“Sta­wia­nie się na miej­scu osoby cier­pią­cej w sy­tu­acji, w któ­rej się nie zna­la­zło, nie mogło skoń­czyć się po­wo­dze­niem. Nikt nie był w sta­nie wy­obra­zić sobie, co czuła, bo każ­dym w ta­kiej chwi­li rzą­dzi­ło­by mnó­stwo od­mien­nych emo­cji, każdy my­ślał­by o tu­zi­nach in­nych rze­czy i po­dej­mo­wał wiele in­nych de­cy­zji.”

“Cza­sa­mi czło­wiek po­trze­bu­je czasu, by zro­zu­mieć to, na co nie był go­to­wy, gdy spa­dło na jego ra­mio­na.”

“– Cza­sa­mi sa­mot­ność jest po­trzeb­na bar­dziej niż przy­ja­ciel.”

“Od roz­pa­mię­ty­wa­nia prze­szło­ści można po­stra­dać zmy­sły,”

“– Nie martw się. Po­peł­ni­łaś te same błędy co resz­ta. Kla­sycz­ne ludz­kie błędy. Ego za­wsze bie­rze górę nad czło­wie­kiem. To sła­bość, któ­rej wszy­scy ule­ga­ją. Każdy pra­gnie wie­dzieć jak naj­wię­cej, do­ko­nać cze­goś nad­zwy­czaj­ne­go, zo­stać bo­ha­te­rem. Czyż nie dla­te­go zo­sta­łaś po­li­cjant­ką?”

“Pod­czas wojny lu­dzie tak samo szyb­ko ko­cha­li, jak za­bi­ja­li, i to przy­zwy­cza­je­nie wciąż w nich tkwi­ło.”

“Nowy po­rzą­dek świa­ta zmu­szał ludzi do pod­po­rząd­ko­wa­nia się nowym re­gu­łom. Wstyd, honor i po­czu­cie winy na­le­ża­ło za­mknąć głę­bo­ko w sobie, jeśli chcia­ło się zbu­do­wać życie na nowo.”

“po tylu ty­go­dniach nie­ludz­kie­go trak­to­wa­nia zwy­kła ludz­ka do­broć była dla nich trud­na do przy­ję­cia.”

“Pro­ces zdro­wie­nia wy­ma­ga cza­su, do­brze o tym wiesz, więc go so­bie daj, nie si­łuj się ze sobą.”

“...cały or­ga­nizm ina­czej funk­cjo­no­wał, gdy czło­wiek był speł­nio­ny, gdy nie prze­ży­wał udrę­ki roz­dar­cia mię­dzy tym, czego pra­gnął, a tym, co było jego udzia­łem.”

“Widać każdy, bez wzglę­du na po­zy­cję i zawód, oce­nia się przez pry­zmat tego, czy jest chcia­ny, wy­bie­ra­ny, ad­o­ro­wa­ny. „Nie, nie każdy”, po­pra­wi­ła sama sie­bie. Każda. Bo to o ko­bie­tach.”

“– In­ność jest cie­ka­wa. Jakby była taka sama jak ja, nie do­wie­dzia­ła­bym się od niej ni­cze­go, czego nie wiem już od samej sie­bie.”

“– Maria An­to­ni­na miała rację – po­wie­dzia­ła póź­niej do Lu­cy­ny. – Chleb wcale nie jest nie­zbęd­ny do życia. Ciast­ka wy­star­czą.”

“Nie ma czegoś takiego jak obiektywna rzeczywistość, bo każdy z nas widzi ją własnymi oczami. Nie ma dwóch osób, które podzielają tę samą wersję rzeczywistości. A jednak wszyscy wydają się akceptować, że doświadczamy tego samego.”

“Nie ma czegoś takiego jak obiektywna rzeczywistość, bo każdy z nas widzi ją własnymi oczami. Nie ma dwóch osób, które podzielają tę samą wersję rzeczywistości. A jednak wszyscy wydają się akceptować, że doświadczamy tego samego. ”

“Jakiś dziw­ny gen nie­chciej­stwa wkradł się w naszą ro­dzi­nę. Matki, które nie po­tra­fią być mat­ka­mi.”

“Nie na­ry­su­ję sobie serca, żeby nagle stała się mi­łość!”

“Szczę­ście jest jak motyl; im bar­dziej się za nim uga­niasz, tym bar­dziej się wy­my­ka. Ale jeśli skie­ru­jesz uwagę na inne rze­czy, przy­fru­nie i usią­dzie mięk­ko na twoim ra­mie­niu.”

“I to było właśnie cudowne. Że niczego nie można być pewnym. Że za rogiem może na nas czekać coś, na co nie liczymy, czego się nie spodziewamy i w co nie wierzymy.”

“Musisz wiedzieć jedno: ta twoja twarz to błogosławieństwo, a nie przekleństwo, jak myślisz. Wreszcie opada zasłona i dowiesz się prawdy: kto jest kim i co rzeczywiście myśli. Już nie będzie udawania i kłamstw. To dobre, choć bolesne.”

“Nie zwlekając ani chwili dłużej, pozwoliła swoim dłoniom swobodnie płynąć po znajomych klawiszach. Wypuszczone w nocną przestrzeń dźwięki lawirowały między strugami lejącego jak z cebra deszczu, by na koniec chwycić kogoś za serce i odpędzić wszelkie jego wahania i wszelką niepewność.”

“Kalectwo nie jest czymś najgorszym, co może przytrafić się w życiu, bo dużo gorsze jest życie bez serca, którego bicie czuło się pod palcami.”

“W cieniu dobrych drzew dzieją się dobre rzeczy. ”

“Trzeba postępować właściwie, nawet jeżeli to jest trudne! ”