@chani

Zgadzam się z Pedro. Jedna z najlepszych pozycji światowej fantastyki. Po prostu klasyk.

Małego Księcia nie da się nie znać. Jedna z piękniejszych książek z dzieciństwa. Wzruszająca i poruszająca bez względu na upływający czas.

Do okrzyczanych światową sławą bestsellerów podchodzę najczęściej z rezerwą, a to za sprawą tych, na których srodze się zawiodłam. Cień wiatru ma jednak w sobie coś magicznego, co szybko, coraz szybciej skraca dystans między pierwszą, a ostatnią stroną. Polecam.

Czyta się szybko i przyjemnie, aż momentami robi się gorąco ;>

"Podobne książki:K. Makuszyński 120 przygód Koziołka Matołka, Z. Nienacki Pan Samochodzik i Winnetou, L. Montgomery Ania z Zielonego Wzgórza, J. Barrie Piotruś Pan, J. London Biały Kieł, H. Sienkiewicz Potop"mam nadzieję, że to jakiś głupi żart, albo jedynie złośliwość rzeczy martwych (czyt. komputerów).

Ciśnie mi się na usta określenie "niezła zchiza". Podobnie jak "Zero". Choć może przeczytanie tych dwóch książek na raz, to już lekka przesada z mojej strony :>

Podobnie jak poprzednicy zauważyłam, że wiele ciekawych tematów mogłoby się rozwinąć gdyby nie "gaszenie" ich przez p. Domagalik. Z kolei naukowe tłumaczenia p. Wiśniewskiego bardzo mi odpowiadały :>

Ciekawa i intrygująca. Wzbudza dreszczyk.. porusza strunę niepewności.

Klasyka ma to do siebie, że zarówno wiele dobrego jak i złego zostało już na jej temat powiedziane. I niekiedy dodatkowe komentarze zdają się zbędne.

Książkę przeczytałam już dawnotemu. Odczucia miałam ambiwalentne. To jest jedna z tycj książek, które trzeba przeczytać, żeby zobaczyć.

Dziwne doświadczenie wyniesione po przeczytaniu Pianistki dawno już temu radziło zachować czujność, a tu ku zdziwieniu właściwie nic się nie stało i właściwie nic nie zostało. Życie.

Zupełnie przypadkiem natknęłam się na ciekawą książkę, ciekawego autora. Będę szukała kolejnych pozycji.

Stan wojenny z perspektywy, której jeszcze nie widziałam. Ciekawe, "młodzieżowe" ujęcie tematu.

Biografia/autobiografia/pamiętnik chorej kobiety. Nie da się ocenić czyjegoś cierpienia, bólu i rozdarcia. Można próbować porównywać, niekiedy utożsamiać się z nim. Czyta się szybko, zostaje jak dla mnie - za mało.

Łatwa i lekka, ale jednocześnie taka "babska" i taka bliska marzeniom.

Po przeczytaniu tej książki wiedziałam, że Grochola nie będzie moją "ulubioną" pisarką. Sięgnęłam po nią, żeby zapoznać się z twórczością. Pomysł na utwór ciekawy, ale przez cały czas czytania nie opuszczało mnie wrażenie, że "już gdzieś to widziałam".

Może niezbyt wnikliwa, ale całkiem interesująca analiza zdrady.To moja pierwsza książka Grocholi, z rozmysłem wybrałam tę, na temat której przeczytałam najmniej pochlebne opinie. Sądze, że następne nie przypadną mi zbytnio do gustu. A ta i owszem :>

Taka sobie historyjka, jakich wiele. Przewidywalna i z oczywistym happy endem. Nie lubię niedoczytanych książek, więc dobrnęłam do końca, acz z trudem.

Doskonałe studium paranoiczne.

Wzorem innych pozycji książkowych, jakie ostatnimi czasy miałam okazję czytać, nie nastawiałam się na nic. Czekałam jedynie na to, co przyniosą litery.Z przykrością jednak stwierdzam, że Pani Dalloway nie spełniła moich oczekiwań, których nie miałam (a obcując z klasycznym dziełem mogłam przecież mieć).Owszem, ciekawa forma, treść okrojona do niezb...

Nie spodziewałam się zbyt wiele, kiedy zaczynałam czytać. Jak się szybko okazało, książka wciągnęła mnie szybko i zachwyciła (nie jestem pewna czy mężczyzn może zachwycic podobnie jak kobiety).Opowiedziana w niej przepiękna historia doprowadziła mnie niemalże do łez, uskrzydliła i wskazała na panią Beckwith jako wzór DOBREJ kobiety :>

Odnoszę wrażenie, że widziałam "babską" komedyjkę nakręconą na podstawie tej książki, ale nie wiem tego na pewno."Chłopak z sąsiedztwa" to zabawna i lekka historyjka. W sam raz na wakacyjny relaks.