Zimowa zawierucha

Tom dziesiąty to po poprzedniej części spore, i na szczęście pozytywne, zaskoczenie. Ciekawy pomysł na fabułę, bez skupiania się tylko na relacjach damsko-męskich, wprowadzający pewien element przygody, bardzo mi się spodobał. Oczywiście, że nie obyło się bez stereotypowych romantycznych gadek, maczo samców i tym podobnych, ale nie zdominowało to całkowicie książki jak w poprzedniej części biadolenie Anette, od którego można się było pochorować (okropieństwo!).

Zakończenie też nie z gatunku tych przesłodzonych i oklepanych, pani Sandemo dźwignęła się po porażce części dziewiątej i znów wzbudziła moje nadzieje, że może jednak przetrwam przez te 47 tomów ;) Moja ocena waha się gdzieś między 5 a 6 gwiazdek.

Zimowa zawierucha nie ostudziła żaru w sercu Villemo.Zresztą,to samo dotyczy Eldara,bo on wyznał jej miłość.Jednak to uczucie,ten żar nie można nazwać miłością,to było niedojrzałe zauroczenie.Villemo nie była jeszcze gotowa na miłość.Bardzo o niej marzyła,a gdy spotkała fascynującego mężczyznę,myślała,że już ją znalazła.Myliła się.Tak naprawdę dopiero Dominik nauczył ją kochać.A Eldar?On nie był godzien miłości,wykorzystywał kobiety.To on zabił Martę,rzucając ją do głębi.Gdy Villemo się o tym dowiedziała,jej uczucia do niego wygasły bezpowrotnie.Eldar zrozumiał,że kocha Villemo,jednak jestem przekonana,że gdyby przeżył,ta miłość i tak byłaby skazana na zatracenie.Nie przetrwałaby.Oboje nie byli do niej dojrzali. (źródło: Blog Liv Hanny- www.sabat-w-ludzkiej-duszy.blog.onet.pl)

Głód, który zagościł w okolicy daje się wszystkim we znaki i pogłębia już i tak złe stosunki między Svartskogenami, a Ludźmi Lodu. W tym czasie członkowie tych rodzin, Eldar i Villemo są niczym Romeo i Julia, zaznaczając, że on od początku broni się przed romansem z panienką z dobrego domu. Dziewczyna natomiast nie zważa, że jej zachowania nie przystają jej stanowi. Ich postawy doprowadzają do nieszczęścia. Pociąga to za sobą przymusowa ucieczkę i jeszcze więcej problemów. Kto da wsparcie Villemo? Kto ją uratuje? I jak potoczy się jej miłosna historia? To się na pewno nie skończy na tym tomie!

Czytałam ten tom w największym napięciu. Czekałam tylko, aż Villemo otrząśnie się z tego dziwnego uczucia. Na szczęście Dominik był w pobliżu. I to mi się w nim podobało. W ogóle jego postać mnie zafascynowała.

Przenieśmy się w świat baśni, magii, istot nadprzyrodzonych, gdzie trwa odwieczna walka dobra ze złem...

Skandynawska saga opowiadająca dzieje rodu Tengela Dobrego począwszy od XVI w., a skończywszy na czasach prawie współczesnych - XX wiek. Nad Ludźmi Lodu, jak są popularnie nazywani, ciąży okrutne dziedzictwo ich złego przodka zwanego Tengelem Złym. Aby uzyskać nieśmiertelność i panować nad światem zawarł on pakt z diabłem, na skutek którego w każdym pokoleniu miał się urodzić przynajmniej jeden potomek - indywidualista - obdarzony w szczególny sposób. Od wieków dzieci z niezwykłymi zdolnościami noszą w sobie piętno ich złego, demonicznego, skarłowaciałego przodka i mają za zadanie szerzyć zło na świecie. Potrafią więc czarować, wykorzystywać swoją niezwykłą siłę woli, leczyć, używać magii do różnych celów, nawiązywać kontakty z nadprzyrodzonymi istotami. Odkąd Tengel Dobry postanowił się przeciwstawić swemu złemu przodkowi, a zło zamieniać w dobro, jego potomkowie znają historię rodu i mają za zadanie przygotować się przez lata na ostateczną walkę z Tengelem Złym. Swoje niezwykłe zdolności powinni wykorzystywać dla szerzenia dobra, choć jest to bardzo trudne zadanie ponieważ, osoby obciążone dziedzictwem zostały wybrane do zwalczania dobra, a nie odwrotnie.

Ludzie Lodu często dla swojej rodziny byli nadzwyczaj ciepli, mili i kochający, przejawiali też ogromną empatię dla zwierząt i osób skrzywdzonych przez życie, ale często oskarżano ich o czary i nie akc...

Bardzo "dziwna" część że tak powiem. Chwilami miałam wrażenie że gubię wątek.

Fajna, ale jakoś mało ruchliwa.

Wciągnęło mnie potężnie. ;)