Wyszukiwarka

“Sadząc po wyglądzie bezpańskich psów wałęsających się po okolicznych ulicach, Borys junior okazał się równie płodny jak jego ojciec, Borys senior.”

“- Każdy ma swoją koncepcję szczęścia (...).
- W tym wieku nie ma się jeszcze żadnych koncepcji. Ma się porywy i pragnienia.”

“Kaleka to rupieć. Nikt nie porywa inwalidy dla pieniędzy, skoro może porwać osobę mniej kłopotliwą. ”

“Jesteś dobrym człowiekiem, Borys. Trochę szorstkim i nieociosanym, ale dobrym. Czuć to w tobie jak zapach trawionej kaszanki. ”

“Grunt to pamiętać, że nasze dzieci nie są naszą własnością.”

“(...) w życiu należy realizować własne marzenia, a nie te, które wypada nam mieć lub które narzuca nam rodzina i społeczeństwo.”

“Każdy z nas ma przecież w sobie nieodkryte zakątki. Całe życie upływało nam na poznawaniu siebie i najczęściej trudno było nawet określić, ile jeszcze w nas tajemnic, a na ile siebie już poznaliśmy. Być może potrzebne nam były w życiu różne doświadczenia, by siebie samych lepiej zrozumieć?”

“Jeśli popatrzymy na swoje życie z perspektywy gracza, to jasnym staje się fakt, że wygrać można tylko wtedy, kiedy się wytrwale gra.”

“Rzeczą ludzką jest błądzić Rzeczą boską - pozwolić błądzącemu się zgubić”

“Mówi się, że pierwszym krokiem do walki z uzależnieniem, jest samo uświadomienie sobie problemu. Rzeczywiście, nie było to łatwe. Borys ignorował sygnały dochodzące z najbliższego otoczenia.”

“Wstawał wyjątkowo słoneczny i przejrzysty poranek. Lekkie porywy północnego wiatru nasycały atmosferę wiecznego miasta orzeźwiającym tchnieniem świeżości.”

“Postanowienia są zaledwie początkiem. Kiedy człowiek podejmuje już decyzję, to trochę tak jakby skoczył w wartki strumień, który porywa go w kierunku o jakim mu się nawet nie śniło, w chwili, gdy ją podejmował.”

“‒ Zrób bałagan w moim łóżku. – Jej słowa przelewają się w mojej głowie jak fala, która porywa moje zmysły i zmywa wszelkie opory jakiekolwiek jeszcze przed chwilą miałem. ”

“(...) w oczach świata jest mężczyzną, a dręczą ją porywy kobiecego serca, poszukuje wiary, a rozdarta jest między pragnieniem poznania Boga i strachem, że może On wcale nie istnieje”

“Z pisaniem jest jak z lawiną, zaczyna się od odrobiny śniegu, ale potem jest go coraz więcej i więcej, aż porywa także ziemię i drzewa. A potem ta masa gna w dół, do doliny, i już nic nie zdoła jej wstrzymać.”

“Wyższe uczucia, szlachetne porywy, szalona odwaga, rozpaczliwa ofiarność, to wszystko bardzo pięknie. Ale musi być jakiś powód. Prawdziwy, ważny, w przeciwnym razie twoje chwalebne dążenia stają się głupie.”

“Wymienili zaledwie kilka słów, po czym szef ruszył dalej, a Borys wykonał telefon.
Szymon pomyślał, jak niewiele czasami potrzeba, by pozbawić człowieka życia.”

“Istota ludzka jest skomplikowanym bytem, a mnie oszałamiają nikczemności, sprzeczności i wzniosłe porywy ludzkiej kondycji. Nasza egzystencja byłaby rozpaczliwie szara, gdybyśmy wszyscy byli nieskazitelni.”

“Poczuła, że zaraz pęknie jej głowa. Zamknęła powieki, wtedy przed oczami stanęły jej przerażone twarze Franka i Werki. Z trudem powstrzymywała łzy. Nie mogła okazać słabości. Zwłaszcza przy Borysie.”

“Jej otoczenie z biegiem czasu przyzwyczaiło się do tego, że każdą, nawet najbardziej tragiczną, informacją Róża martwi się w porywach do kilkudziesięciu minut, po czym zaczyna znajdować w niej jakiś pozytywny aspekt, albo też ja bagatelizować, nie tracąc przy tym dobrego nastroju.”

“Życie niekiedy jest niczym podróżnik, który znalazł się na ostatnim przystanku. Oczekiwanie nieraz wydaje się wieczne, mamy wrażenie, że czas się zatrzymał, a on w jednej chwili przyśpiesza i ledwie możemy się rozeznać w wirze, który nas porywa.”

“Odwaga jest cnotą uzbrojoną w obronie sprawiedliwości. Nie jest ona potworem, który rzuca się w porywie chciwości i barbarzyństwa dla nasycenia chuci i pychy, lecz wiedzą o prawach ludzkich nauczającą odróżniać to, co znosić wypada, od tego, co cierpianym być nie powinno.”

“Porywa mnie i podnosi do góry, a jego uśmiech jest taki szeroki! Aż czuję wyrzuty sumienia, że nie zrobiłam tego wcześniej, bo tak niewiele trzeba, żeby go uszczęśliwić. Teraz rozumiem, że to te małe rzeczy, drobne starania, utrzymują związek w dobrym stanie.”

“- Miłość wszystko zwycięża - obiecała mi Afrodyta. - Spójrz na Helenę i Parysa. Czy oni pozwolili, żeby cokolwiek stanęło między nimi?
- Czy nie rozpętali przypadkiem wojny trojańskiej, w której zginęło mnóstwo ludzi?
- Och. Nie o to chodzi. Idź za głosem serca.”

“Myśli szalały w jej głowie. Znała procedury - jeśli wyda się, że Borys zagryzł tego drania, to zostanie uśpiony. Nieważne, że uratował jej życie, liczy się fakt, że zabił człowieka, a na to za żadne skarby ona nie może się zgodzić. Cóż to byłaby za wdzięczność?”

“ Można powiedzieć, że uczony żyje w dwóch światach. Z jednej strony ma świat zwyczajny, powszechny, dzielony z innymi ludźmi; z drugiej – świat prywatny, gdzie dokonują się badania, świat pełen namiętności, porywów egzaltacji, rozczarowań, w którym można wznieść się do nieba lub spaść w otchłań.”

“Ludzie mówią, że miłość jest słabością, ale mylą się: miłość to siła. W niemal każdym człowieku potrafi stłumić inne porywy: patriotyzm, ambicję, religię, wychowanie. A spośród wszystkich odmian miłości- tej epickiej i tej malutkiej, tej szlachetnej i tej prymitywnej- najsilniejsza jest ta, która łączy rodzica z dzieckiem.”

“[Staszek]- Jest w nas coś, co dostrzegł lub zmierzył Skrat, co zauważyli też Sadko i Borys.
[Marek] - Co takiego? - Uniosłem głowę.
- Zło. Niepohamowanie, wścieklizna duszy. Odebraliśmy wychowanie, które zrobiło z nas porządnych ludzi. Ale gdzieś tam w głębi jest mrok. Teraz kupi sobie tenisówki w trupie czaszki i powie, że jest emo, ucieszył się diabeł.”

“Borys wycho­wany był na kon­flik­cie. We­dług niego kon­flikt był siłą ży­cio­wą, która pozwa­lała na budo­wa­nie swo­jej toż­sa­mo­ści w kontrze do in­nych, a na­stęp­nie łącze­nia się w grupy, tylko po to, by efek­tyw­niej wza­jem­nie się zwal­czać. Wi­dział w tym imma­nent­ny ele­ment ludz­kiej na­tu­ry, nad któ­rym w żaden spo­sób nie dało się zapa­no­wać; spór był nie­unik­niony.”

“– No cóż, nie jestem przystojny jak Borys Szyc, ani gustownie nieogolony jak ten aktor, który gra komisarza… no, jak on się nazywa? Komisarza Zasadę? Zarębę?
– Ani drętwy jak porucznik Borewicz. – Kobieta roześmiała się, odrzucając lekko głowę do tyłu. – I niech pan nie przesadza, nie jest pan stary.
– Jasne. Ale nie ma obawy, jeszcze parę lat i będę wyglądać jak Budka Suflera. Cała.”