski (tylko Lucyna została) i żyły swoim życiem do momentu, aż los je wszystkie znów zaprowadził do Sęplic.
Dlaczego? Tragedia z przeszłości ciążyła im wszystkim, miała wpływ na ich życie, podejmowane decyzje.

Tą książkę czyta się na jednym wdechu, nie ma możliwości jej odłożenia. Konieczność poznania prawdy powoduje, że przekładamy kolejne strony i wszystko inne jest nieważne.

Dla mnie plusem było również to, że główne bohaterki to moje pokolenie. Ja również chodziłam do podstawówki w latach 80, również bawiłam się w chowanego i krzyczałam "spalone gary, spalone gary!"

Nic więcej nie napiszę, bo nie chcę psuć Wam zabawy z czytania książki "Za przyjaźń".

Spalone gary!

Są pisarki i pisarze, których książki biorę „w ciemno” ponieważ wiem, że ich powieści mnie nie zawiodą. Do takich należy właśnie Anna Sakowicz, której każda książka zarówno dla dorosłych jak i dla dzieci jest dla mnie zawsze strzałem w 10.

Kolejna powieść tej autorki ze względu na poruszane w fabule wątki społeczne była dla mnie prawdziwą bombą emocjonalną. Przed sięgnięciem po tę lekturę zobaczyłam kilka spotkań online i właściwie wiedziałam czego mogę się spodziewać, a jednak kolejny raz zostałam zaskoczona.

W książce poznajemy cztery dojrzałe kobiety, które od dziecka uważały się za przyjaciółki, ale to co je łączyło dwadzieścia, trzydzieści lat wcześniej okazało się słabym spoiwem. Wystarczyło bowiem, że dziewczęta porozjeżdżały się na studia, powychodziły za mąż, zmieniły miejsca zamieszkania i z ich przyjaźni pozostały tak właściwie tylko wspomnienia.

Ktoś może powiedzieć, że zbyt dużo wydarzyło się w ich życiach, aby przetrwały rozłąkę, ale czy to prawda?

Kiedyś usłyszałam takie zdanie: „prawdziwi przyjaciele mogą się nie widzieć latami, ale jak się spotkają, to nie są w stanie się nagadać”. To prawda, ja mam dwie takie przyjaciółki, obie mieszkają daleko ode mnie, ale jak się spotkamy, to czas jakby w przyspieszonym tempie umyka.

Tym kobietom początkowo wydawało się, że spotkanie po latach odnowi ich więzy przyjaźni, czy im się to udało nie zdradzę, przekona się o...

Moje pierwsze spotkanie z autorką. Z czterema bohaterkami, przyjaciółkami, które oprócz wzajemnej sympatii łączy też tajemnica z przeszłości.

Jest to historia lekka, mało złożona, chociaż autorka porusza wiele życiowych tematów. Duże pole do pokazania ludzkich relacji dają nam cztery kobiety, każda z nich ma swoje problemy, swoje przeżycia i każda próbuje radzić sobie z życiem po swojemu. Niestety, nie do końca potrafiłam się wczuć w sytuację bohaterek, denerwowało mnie ich myślenie życzeniowe, obwinianie się o błędy z młodości, a wszystko trochę sprawiało wrażenie wyolbrzymionego.
Całość nie była wymagająca, a czytanie szło mi dość opornie, nie ciagło mnie do niej i nie czułam tej palącej potrzeby powrotu do lektury.

Mimo moich obiekcji, nie mogę powiedzieć, że to zła książka czy historia. Po prostu akurat nie tego szukam w powieściach, nie zgrała się z moim gustem, ale warto przekonać się samemu, czy to jest historia dla Was.

🌼ℝ𝕖𝕔𝕖𝕟𝕫𝕛𝕒🌼

"Nikt nie spodziewał się, że pierwszego września osiemdziesiątego trzeciego roku zawiążą się wieloletnie przyjaźnie. Od tego dnia dziewczęta były jak czterej muszkieterowie. Zawsze razem. Na śmierć i życie... [...] Nie spodziewały się tylko, że wcale nie potrzeba śmierci, by ludzkie losy się rozdzieliły. Wystarczyło czasami pójść do liceum, a potem na studia, a dawne przyjaźnie rozmywały się niczym mgła nad pastwiskiem. Bez dramatów i histerii."

A może jednak z jakimiś dramatami, ale bardzo głęboko zakopanymi? 🤔
Aby je odkryć, zapraszam w podróż do Sęplic, a tym samym do przeszłości czterech kobiet, które kiedyś były nierozłączne, a teraz każda z nich tworzy własną bajkę.
Nie chodzi jednak o bajkowość w sensie pięknej historyjki zakończonej morałem i happy endem, a raczej o kłamstwa, zmyślanie i udawanie, pozory, których stworzeniem nie pogardziłby najlepszy pisarz. Bo tak właśnie wygląda pierwsze wspólne spotkanie po latach Krysi, Lucyny, Olgi i Moniki. 😒
Każda z nich opowiada, jakiego wspaniałego męża ma lub miała, jakie piękne dzieci urodziła i jak wspaniałe sukcesy zawodowe odnosi.
W opozycji mamy natomiast życia ich rówieśników, które poszły w całkiem inną stronę, niż ktokolwiek przewidywał w młodości.
Jednak kiedy kilka kropel alkoholu pozbawi kobiety ich masek, wyjdzie na jaw, że nie wszystko jest tak różowe, jak to kreują.
Wyjawienie prawdy okaże się oczyszczające, ale nadal pozostanie jeden temat, którego żadn...

Przyjaźń to bardzo cenna rzecz w życiu człowieka. Niektórzy twierdzą, że nawet cenniejsza niż miłość, bo podobno trwalsza i bardziej odporna na zawirowania. A najpiękniejsze w niej jest to, że jeśli jest prawdziwa, to nawet rozłąka nie sprawi, że całkowicie się ją utraci. Bo gdy przyjdzie czas ponownego spotkania, nawet po latach, to będzie tak, jak gdyby rozstanie nigdy nie miało miejsca. I nawet ta przyjaźń z lat szkolnych, niewinna, dziecięca, ma szansę na przetrwanie. I o takiej czwórce kobiet, które kiedyś połączone były szalenie silną więzią, jest ta opowieść. Rozdzielił je czas, obowiązki, wybór miejsc do życia i tajemnica. Lecz po latach w końcu spotykają się w rodzinnej miejscowości i mają szansę naprawić relację, która niegdyś je łączyła.

Olga jest wdową, ma jedną córkę i wraca do Sęplic remontować dom po dziadkach, by wystawić go na sprzedaż. Krysia pojawia się w rodzinnej miejscowości z jedną walizką i wydaje się być najbardziej tajemnicza. Ma córkę na studiach, męża programistę i świetne zaplecze finansowe. Lucyna jako jedyna została w Sęplicach i jest policjantką. Ma dwoje dorosłych dzieci, a życie ułożyła sobie ze szkolną miłością, obecnie nauczycielem. Monika przyjechała do matki, żeby jej pomóc po śmierci ojca, zostawiła męża w domu, wzięła urlop w pracy i stara się poukładać życie rodzinne. Tak przynajmniej przedstawiają fakty kobiety, które po trzydziestu latach znowu są razem. Ich przybycie jest traktowane niczym powrót jeźdźców apokalipsy, ...

Tegoroczny maj zakończyłam lekturą najnowszej książki Anny Sakowicz zatytułowanej „Za przyjaźń!”. Jest to opowieść o czterech kobietach, które w dzieciństwie i wczesnej młodości bardzo się ze sobą przyjaźniły i w tamtym czasie były przekonane, że to się nigdy nie zmieni.

Jednak życie i pewne wydarzenia niestety bardzo mocno ten stan zweryfikowały… Do tego stopnia, że ich wzajemne kontakty zostały zerwane na lata. Po bardzo długim czasie spotykają się one w końcu w rodzinnych Sęplicach, a podczas tego spotkania każda z nich szyje obraz swojego idealnego życia na potrzeby trzech pozostałych, ale czy kobiety są szczere wobec siebie nawzajem oraz siebie samych? - Tego rzecz jasna Wam nie zdradzę.

Autorka po mistrzowsku opisała to co z ludzkimi relacjami potrafią zrobić tajemnice z przeszłości oraz cała masa przemilczeń, niedomówień, czy też próby kreowania wyidealizowanego wizerunku.

Krystyna, Lucyna, Olga i Monika – cztery zupełnie różne charaktery i osobowości. Kobiety po różnorodnych przejściach, zmagające się ze swoimi demonami i borykające z różnorakimi bagażami dotychczasowych doświadczeń. Chociaż dzieli je teraz bardzo wiele to łączy dawno przebrzmiała przyjaźń oraz jak się okazuje nadal trudna do udźwignięcia tajemnica sprzed wielu lat…

Anna Sakowicz przedstawiając czytelnikom portrety czterech bohaterek pozwala odbiorcy przeglądać się w nich niczym w lustrach pokazując różne toki myślenia i schematy postępowania, jakim ulegają opi...

Olga, Monika, Krysia i Lucyna poznały się w pierwszej klasie podstawówki. Wierzyły, że będzie to przyjaźń do grobowej deski. Los sprawił, że drogi dziewczyn się rozeszły na wiele lat.

Krysia dzięki ciężkiej pracy oraz samozaparciu odnosi sukces w Warszawie i działa w branży hotelarskiej.

Lucyna jako jedyna pozostała w Sęplicach. Ukończyła AWF, ale szybko przekonała się, że ta praca ją nuży, więc została policjantką.

Olga – kilka lat temu pochowała męża, który niestety pozostawił po sobie długi, więc kobieta wróciła, aby wyremontować dom po dziadkach i go sprzedać.

Monika to nauczycielka i aktywistka, która po śmierci ojca wróciła pomóc mamie.

Niespodziewanie, po prawie trzydziestu latach, drogi kobiet ponownie krzyżują się w Sęplicach. Początkowo bohaterki dość ogólnikowo opisują swoje życie, jednak dość szybko okazuje się, że wiele sobie nie mówią. Czy zdobędą się szczerą rozmowę i zwierzenia?

Smaczku tej historii dodaje pewna tajemnica, którą kobiety przez te wszystkie lata skrzętnie skrywały. Teoretycznie wszystkie ruszyły do przodu i zapomniały o pewnym zdarzeniu. Ale czy na pewno? Zaskakujące wyznanie może wiele zmienić….

Było to moje drugie spotkanie z autorką i ponownie jestem bardzo zadowolona z lektury. Jest to opowieść chwilami smutna, refleksyjna, ale też przyjemna i zabawna. Autorka ma lekkie pióro i pisze historie, które można określić jako „ z życia wzięte”. Bohaterki różnią się charakterami jak...

W tej powieści, na pierwszy rzut oka, zauroczyła mnie okładka, a że na temat stylu Anny Sakowicz słyszałam wiele dobrego, postanowiłam sama sprawdzić. Tak - "Za przyjaźń!" jest moją pierwszą powieścią autorki (nie licząc książek dla dzieci).

Cztery przyjaciółki z dzieciństwa: Krysia, Monika, Olga i Lucyna, spotykają się, po ponad trzydziestu latach, w rodzinnej miejscowości. Chociaż Sęplice to małe miasto, gdzie wszyscy się znają i gdzie "nawet pies z kulawą nogą się nie zapuszczał", to jednak główne bohaterki mają powody, by powrócić do miejsca, w którym się urodziły. Przy pierwszym spotkaniu opowiadają, w samych superlatywach, o swoim dotychczasowym życiu. Jednak po "kilku głębszych", prawda wychodzi na jaw. Okazuje się, że kolory egzystencji każdej z nich dawno wyblakły, a przeszłość nie daje o sobie zapomnieć.

Powieść zaczyna się wesoło, przyjacielsko, jak na spotkaniu absolwentów. Każdy chwali się, czym popadnie, a o niewygodnych sprawach milczy. Jednak z każdą kolejną przewrócona kartką, Anna Sakowicz zaskakuje czytelnika i wprowadza w fabułę coraz więcej zagadkowych wątków. Okazuje się, że przyjaciółki mają wspólną tajemnicę, która przez wszystkie lata spędzała im s...

Cztery przyjaciółki. Cztery charaktery. Cztery drogi życia i spotkanie po latach. Czy przyjaźń z lat dzieciństwa przetrwała? Czy więź zrodzona w szkole podstawowej była w stanie przetrwać dekady? Bo przecież przyjaźń, której się nie pielęgnuje, usycha niczym niepodlewane kwiaty.

Lucyna, Kryśka, Monika i Olga – w szkole podstawowej były nierozłączne, cztery zołzy, które w przeszłości połączyła tak głęboka więź, że wszystkim zdawało się, iż tej czwórki nic i nikt nie rozdzieli. Życie zweryfikowało ten pogląd, gdyż każda z dziewcząt po pewnym incydencie z przeszłości postanowiła pójść swoją drogą i nie oglądać się za siebie. Spotykają się po latach, niby przypadkiem, ale życie ma na to spotkanie swój własny plan. Początkowo każda nakreśla idylliczną wizję swojego życia – spełnione marzenia, codzienność mlekiem i miodem płynąca. Rzeczywistość jednak znacznie odbiega od tej, która zostaje przez nie przedstawiona. Każda z kobiet musi sama skonfrontować się ze stanem faktycznym, przyznać do porażek, a prawdopodobnie także dojrzeć do tego, aby przestać się ukrywać i móc pozwolić sobie na szczerość.

Akcja tej książki rozwija się powoli, aby w momencie kulminacyjnym obnażyć bohaterki, pokazać ich prawdziwe twarze i na nowo odświeżyć ich więź. Bo nic tak nie łączy ludzi, jak szczerość, prawda. Lubię prozę Pani Anny Sakowicz nie tylko dlatego, że pochodzi ze Stargardu – miasta, w którym postanowiłam założyć rodzinę, ale przede wszystkim dlateg...