Morze Spokoju recenzja

"Czasami łatwiej udawać, że wszystko jest w porządku niż zmierzyć się z faktem, że nic nie jest takie, jakie powinno, ale nic nie możesz z tym zrobić."
Kocham wyszukiwać ciekawe cytaty w książkach, a Wy? Ten najlepiej oddaje całość książki i zawartą w nim tragedię. 
Zastanawialiście się kiedyś, jak czuje się człowiek osadzony w rzeczywistości, tak bardzo jakby na ziemi trzymały go betonowe buty broniące wznieść się ponad problemy, chociaż na chwilę oderwać się od brzydkiej, szarej rzeczywistości? Jeśli nie, wystarczy sięgnąć po "Morze spokoju". 
Nastaya Kashnikov "niemowa" pragnąca spokojnego przetrwania szkoły średniej, a co ważniejsze pragnąc sprawić, aby chłopak, który zabrał jej dosłownie wszystko, zapłacił za to równie wysoką cenę co ona. 
O ile historię Nastayi znają nieliczni, tak o wydarzeniach z życia Josh’a Bennett’a wiedzą wszyscy. Chłopak miał 17 lat, gdy został na świecie całkiem sam, jego jedynym pragnieniem jest utrzymać się w tej samotności. Niedoczekanie. 
Nastaya i Josh nawiązują relacje, która z czasem się nasila, a pytania bez odpowiedzi zaczynają się piętrzyć, niewiedza sprawia, że chłopak zaczyna wątpić iż tak naprawdę zdoła poznać zamkniętą w sobie dziewczynę. 
W świecie pozbawionym magii i super bohaterów trzeba radzić sobie samemu, a nie każdy to potrafi. 
Ostatnio koleżanka pytała o najlepszą książkę jaką przeczytałam w tym roku, przyznam szczerze, że zastanawiałam się nad tą pozycją, ostatecznie zajęła drugie miejsce ale i tak jest bliska mojemu serduszku. Takie historie pokazują, że nie każdy jest w stanie założyć na nos różowe okulary i udawać, że wszystko jest w porządku. 
Na koniec mam jeszcze jeden cytat, tym razem słodki. "Kocham cię, Słoneczko - mówię szybko, żeby się nie rozmyślić. -i mam w dupie, czy tego chcesz czy nie."