Dożywocie recenzja

„Rodzina to niekoniecznie żona i rozsiane z nią dzieci. Rodzina to ludzie...no, nie zawsze, ale przeważnie ludzie, z którymi chcesz się dzielić każdą chwilą, dobrą lub nie”

„Dożywocie” opowiada historię Konrada Romańczuka, który po burzliwym rozstaniu pragnie już tylko świętego spokoju. Pragnie dokończyć swoją debiutancką powieść i wybić się na szczyty popularności. Niespodziewanie los zsyła mu spadek w postaci starego domu pośrodku niczego. Konrad wyrusza do Lichotki. Jednak nie spodziewa się, że ostatnie czego może spodziewać się w Lichotce to święty spokój.

Muszę przyznać, że niesamowicie spodobała mi się ta książka. Nie jest to opowieść, której akcja porywa nas i pędzi na łeb na szyję. Tutaj właściwie nie mamy jednej konkretnej w akcji, na której skupia się cała fabuła. Jest to bardziej opowieść o życiu w Lichotce i o wszystkich wyzwaniach, z którymi musi walczyć Konrad.

Nieczęsto sięgam po książki z takiego gatunku, ponieważ zdecydowanie wolę bardziej wartką akcję. Jednak potrzebowałam czegoś, co pozwoli mi się oderwać. I zdecydowanie „Dożywocie” było taką książką.

Przygody bohaterów sprawiły, że dosłownie śmiałam się w głos, a ludzie na chodniku patrzyli na mnie jak na wariatkę. Konrad, Licho Szczęsny, Kusy i Krakers to dream team. A do tego różowy królik Rudolf walentna sprawił, że cała akcja jest tak niedorzeczna, że wręcz przekomicznie śmieszne.

Mam wrażenie, że ta książka tak bardzo mi się spodobała, ponieważ w pewien sposób przeniosła mnie do czasów dzieciństwa. Podczas słuchania audiobooka przenosiłam się do czasu, gdy mama czytała mi baśnie lub bajki albo gdy sama czytałam Harry'ego Pottera.

To jest taka pełna ciepła i magii opowieść, w której główną rolę gra rodzina. Ta książka przepięknie pokazuje, że rodzina to nie tylko więzy krwi i co jest człowiek w stanie zrobić dla swoich bliskich. chociaż ubrana w lekką i prześmiewczą formę, to zdecydowanie porusza temat przynależności i swojego miejsca w czasie i w przestrzeni.

Autorka przepięknie zbudowała przemianę Konrada. Zmienił się od niedojrzałego faceta, który ucieka przed odpowiedzialnością do osoby, która troszczy się o swoich bliskich i jest w stanie walczyć z wszelkimi przeciwnościami losu, żeby tylko jego rodzinie było dobrze.

Tę książkę zdecydowanie polecam osobom, które potrzebują czegoś lekkiego czegoś, co pozwoli im się oderwać i zapomnieć o problemach. Bo to jest taka książka, która sprawia, że człowiek zapomina o bożym świecie. Alleluja!