Ja, anielica

Jest inaczej. Sporo inaczej i niestety nie do końca jestem przekonana, czy to dobrze książce robi. Przede wszystkim zginęło wiele humoru. Wiem, można zarzucić, że Ja, Diablica bazowała w sumie na prostych zabawach słownych, odwoływała się w zasadzie do oklepanych schematów, ale nawet w takich wypadkach, jak dla mnie była lekka. Czytało mi się ją bardzo przyjemnie i lekko. Bez poczucia zmuszania się do czegoś. Tutaj miałam trochę inaczej.
Większy nacisk położony został na fabułę. Dzieje się co niemiara, niekiedy na tyle dużo i na tyle w pokręcony sposób, że przestawałam orientować się co, kto, gdzie i jak. Poczucie chaosu może i nie jest złe w przypadku kiedy była Diablica, i dwa Byłe Diabły, obecnie ubiegające się przyznanie statusu Aniołów, mieszają za równo na górze jak i na dole. Ale w myśl przysłowia – czasami co za dużo, to niezdrowo.
Pochwaliłabym autorkę ponownie za wizję Piekła i Nieba. Mocno rozbudowaną, ale zachowująca klimat poprzedniej książki, przy czym czytelnik może nabrać przekonania, że choć w Piekle stoi się w kolejkach i wiele rzeczy dzieje się deczko na opak, to i tak w sumie jest tam zabawniej, i jak można domyślać się znacznie mniej bogobojnie. Jak jednak pokazuje historia z Ja, anielica, najciemniej pod latarnią i najczarniejsze z czarnych serc należy nie do Diabla, ale do Anioła, który to miesza, kradnie, szantażuje, przymusza, kłamie i oszukuje. A wszystko ku chwale wymiany Boga na lepszy model.
To co wprowadziło zamieszanie w mojej głowie...

Książka równie dobra jak jej poprzedniczka. Znów jest ciekawie, śmiesznie, Wiktoria ponownie pakuje się w kłopoty a Beleth próbuje ją uwieść. Czyta się szybko i przyjemnie, jest to idealna lektura na takie szare, nieciekawe wieczory. Trochę brakowało mi tu tego specyficznego klimatu Los Diablos, ale nie ulega wątpliwościom, że i ta powieść pani Katarzyny jest lekturą godną uwagi. Idealna na poprawę humoru! ; )

Druga cześć trylogii polskiej autorki, osoby, które z miejsca pokochały "Ja, Diablica" na pewno zakochają się i w drugiej części . Jak zwykle zabawna i pomysłowa. Aż na myśl przychodzi "Co bierze ta autorka , bo też chce trochę !"

worek wszelkich pomysłów jakie mogą przyjść do głowy, przeładowany i za bardzo wzorowany na amerykańskich powieściach, nie podobała mi się ani troche, a szkoda, bo jedynka była niezła:/

Jak zwykle się pośmiałam :D Kolejna cudowna książka tej autorki!!! Chyba uzupełnię swoją biblioteczkę o kolejne jej książki. POLECAM!!!

Książka w sumie rozkręca się pod sam koniec, ale i tak jest bardzo dobra:) Z niecierpliwością czekam na kolejną część!!

Znowu się nie zawiodłam, ciekawa fabuła, śmieszne sytuacje, następna część pewnie będzie jeszcze lepsza;)