loclaith

Na długo zostaje w pamięci. Dawno żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, zwłaszcza, ze długo się przed Lemem broniłam.

Długo się ciągnie, za nim się rozkręci. A jak już się rozkręci, to zaraz nie na długo bo pod sam koniec książki. Dla mnie "Kłamca" skończył się na drugiej części, tą przeczytałam z sentymentu i ciekawości, ale trochę się rozczarowałam.

Bardzo dobra książka, aż się dziwię, że tak dobra a ja wcześniej się za nią nie zabrałam. Nie jest prawdą, że jest nudna i dziwna na początku, wciąga od razu. Autor znakomicie łączy wątki sf i fantastyki, a świat przez niego wykreowany jest naprawdę godny podziwu. Jedno co mnie wprowadziło w lekką konsternację, i lekko nudziło, to ten nagły przesko...

Bardzo dobra i mocna pozycja. Ale żebym padła z zachwytu to już niekoniecznie. Chylę za to czoła autorowi za wykreowanie tak autentycznego świata oraz bardzo żywych czarnych charakterów.

W końcu przeczytałam! Ciężko było, jeszcze w międzyczasie zdążyłam przerobić całą serię "Darów Anioła", a to już o czymś świadczy.. Mianowicie o tym, że książka jak na Mistrza Sapkowskiego była nieciekawa (przynajmniej do pewnego momentu, ale później była dość nierówna). Długi czas zajęło autorowi wprowadzenie czytelnika w świat Wiedźmina, a przeci...

Rewelacja!
I już :)

Na początku, jak to zwykle bywa, troszkę się ciągnie, ale im dalej w las, tym ciekawiej. Przeczytałam szybciutko, idealna na wolne wieczory, czyta się błyskawicznie. Oczywiście było kilka rzeczy, które mnie denerwowały, ale w zasadzie, można na nie przymknąć oko. Polecam.

Nienajgorsza, a i czytało się dobrze. Tylko zakończenie jakieś takie.. nawet nie wiem, jak je nazwać. Pierwsza mi się szalenie podobała, druga też, chyba z rozpędu i ciekawości, ale ta niekoniecznie.

Jestem pod wrażeniem! Bardzo wartka akcja, ostatnie rozdziały czytałam z bijącym sercem, i jak wielu zauważa, coraz częściej Vuko zostawał w cieniu, a na pierwszy plan wysuwała się historia młodego Filara. Bardzo dobra fabuła, wszystko się siebie trzymało, nie było dłużących się momentów. Lubię to! :) Czekam z niecierpliwością, aż do biblioteki wró...

Dużo słyszałam o tej książce, ale przede wszystkim, że była dużym rozczarowaniem, i że nie spełniła oczekiwań fanów. Nie wiem, jak to odebrali Ci, którzy musieli na nią czekać, bo ja byłam w bardziej komfortowej sytuacji, gdzie książka była wydana, i wystarczyło przeczytać tylko 4 tomy pod rząd. W sumie mi się podobało - był ten moment, kiedy główn...

Zaznaczylam przeczytane, choc do konca zostal mi jeden lub dwa rozdzialy. Mam w zwyczaju kończyć co zaczęłam ale ta powiesc koncze juz 4 rok i raczej nie doczytam, bo podejrzewam, ze sie w niej nie polapie. Poprzednie czesci podobaly mi sie zdecydowanie bardziej, i mialam do nich wiekszy szacunek. Nie jestem w stanie stwierdzić co nie podobało mi ...

Sapkowski ma to u mnie ten plus, że lubię do niego wracać, szczególnie jeśli chodzi o Wiedźmina i opowiadania pochodne. Tą antologię przeczytałam na fali zainteresowania Wiedźminem, oraz rozczarowania, że się skończyło (a może zaczęło..?). Pierwsze opowiadanie ("Droga z której się nie wraca") było dla mnie mało ciekawe, ale za to już cała reszta.. ...

Piękna opowieść, ubrana w formę trochę baśni, trochę lokalnej opowiastki, o tym, że tęskno nam za tym, co już było. Za słowem ludzkim, za chwilą oddechu, za pozbyciem się tego wiecznego pośpiechu. I jeszcze piękna, ale smutna jednocześnie, bo opowiada o przemijaniu - nie tylko życia, ale też pewnych zwyczajów i tradycji. Oraz o tym, że chcemy tego ...

Świetny reportaż, wg.mnie, napisany i zmontowany bardzo rzetelnie. Oddaje głos dziewczynom i kobietom, które mimo swej wiary zderzyły się ze skostniałym, niereformowalnym systemem - co jest bardzo polskie, mam wrażenie, bo tu wszędzie człowiek ma wiarę i nadzieję, ale zderza się ze ścianą. Nie jestem osobą wierzącą ale czułam smutek czytając powyżs...

W podróż na duszne, amerykańskie południe wybrałam się oczywiście po angielsku, bo tak najlepiej poczuć klimat. Nie żałuję, choć uważam, że można to było zrobić trochę lepiej. Niemniej jednak razem z główną bohaterką-dziennikarką zwiedzamy nieduże Wind Gap, stan Missouri, gdzie dokonano morderstw na dwóch dziewczynkach i poznajemy jej oczami społec...

Daję 8/10 choć w zasadzie nie powinnam się do niczego przyczepić, odczucia po książce mam same dobre. Język i styl mi nie przeszkadzały, ba! Trzecioosobowa narracja najbardziej mi leży (niestety w "Spectrum" mamy inny punkt widzenia). Chemia między mną a powieścią była od razu, wgryzłam się w książkę i tylko praca oraz codzienne obowiązki sprawiały...

Subtelne, srebrzyste, prerafaelickie, blade, majestatyczne, niepokojące - z ilości tych i innych podobnych w brzmieniu słów, mogłabym ułożyć wiersz lepszy niż Miciński w szczycie twórczości. Język, jakim jest napisana ta powieść, jest tak egzaltowany i nadmuchany, że nawet ja, lubiąca romantyków, spirytystów i grozę, miałam dość. Ale jakby to tak p...

Piękna, ale i smutna książka. Podróż z nią zaczęłam od śmiechu, a skończyłam na płaczu, niedowierzaniu i zgrzytaniu zębów. Jest pięknie napisana, w ogóle się nie dłuży ale te historie! Niesamowite.
Opis fabuły na pewno popełnili inni użytkownicy LC, więc ja dodaję od siebie: nie warto, lecz TRZEBA.

Pierwszy raz czytam powieść fabularną osadzoną w realiach II WŚ, gdzie głównym bohaterem jest obywatel niemiecki. Dla samej powieści jest to zabieg na korzyść - widzimy inną perspektywę, zmęczenie oraz niechęć wobec wojennej i antyżydowskiej propagandy. Przede wszystkim jest to jednak piękna historia o miłości, którą autor opowiada nam bardzo niesp...

Brak szczególnych oczekiwań wobec książki czasem jest zbawieniem - po prostu ją czytam, nie domyślam się i pozwalam by fabuła leciała swoim tempem. Tutaj się nie spieszy za bardzo, i czasem działa to na jej niekorzyść. Jednak jeśli popatrzymy czas i miejsce akcji, to w zasadzie ma to swoje uzasadnienie. Książka jest dobra. Aż tyle i tylko tyle. Być...

Mam bardzo mieszane uczucia po lekturze tej powieści. Z jednej strony czyta się ją szybko, choć po przydługawym wstępie, i warsztatowo wszystko gra. Z drugiej strony - odrzuca mnie to, kogo Lackberg uczyniła głównymi bohaterami powieści. Nie wiem co raziło mnie bardziej: mężczyźni zafiksowani na seksie, władzy i pieniądzach czy kobiety znoszące te ...

Przeczytałam fragment i bardzo zapragnęłam przeczytać tą powieść. Jednak liczyłam chyba na mniej współczesności a więcej o tradycjach i legendach, a co za tym idzie, wynikającej z tego jakiejś "grozie" (bo to miała być powieść grozy aka weird fiction?). Dostałam za to barwna opowieść o nastolatkach i dorastaniu, i uśmiałam się setnie, bo w jednej z...

Moje pierwsze spotkanie z Małeckim...i nie wiem, czy nie ostatnie. Tak bardzo podobała mi się ta opowieść, że boję się sięgnąć po następną. Był w niej straszny smutek, żal za okazjami, które pozornie zmarnowane skutkowały czymś zupełnie nowym. Było dwoje zwyczajnych-niezwyczajnych ludzi i zrządzenie losu, które ich połączyło. Czytając, czułam się j...

Moim pierwszym wrażeniem podczas czytania tej powieści było "dlaczego Chmielarz tak bardzo nienawidzi kobiet?". Bo postacie kobiece są w "Żmijowisku" naprawdę okropne: niby przebojowe, ale zawistne; marudne; mściwe. Powinnam czuć się usatysfakcjonowana po zakończeniu (bardzo hollywoodzkim, swoją drogą) ale nie jestem. Przede wszystkim dlatego, że m...

Krótko, zwięźle i na temat: nie mam się do czego przyczepić (no może, większej niż w 1 części ilości nazewnictwa technicznego oraz początków przekombinowania narracyjnego). Podobnie jak drugą część, i tą czytało mi się świetnie. Świat był znajomy, część bohaterów też i podobały mi się rozwiązania fabularne.