Najmroczniejszy sekret recenzja

"Chciałam pieniędzy, chciałam pozycji, a kiedy zobaczyłam, że Sean ma jedno i drugie, chciałam jego. No to mam za swoje, bo on nigdy nie był dla mnie. I oto nagle zostałam po prostu kolejną kobietą, która wykradła innej męża, a tego nigdy się nie wybacza, bez względu na to, co mówią."

Najnowsza powieść Alex Marwood nie jest emocjonującym thrillerem. Nie jest pogmatwaną sprawą, od której dostajemy bólu głowy. To kolejna, przewidywalna historia z irytującym zakończeniem. Autorka stworzyła bardzo silne charaktery, nakreśliła mroczne tło wydarzeń, owiane tajemnicą i historią rodziny. Pomimo tych negatywów mnie się ta książka bardzo podobała. Świetnie napisana, pełna sarkastycznych uwag i ciętych ripost. Uśmiałam się podczas wypowiedzi starszych córek tego patafiana. Do tego duży, polski, jakże pozytywny akcent! Cieszę się, że Marwood przedstawiła naszych rodaków bardzo pozytywnie, czego nie można powiedzieć o innych.

Nie polubiłam tego obleśnego bufona, a jeszcze bardziej jego młodej żonki. Rozhisteryzowanej laluni, nad którą wszyscy się trzęśli. Co mam do zarzucenia głównej bohaterce Mili - to, że nie dała jej w pysk, bo ja już dawno bym to zrobiła. Aż się o to prosiła.

Obecne czasy przedstawione są z punktu widzenia Mili. Natomiast wydarzenia z dnia zaginięcia Coco są przedstawione z punktu widzenia wszystkich uczestników, dzięki czemu możemy poznać myśli bohaterów.

"Wbiłaś klin między moich rodziców i zabrałaś nam ojca, a potem nagle zaczął opowiadać, że moja matka jest szalona i, że nigdy nie był szczęśliwy. I teraz mam ci współczuć, bo nie umiałaś tego poukładać? Nie odpowiadam za świat, który stworzyłaś(...)."