Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "jako parc", znaleziono 453

Mam dla kogo żyć, mam parę pomysłów, które chcę jeszcze zrealizować, parę celów, które chcę osiągnąć, i parę marzeń, które nie stały się jeszcze celami.
Dobroć często idzie w parze z naiwnością...
– Sta­rość z mą­dro­ścią cha­dza­ją w parze –
Jak długo trwa parę sekund lub parę minut spędzone w całkowitej ciemności? Jak mierzysz czas spędzony w całkowitej ciemności?
Zawsze jak się całowaliśmy, na oknach osiadała para.
nawet najlepiej dobrana para nie zna się na wskroś
Chorobliwa ambicja i kretynizm często idą w parze.
Menele, podobnie jak nieszczęścia, chodzą parami.
Zarozumiałość z płytkością umysłu idą w parze.
- Wiesz, dziwaczna z was para.
- Staramy się.
Wybór idzie w parze z winą. Nie ma od niej ucieczki.
Wolność i whisky zawsze idą w parze.
Zawsze byliśmy za blisko jak na przyjaciół, ale za daleko jak na parę.
Błędy ortograficzne to takie literackie odciski palców człowieka.
Dziewczyna powinna mieć dom w 1 palcu
Ja i Adam to para całkiem nieumiejętnie raczkujących przyjaciół.
Ludzie i drozdy dobierają się w pary pod koniec życia.
Mam za mało środkowych palców, by mieć wszystko w dupie.
Praw­da i spra­wie­dli­wość nie­ko­niecz­nie idą ze sobą w parze.
Młodość i uroda rzadko idą w parze z mądrością.
Ostatecznie dla każdego człowieka ważniejsze są wygoda i bezpieczeństwo niż wolność i niezależność. Bo i tak nie wie, jak je spożytkować.
Ktoś, kto trzyma cię w ramionach, kiedy śpi, kto uśmiecha się do ciebie, otwierając oczy, to jakby miłosna iskra, która potrafi cię uszczęśliwić.
Czasami (...) nie sposób wytłumaczyć, co do kogoś czujesz, ale wiesz, że ten ktoś zabiera cię tam, gdzie nigdy dotąd nie byłeś.
To straszne, jak bardzo obecny jest ktoś, kogo kochamy, kiedy go już nie ma.
Nie liczy się, w co wierzymy; to, jak kochamy, czyni nas tym, kim jesteśmy. Myślałem, że jako dorośli kochamy tak samo, jak byliśmy kochani jako dzieci. Myliłem się - prawdziwa miłość polega na dawaniu tego, czego samemu się nie dostało, bez umiaru ani lęku (...)
Szukamy ideału, przywołujemy go, czatujemy na niego, a kiedy się pojawia, obawiamy się go, odczuwamy strach, że nie staniemy na wysokości naszych własnych marzeń, strach przed włączeniem ich w rzeczywistość, za którą stajemy się odpowiedzialni.
Jeden dzień, gdy brakuje drugiej osoby, może być o wiele dłuższy niż cały rok, ale to jest także największa przyjemność. Trzeba się oswoić z tym uczuciem.
(...) kochać to znaczy przede wszystkim podejmować ryzyko. Oddawać się komuś, otwierać przed kimś serce to rzecz niebezpieczna. Może wywołać nieopisane cierpienie (...) I może wręcz przybrać formę obsesji.
Najlepiej byłoby zasnąć, może sny będą lepsze niż rzeczywistość.
Dla tego społeczeństwa nie liczą się ludzie tylko zwiększanie zysków. Dla nich wspólnota to jedynie czynnik kosztowy. Środowisko to źródło zasobów. Wydajność jest jego modlitwą, porządek relikwiarzem, a ego bogiem.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl