Wyszukiwarka

“Kobieca przyjaźń to coś niezwykle cennego”

“Ból jest jak tkanina. Im silniejszy tym cenniejszy.”

“...sąsiedzka rozmowa bywa cenna.”

“Życie jest niezwykle cenne, niepowtarzalne i piękne.”

“Czas spędzony razem jest zbyt cenny, by go marnować.”

“Cenne są słowa mędrca i nie należy ich trwonić niepotrzebnie.”

“Ludzie mogą ginąć dla kłamstw. Ale prawda jest na to zbyt cenna.”

“To, co naprawdę cenne, nigdy nie przychodzi zbyt łatwo.”

“Rzeczy naprawdę piękne i cenne należy głęboko ukrywać.”

“Gdyby wszystko trwało wiecznie, nic nie byłoby cenne. (s.194)
(Gaustyn)”

“Coś, co jednemu wydaje się śmieciem, dla kogoś innego może być cenne jak złoto”

“"Życie maga jest zbyt cenne, by stracić je w walce wręcz””

“„Jeszcze nigdy nie niosłem tak cennego ładunku. Nigdy też tak bardzo się o nikogo nie martwiłem”.”

“Jak nieważni jesteśmy w obozie, tak cenni stajemy się nagle, gdy uda się nam uciec.”

“Odpowiednie kontakty to nie mniej cenny kapitał niż pieniądze. Informacje też dają władzę.”

“Kto przeżywa każdą chwile z pasją , nie marnuje tego cennego daru , jakim jest życie .”

“Przyznanie się do błędu i przeprosiny są cenne i wartościowe, ale czasami przychodzą zbyt późno.”

“Moja wewnętrzna wolność to cenne i nieodmienne dobro, i tylko ode mnie zależy, czy je stracę czy zachowam.”

“Jedno tylko bardzo jest cenne, a to: pędź życie w prawdzie i sprawiedliwości, w życzliwości nawet dla kłamców i niesprawiedliwych.”

“Myślę, że świadomość, że wszystko się kiedyś skończy, sprawia, że każdy moment jest dla nas cenniejszy. Na przykład teraz, ta sekunda.. O, już jej nie ma!”

“Żal jest jak biżuteria ze złota: we właściwym momencie może okazać się bardzo cenna, nie należy jednak rozpowiadać o niej obcym.”

“Dobroć to niedoceniana cecha.”

“-[...] Rozmawiasz o moim żałosnym życiu uczuciowym z obcymi ludźmi.
- Żeby mieć żałosne życie uczuciowe, trzeba mieć jakiekolwiek życie uczuciowe.”

“Niezbadane są ścieżki, jakimi miłość roztacza swoją magię! ”

“Życie jest zbyt krótkie, by nie mówić ludziom, którzy są dla ciebie ważni, że ich kochasz.”

“- Ale wiesz, że rozmowy o emocjach dla faceta tuż po dwudziestce są jak wystawienie wampira na słońce?
- Teraz to wiem. Choć niektórzy mężczyźni pozostają w kwestii emocji wampirami, nawet gdy dawno już nie mają dwójki z przodu.”

“Nie pozwól, by ktokolwiek mówił co, ile jesteś warta. Sama musisz to odkryć.”

“Narkotyki nie mają już nic wspólnego z książkami czy sztuką, nawet dzisiejsza muzyka jest dla ludzi z mojego pokolenia zbyt mechaniczna. Ostatnim ruchem młodzieżowym, jaki rozumieliśmy, był punk – ale punk był autentyczny jedynie przez chwilę. Potem narkotykowe pokolenie lat sześćdziesiątych musiało już przyglądać się dzieciom epoki thatcherowskiej, trzydziestoparolatkom obracającym fantastycznymi sumami pieniędzy i wciągającymi kokainę, by utrzymać się w transie robienia kasy. Wiem, że w latach sześćdziesiątych narkotyki wielu ludziom spierdoliły życie, ale i tak mam wrażenie, że teraz ćpa się w sposób o wiele bardziej paskudny i bezsensowny. (s.41).”

“Uprawialiśmy seks, ponieważ nie chcieliśmy być nieuprzejmi wobec kogoś, kto nam go zaproponował lub trafił do naszego łóżka. Bardzo trudno było nie rżnąć się z kimś, kto miał na to ochotę, i nie mieć zarazem poczucia winy, że jesteśmy niegrzeczni. Sądzę, nie, jestem pewna, że wielu ludzi spało ze swoimi przyjaciółmi, znajomymi i obcymi, których wcale nie pożądało. Sądzę też, że w większej mierze dotyczyło to kobiet, niewiele z nich bowiem – stwierdzam to z przykrością – było nazajutrz rano równie zadowolonych, jak żegnający je z radosnym uśmiechem mężczyźni. (s.53).”

“W epoce thatcherowskiej biadoliliśmy: „Nie, nie, wcale nie o to nam chodziło!”. Thatcher była naszym przekleństwem, zupełnym przeciwieństwem tego, jak sobie wyobrażaliśmy przyszłość, być może jednak właśnie z naszego nieporządnego myślenia wyrodził się, przynajmniej w wymiarze retorycznym, radykalny indywidualizm wyznawany przez jej rząd. Fundamentalne stwierdzenie Thatcher, że „nie ma czegoś takiego jak społeczeństwo”, można bez trudu wywieść z idei postawienia "ja" na pierwszym miejscu, która dla wielu z nas wydawała się w latach sześćdziesiątych zupełnie nieproblematyczna. (s.75).”