Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "klamac i nad przez", znaleziono 42

nie można zamknąć drzwi nie naprawiono zepsutej klamki codziennie próbuję
"Znów mam tę kretyńską minę zachwyconej idiotki- stwierdziła samokrytycznie i ściągnęła majtki z klamki."
Największy ból jest cichy
A pana nie chcę mieć. Ani pani. Nie chcę prowadzać ludzi na smyczy, nie podoba mi się to. Kocham wolność i swojego człowieka też zostawię na wolności. Zaopiekuję się nim, chociaż nie będę go trzymał na smyczy. Zostanę z nim, żeby nikt go nie skrzywdził. I zawsze przy nim będę.
Długo obserwował psi świat i wiele rzeczy w tym świecie nie przypadło mu do gustu. Ale zrozumiał jedno: że bez własnego człowieka każdy pies jest smutny i niepotrzebny.
- To prawda, że jest skromny (...). Bo cóż innego mu pozostaje, skoro nie jest ani duży, ani mądry?
- Rzeczywiście, jest mały i niezbyt ładny (...) ale to wcale nie musi iść w parze z głupotą. Głupcy nie bywają skromni.
Podczas tych prawie sześciu lat zauważyłem, że wyzywanie przychodzi ludziom niezwykle łatwo. Nie czują żadnej odpowiedzialności za swoje słowa, nie znają granic. Bardzo prosto obrzucić kogoś gównem, jeśli się go nie zna, nie widzi i pewnie nigdy nie zobaczy. Nie utożsamiamy głosu w słuchawce z realną osobą.
Czuję, że uprawianie matematyki i tworzenie literatury to formy działalności blisko ze sobą spokrewnione. Pisarze są poetami we wszechświecie języka, matematycy zaś próbują odnaleźć poezję w języku wszechświata.
Hilda daje jej wiarę, że pomóc może pisanie o tym, o czym nie mamy odwagi nikomu opowiedzieć.
Pisać - to znaczy chcieć się zmienić, odwrócić coś w swoim życiu. Pragnąć znaleźć się w innym miejscu niż to, w którym się jest. Dlatego może nie powinniśmy czuć się ze sobą zbyt dobrze, jeśli chcemy odkryć w sobie siłę napędzającą nas do pisania, sprawiającą, że musimy pisać?
Będziesz musiała pisać - ale niech to przyjdzie w swoim czasie, jeśli chcesz, rób wcześniej inne rzeczy.
Pęd do zguby to nieodłączna część naszej natury. Potrzebujesz czegoś, co we właściwej chwili mogłoby cię popchnąć, byś mógł przeskoczyć na klawisz, po którym wyjdziesz z błędnego koła. Inaczej będziesz orbitował wokół nadziei po kres czasów, niczym zagubiony satelita okrążający gasnącą gwiazdę.
A co, jeśli czas to nie prosta linia, a bardziej - skręcona spirala? Na której stulecia leżą obok siebie, oddzielone tylko cienkimi błonami? Jeśli przyłożyć do takiej błony ucho, zaczyna czuć się wibracje po drugiej stronie. Wytwarzane przez tych, którzy byli tu wcześniej, i tych, którzy przyjdą później.
Rakel widzi wyraźnie, że wszystko ma strukturę fraktalu. Na przykład proces pisania, w którym raz po raz wypływają te same tematy, aż w końcu człowiek zaczyna kojarzyć wzory i osiąga zrozumienie.
Nie sposób patrzeć ponuro na życie, gdy jest się całowaną w kark
Oto dlaczego nie należy drażnić się z drzwiami. Mogą potem wepchnąć ci klamkę w plecy w najmniej oczekiwanym momencie.
Nie brakuje mi ludzi,którzy potrafią wyważać drzwi,ale zawsze przydają mi się tacy, którzy od czasu do czasu wpadną na to,żeby najpierw nacisnąć klamkę.
Nie odzywam się. Stoję z ręką na klamce i czekam, aż wyjdzie. Pierwszy raz czuję, że mam nad nim przewagę. Nie wiem, z czego ona wynika.
Godzinę później parkowałam przed budynkiem policji. Już trzymałam dłoń na klamce, gdy znów dopadło mnie dziwne przeczucie. Może jednak nie powinnam była tu przyjeżdżać?
Podejmujesz decyzję w ułamku sekundy, a kiedy klamka zapadnie, nie może się już wycofać. Jeśli popełnisz błąd, to czy stawisz temu czoła, czy uciekniesz przed odpowiedzialnością?
Człowiek uczy się to akceptować. W przeciwnym razie prędzej czy później wylądowałby w pokoju bez klamek, skąd pisałby do rodziny listy kredkami świecowymi.
Każdy ma swój cytrusowy gaj i swoje drzwi. Zewsząd jest jakieś wyjście. Czasem tylko trzeba, by ktoś inny stanął obok i pomógł chwycić za klamkę.
Jak przychodził do Wojtka, naciskał po prostu klamkę i wchodził do mieszkania, zastając domowników podczas różnych czynności i w różnych sytuacjach. Patologia? Nie. Marymont.
Przypuśćmy, że znalazłeś świetne miejsce, które chcesz sfotografować - niech to będzie jakaś słynna katedra. Docierasz tam i... całujesz klamkę, bo okazuje się, że ta konkretna katedra jest zamknięta w każdą niedzielę.
Drzwi pracowni biologicznej otworzyły się po naciśnięciu klamki. Torebka Magdy leżała na widoku, na środku biurka. Jej wiara w ludzkość, ze szczególnym uwzględnieniem licealnej młodzieży, była wzruszająca.
Wspomnienia. Tak trudno było mu od nich uciec. Uważał, że nigdy nie zdoła się uwolnić od myśli, które nocami przybierały na sile. Jak wzburzone morze, mogące w każdej chwili zalać połowę brzegu.
- Nauczyłem się kamuflować.
- Czasami każdy z nas zakłada maskę. W końcu ludzie są jak Księżyc, prawda?
Chcę być gdzieś, gdzie będę testowana do granic możliwości, a może nawet dalej. Chcę śpiewać podczas lekcji bez ciągłego słyszenia, że mam się zamknąć. Ale moim największym marzeniem jest być sławną. Pracować na scenie. To mój plan na życie. Chcę, aby ludzie usłyszeli mój głos i choć na pięć minut zapomnieli dzięki niemu o swoich problemach
Gwałtowny podmuch lodowatego powietrza zagłuszył ostatnie słowo i prawie wyszarpał jej klamkę z dłoni. Do środka dmuchnęło śniegiem. Zamknęła oczy, nabrała powietrza i wysiadła. Z trudem zamknęła drzwi.
W sumie jesteśmy wszyscy samotnymi ludźmi, poszukującymi własnego miejsca. Może nie bylibyśmy sami, gdybyśmy wiedzieli, jak się do tego zabrać. Gdybyśmy zapukali do właściwych drzwi, być może wpuszczono by nas lub też może wypuszczono. Nie możemy trafić do klamki
© 2007 - 2024 nakanapie.pl