Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "ja w panna", znaleziono 304

- Koniec z chędożeniem panien, Ionie - odcięła się krótko. - Tu byłeś bezkarny, ale tam będziesz pod okiem Kościoła.
- Nie muszą być panny - jęknął. - Mogą być mężatki…
Nie jestem już panną młodą. Nie będę żoną. Nie teraz.
Mówią, że maj jest nieszczęśliwy dla panny młodej.
– Gdyby ojciec cię zawiódł, daj mi znać – powiedział. – Lubię ratować panny z opałów.
– Nie jestem panną w opałach.
– A mogłabyś chociaż udawać?
Poeta:
Po całym świecie możesz szukać Polski, panno młoda, i nigdzie jej nie znajdziecie.
Panna Młoda:
To może i szukać szkoda.
Poeta:
A jest jedna mała klatka -
o, niech tak Jagusia przymknie rękę pod pierś.
Panna Młoda:
To zakładka gorseta, zeszyta troche przyciaśnie.
Poeta:
A tam puka?
Panna Młoda:
I cóz za tako nauka?
Serce!?
Poeta:
A to Polska właśnie.
- Wolność jest w niebezpieczeństwie- odczytała panna Smith. - Broń jej z całą mocą. [...]
-Co to jest wolność?- spytałam.
-To jest... hmmm. Powiedziałabym, że to prawo do decydowania o sobie- odparła panna Smith. - O swoim życiu.
Wszystkie dziewczyny do niego wzdychały, panny i mężatki, ale może mężatki bardziej.
Te cnotliwe stare panny mają serca z kamienia - dodał Blore - I do tego są zawistne.
Panna King uważała, że wykształcenie jest najlepszym lekarstwem na wszystkie bolączki świata.
Na moich ślubach panny młode nie giną przed ceremonią. To potem źle wygląda w portfolio.
Na moich ślubach panny młode nie giną przed ceremonią. To potem źle wygląda w portfolio.
Druhny cieszą oczy tych, którzy wyczekują nadejścia panny młodej. Lecz gdy pojawia się ona - ich blask gaśnie.
- Zapalenie mózgu, panno Scrivener - wyjaśnił cierpliwie. - To częsta przypadłość wśród kobiet, które czytają powieści.
Czymże jest nazwa? - spytała panna Forcible. - To, co zowiem różą, pod inna nazwą równie by pachniało.
Głupi był, to nie dzi­wo­ta… Dwie panny można ob­ra­cać do woli, jeśli albo te o sobie od po­cząt­ku wie­dzą, albo nigdy, prze­nig­dy się nie do­wie­dzą. Nie ina­czej.
Przypuszczam - powiedziała panna Marple - że w tym czasie już definitywnie przekroczył granicę między normalnością a szaleństwem.
A dokładniej usłyszała, że bycie gapiem uchodzi pannom służącym, na to odparowała, że tam są ludzie z najlepszego towarzystwa.
Panna krawcowa, nawet choćby mało znacząca, bardziej panowała nad swoim losem niż garderobiana, zatrudniona przez kogoś innego.
Panno Mary, kapryśnico/
Odwróć zagniewane lico!/
W twym ogródku rosną kwiatki,/
Róże, dzwonki i bławatki.
- Świetnie wyglądasz. Prawie jak panna młoda.
- Jeszcze słowo, a ogolę ci głowę w nocy.
- Ja też cię kocham.
W środowisku wiejskim nie piętnowano aż tak panien z dzieckiem, do tego łatwiej było starać się o alimenty od sprawcy ciąży, co przekładało się na mniejszą liczbę dzieciobójstw.
Pomyśl, jeszcze kilkadziesiąt lat temu żadna panna nie mogła obejść się bez ręcznika obrzędowego. Haftowała go, przelewając we wzory nadzieję na szczęście i dobrobyt.
Posłałem jej poważne spojrzenie, które zagubiło się w mroku.
– Jeśli to Panna Młoda, upierdol jej łeb. Zrozumiałaś?
– Tak jest, kapitanie Galharrow, upierdolić jej łeb, rozkaz.
Według mnie ona nie jest normalna. U starych panien to często się zdarza. Nie chcę twierdzić, że ulegają manii zabijania, ale po prostu mają trochę pomieszane klepki.
-A czym jest pani? -spytał Nik.
-Ja? -odparła surowo. -Jestem panna Lupescu.
-A Silas?
Zawahała się.
-To samotnik -odparła w końcu.
-Wymień różne ludy -poleciła panna Lupescu. -Już.
Zastanawiał się chwilkę.
-Żywi -rzekł. -Eee. Umarli. -Umilkł. -Koty? -dodał niepewnie.
- Saro - wyszeptała w uniesieniu - to zupełnie jak w powieści!
- Bo to jest powieść - rzekła Sara. - Wszystko jest powieścią. Ty jesteś powieścią - ja jestem powieścią. Panna Minchin jest powieścią.
Ale śledzenie męża wielkim, czerwonym, rzucającym się w oczy jak pryszcz na nosie panny młodej land roverem, którego zresztą sam jej kupił, było pomysłem karkołomnym.
Panna zawsze omijała starannie duże zwierzęta, choć całkowicie nie mogła ich uniknąć w społeczeństwie, w którym koń stanowił, poza własnymi nogami, główny środek do przemieszczania się na lądzie.
W niektórych sprawach czuję się pewnie, ale nie mam żadnego doświadczenia w poszukiwaniu zwłok. – Sądzę, że wszystko, co jest do tego potrzebne, to odrobina zdrowego rozsądku – stwierdziła panna Marple zachęcająco.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl