loclaith

Część ostatnia, i chyba dla mnie - najgorsza. Pomijam, że oczywiście końcowa, i że mi szkoda, bo tak w zasadzie, to fajna saga. Czytało mi się ją źle, bo było - tak po szkolnemu - za dużo niepotrzebnych opisów: okrętów, manewrów, strategii. Były takie, które były konieczne i były takie, które miałam wrażenie, że czytam po raz setny.
Rozczarowa...

Tyle sie nasluchalam o tej powiesci, ze pod wplywem impulsu zapytalam o nia w ksiegarni i bardzo nie zaluje. Podoba mi sie, ze przenosimy się do dawnej i dalekiej Rusi, gdzie w głębokich lasach, niezniszczonych ludzką ręką, ludzie żyją zgodnie z naturą i wierzą w magię, bóstwa, demony i bożków. Autorka prowadzi nas przez ten swiat, stopniujac go j...

Książkę przeczytałam w 2005, jak tylko wyszła, świeżutka,za poleceniem koleżanki. Byłam wtedy dziewczyną między 19 a 20 rokiem życia. Książkę czytałam w autobusach komunikacji miejskiej, którą dojeżdżałam do pracy, a także w pociągach, którymi dojeżdżałam na studia. I przypadła mi ona do gustu wtedy, oj przypadła. Z resztą, żeby sparafrazować klasy...

W porównaniu do poprzedniej - już nie tak rewelacyjna, ale w dalszym ciągu bardzo dobra.

Przede wszystkim - przeszkadzał mi nadmiar terminologii. Ja wiem, że to było może i konieczne, że może zamierzone, ale były momenty, że czytając o Wirze po prostu nie byłam sobie w stanie wyobrazić, o czym autor pisze. Cóż, być może jest to moja wina, ...

Rewelacja. Po prostu.

Na początku było ciężko się wgryźć - nie tylko w klimat tej powieści, ale również w jej język. Było to bowiem moje pierwsze spotkanie z książką z gatunku hard s-f, a że nie jestem ścisłowcem, ani nigdy nie interesowałam się specjalnie ani fizyką, ani chemią, ani biologią, to czasem zrozumienie pewnych rzeczy nastręcza...

Z literaturą sci-fi to jest tak, że za każdym razem kiedy po nią sięgam, mam problem z przystosowaniem się do świata przedstawionego, do słownictwa opisującego statki kosmiczne, urządzenia czy maszyny. Nie inaczej było w przypadku „Hyperiona” Dana Simmonsa – przyswojenie świata przedstawionego przyszło gdzieś w ¾ książki – jednak od pierwszych stro...

Jest maj, a ja "Upadek..." skończyłam czytać w lutym i w dalszym ciągu nie wiem, co mam sądzić o tej książce. Nie była zła, ale...

Pierwsza część była niesamowita - ogromny świat, techniczne rozwiązania podróży międzyplanetarnych, kondycja społeczeństwa Hegemonii itd. Natomiast druga część już taka nie była, być może dlatego, że wszystko, ...

Człowiek jak jest młody, to wybiera książki dojrzalsze od siebie.
Taka myśl nasunęła mi się po przeczytaniu "Eragona". No bo miałam okazję wcześniej, ale jakoś konsekwentnie ją omijałam. A tu się okazuje, że to takie cacko.

Wartka akcja, fajny, niemęczący język i niedłużąca się narracja - to lubimy po całym dniu pracy w szkole. I nawe...

Co żeście, bydlaki, zrobili z Artemyczem? Z Metrem? Z Moskwą? Toż to nie ta sama książka. Nie to samo miasto, nie to samo Metro.

Czytając M2035 miałam odczucie, że ten kotlet jest odgrzewany. Mało tego, że leżał z dwa dni, za nim go odgrzano.

Nie czepiam się warsztatu, bo pomimo chaosu jest w tej książce jakiś sens. Nieco ponury, ...

Drugie tomy bywają zdradliwe. Człek po nie sięga z rozpędu, bo tak bardzo chce pozostać w świecie, który go oczarował w tomie pierwszym, i albo jest zachwycony, albo rozczarowany. Ja jestem gdzieś pomiędzy, a jako, że zazwyczaj mam inną opinię niż wszyscy, to nie będę bezkrytycznie piać z zachwytu. Chociaż bardzo się emocjonowałam przy niej, a odpo...

Nie lubię momentów, kiedy kończy się coś dobrego. Albo coś do czego się przyzwyczajam i zaczynam darzyć sympatią.
Trzeci, i zarazem ostatni tom Kruczych Pierścieni, nie zapowiadał jednak tak emocjonująco, jakbym tego oczekiwała. Ba! Pierwsze 130 stron ciągnęło mi się w nieskończoność. Jedno jednak muszę autorce oddać: czułam się w tym nowym św...

Całkiem niezła, muszę przyznać, chociaż nie spodziewałam się po niej wiele, zwłaszcza po recenzjach i opiniach ;)
Jest zdecydowanie więcej o obrzędach, trochę więcej o bogach i ociupinkę więcej o tej alternatywnej historii Polski.
Niestety, wątek miłosny jest wg.mnie niepotrzebnie rozciągnięty (on zawsze jest tam, gdzie ona go potrzebuje) ...

Nie wiem co ja właściwie przeczytałam. Bardzo chciałam dostać dobrze znaną, pyskatą bandę Skrzydlatych, za którymi się stęskniłam. Dostałam zaś, mam wrażenie, bandę lekko stetryczałych histeryków, którzy ponownie bawią się w to samo, czyli, że Światłość, a może antykreator, a właściwie to nie wiadomo więc zróbmy wyprawę. Bardzo mi smutno, że to nie...

Brnę przez tą zimę dalej. Śniegu coraz więcej, coraz trudniej się idzie, choć bywają zrywy, że nie przeszkadza nic, nawet wiatr prosto w twarz. Bardzo dobra część,w życiu mi się nie śniło, że tak się "wgryzę" w ten świat i że tak polubię bohaterów. Przedostatnia część serii o mieczach przynosi nam odpowiedzi na wiele pytań z poprzednich części, spr...

Nie przewidziałam w swoim życiu drugiej części trylogii o mieczach, ale po skończeniu pierwszego tomu MUSIAŁAM wiedzieć co będzie dalej, dlatego sięgnęłam po "Kamień Rozstania" i nie zawiodłam się. Mnogość wątków jest świetna, w każdym coś się dzieje; bardzo lubię powieści drogi - polubiłam je u Sapkowskiego, ale nie porównujmy bo dla mnie Sapkowsk...

To było najdziwniejsze sci-fi jakie miałam okazję czytać. Jak to u Wattsa, połowa słownictwa była dla mnie niezrozumiała i przyprawiała moją wyobraźnię o zawrót głowy. Gdyby tak trochę zdjąć tej "fachowości", zostawić tylko trochę żargonu typowego dla sci-fi, i skupić się na bohaterach, odczuciach, uczuciach oraz odczłowieczeniu całej misji, to wte...

Bardzo się cieszę, że byłam w tym komfortowym momencie czytania, w którym część druga została wydana. Moją radość popsuła trochę narracja pierwszoosobowa ale ciekawość była większa. Przeszkadzało mi trochę czytanie przez 85% objętości książki niby o czym innym, a jednak o tym samym. Za to bardzo ładnie zazębiło się to z wątkami w części pierwszej, ...

Moje pierwsze spotkanie z prozą Rafała Kosika. Terraformowanie planet to nie jest mój ulubiony temat. Na szczęście da się go jakoś przebrnąć, bo autor dokłada nam wątek szpiegowsko-sensacyjny i to się jakoś trzyma, aczkolwiek są momenty, że autora poniosła spora fantazja i niektóre rozwiązania były nawet dla mnie zbyt przesadzone. Na plus zaliczam ...

Pierwsza książka 2019 i mam nadzieję, że mój rok czytelniczy jednak nie będzie w tym stylu. Powieść sama w sobie jest dobra, wciąga po kilkunastu stronach i czytając, chce się więcej i więcej. Niestety, w pewnym momencie akcja wyhamowuje i już nie wraca do poprzedniej prędkości. Chwilowe zamieszanie stwarza też ilość wątków polityczno-fantastyczno-...

Długo rozmijałam się z tą książką na sklepowych półkach - i bardzo niedobrze, że się tak stało. Jest to bardzo dobra powieść, może ze średnimi bohaterami, ale za to ze świetnym światem przedstawionym, gdzie jest trochę porozumiewawczych mrugnięć okiem do czytelnika. Na początku czyta się to dość ciężko, jest sporo języka technicznego, dziwnych punk...

Chyba bardziej techniczna, niż pierwsza, ale bardziej przeze mnie wyczekana. Wciągnęłam nosem na raz i w zasadzie ze wszystkich części chyba pasowała mi najbardziej dlatego, że bohaterowie byli mi już znani, tech słownictwo również, a akcja była bardzo równa, mimo różnych poziomów narracji. Ogólnie to chyba lubię space opery.

Podobnie jak w przypadku "50 twarzy...", tak i do tej książki przyznaję się z ciężkim sumieniem. Przeczytana w 2009 roku, a przypomniałam sobie o niej w ramach nauki języka angielskiego, bo była jedyną książką pod ręką, którą miałam aby dać swojej znajomej żeby podszlifowała język.
W sumie nawet może się to udać, bo: język właśnie prosty, fabuł...

szczerze, to nie wiem co sadzić o tej książce, bo nie wiem, czy to ja nie zrozumiałam konwencji i zamysłu autora, czy on przesadził z opisem i rozwinięciem tej konwencji. ani nie odradzam, ani nie polecam - fani Witkowskiego pewnie i tak po nią sięgną. plusy za pięknie obśmiany watek celebrycki ;)

Dawno temu, kiedy dodawałam tą książkę do biblioteczki lubimyczytać, nie zdawałam sobie sprawy, że była to pierwsza moja książka z gatunku postapo, jak się je teraz nazywa, i dałam jej tylko 7 gwiazdek. Teraz, roku pańskiego 2015, 3 marca poprawiam się, i daję więcej, bo dopiero po czasie ją doceniam. Ponadto, dowiedziałam się, że na tegorocznym Py...