Aż po horyzont. Tom I

Agnieszka Janiszewska
7 /10
Ocena 7 na 10 możliwych
Na podstawie 14 ocen kanapowiczów
Aż po horyzont. Tom I
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
7 /10
Ocena 7 na 10 możliwych
Na podstawie 14 ocen kanapowiczów

Opis

Czasem rodzinne więzy bardziej dzielą, niż łączą.

Warszawa, lata 70. Weronika Piontkowska niedawno się rozwiodła, uczy francuskiego w liceum i wychowuje dwóch rezolutnych chłopców. Jednak w żadnej z ról, jakie przyniosło jej życie, nie odnajduje się zbyt dobrze – poza jedną. W sielskim, ustronnym Jaktorowie, wśród pachnących łąk i lasów wciąż może być beztroską córką swoich rodziców. Wkrótce okaże się jednak, że raj na ziemi nie istnieje, a sielankowa posiadłość, którą Weronika tak kocha, skrywa wiele dramatycznych historii… Jaką cenę w czasach stalinizmu zapłacił za Jaktorowo jej ojciec? Dlaczego po latach wciąż nie chce rozmawiać o własnej siostrze, gdzie mają swoje źródło wszystkie rodzinne tajemnice?

„Aż po horyzont” to kolejna znakomita powieść Agnieszki Janiszewskiej – mistrzyni wikłania osobistych losów bohaterów w tryby wielkiej historii.
Data wydania: 2021-06-16
ISBN: 978-83-8219-387-9, 9788382193879
Wydawnictwo: Novae Res
Seria: Aż po horyzont
Stron: 298
dodana przez: NovaeRes

Autor

Agnieszka Janiszewska Ukończyła historię na Uniwersytecie Warszawskim. Od urodzenia związana jest z Warszawą chociaż obecnie mieszka w jednej z podwarszawskich miejscowości. Pracuje jako nauczyciel historii w liceum ogólnokształcącym. Jej pasją jest historia, toteż więks...

Pozostałe książki:

Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny Aż po horyzont. Tom I Aż po horyzont. Tom II Kuzynka Marie. Owoce zatrutego drzewa. Tom 1 Kuzynka Marie. Tom 2 Owoce zatrutego drzewa. Tom 2 Owoce zatrutego drzewa. Tom 3 Sekrety domu. Bille. Tom 1 Podróż do Carcassonne Sekrety domu. Bille. Tom 2 Czwarta powieść tom I W mroku Aleja starych topoli Tom 1 Czwarta powieść tom II Aleja starych topoli t. 2 Podróż do Carcassonne Tom II Po drugiej stronie. Tom I Po drugiej stronie. Tom II Pamiętam Szepty i tajemnice Szepty i tajemnice. Tom II Urok późnego lata Urok późnego lata. Tom 2 Choroba zwyrodnieniowa to nie wyrok Portrety
Wszystkie książki Agnieszka Janiszewska

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Czy warto odkrywać rodzinne tajemnice?

15.07.2021

Do tej pory nie miałem styczności z twórczością pani Agnieszki Janiszewskiej. Oczywiście w naszych bibliotekach wypożyczam książki tej autorki, ale bardzo rzadko sięgam po tego typu literaturę. Aż do momentu, gdy w Klubie Recenzenta zobaczyłem pierwszy tom książki pt.: Aż po horyzont. Zdecydowałem się na taką lekturę, ponieważ postanowiłem odpoczą... Recenzja książki Aż po horyzont. Tom I

Rodzinne sekrety

20.07.2021

W Klubie Recenzenta serwisu na kanapie.pl udało mi się "upolować" dwutomową powieść Agnieszki Janiszewskiej zatytułowaną "Aż po horyzont". Muszę przyznać, że już od dłuższego czasu rozglądałam się za jakąś historią opowiedzianą przez autorkę, gdyż rodzinne opowieści oparte o kanwę wydarzeń historycznych zawsze znajdowały szczególne miejsce wśród w... Recenzja książki Aż po horyzont. Tom I

Czy rodzinne tajemnice z przeszłości ujrzą światło dzienne?

10.07.2021

Akcja powieści zaczyna się w 1795 roku, ale retrospekcje w postaci zapisków z pamiętnika sięgają jeszcze kilka lat wstecz. Miejscem, w którym rozgrywają się wydarzenia są głównie Warszawa i pobliska wieś Jaktorowo, ale także Paryż. Główna bohaterka powieści to Weronika Piontkowska. Kobieta to miłośniczka romanistyki i nauczycielka francuskiego ... Recenzja książki Aż po horyzont. Tom I

@viki_zm@viki_zm × 1

Aż po horyzont

1.08.2021

To moje nie pierwsze spotkanie z tą autorkę. Książka należy do gatunku obyczajowych, ale jest inna od tych, które zwykle czytam. Historia pewnej rodziny. Weronikę poznajemy jako pierwszą. Są lata siedemdziesiąte i zupełnie inna świat. Świat, który mam jeszcze w pamięci w nielicznych wspomnieniach, choć ja urodziłam się już lata 80-te, mimo to świa... Recenzja książki Aż po horyzont. Tom I

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@coolturka104
2021-08-21
7 /10
Przeczytane

"Czasem rodzinne więzy bardziej dzielą, niż łączą".

Warszawa, lata 70. Weronika Piontkowska to świeża rozwódka, nauczycielka francuskiego w liceum i matka dwóch rezolutnych chłopców. Jednak w żadnej z ról, jakie przyniosło jej życie, nie odnajduje się zbyt dobrze – poza jedną. W sielskim, ustronnym Jaktorowie, wśród pachnących łąk i lasów wciąż może być beztroską córką swoich rodziców. Wkrótce okaże się jednak, że raj na ziemi nie istnieje, a sielankowa posiadłość, którą Weronika tak kocha, skrywa wiele dramatycznych historii… Jaką cenę w czasach stalinizmu zapłacił za Jaktorowo jej ojciec? Dlaczego po latach wciąż nie chce rozmawiać o własnej siostrze, gdzie mają swoje źródło wszystkie rodzinne tajemnice?

„Aż po horyzont” to kolejna piękna i intrygująca powieść w dorobku Agnieszki Janiszewskiej, którą bardzo cenię za styl, dojrzałość oraz bogactwo języka. Za każdym razem pisarce udaje się wciągnąć mnie w jej wyimaginowany świat na tyle mocno, że angażuję się we wszelkie poczynania jej bohaterów, którzy nigdy nie są mi obojętni.
Autorka wikła ich losy w tryby wielkiej historii i zawsze wychodzi jej to znakomicie.
Zwyczajne codzienne problemy wymieszane z barwną przeszłością, wzbogacają i ułatwiają zrozumienie wielu wydarzeń. Tym razem znajdziemy się w latach 70, a dzięki wspomnieniom ciotki Wandy, przeniesiemy się o kilka dekad wcześniej.
Weronika jest bardzo ciekawą postacią, na początku lekko pogrubioną, a jej dążenie do poznania prawdy na...

× 5 | link |
@Mirka
2021-06-19
8 /10
Przeczytane

„Aż po horyzont” to powieść obyczajowa z zarysowanym delikatnie tłem historycznym a nawet psychologicznym. Zabiera nas w przeszłość ukazując meandry ludzkich losów i pokazuje efekt podejmowanych decyzji, od których zależy przyszłość następnych pokoleń. Ukazuje naturę człowieka, która czasem nie dopuszcza wielu rozwiązań a raczej woli o niektórych sprawach zapomnieć.

Agnieszka Janiszewska stworzyła historię podkreślającą więzy rodzinne, ale też wskazuje jej dobre i złe strony. Pokazuje wpływ wychowania dzieci i otaczania ich zbyt ścisłym parasolem ochronnym.

Inną kwestią, która wyłania się z tej historii jest umiejętność wybaczania, ale też rozmowy między sobą o przeszłości. Jednocześnie powstaje pytanie czy warto drążyć w jej odmętach, rozpamiętywać ją i chować urazy? Pokazuje, że przeszłość, jakakolwiek by nie była, nie powinna rzutować na naszą obecną codzienność. Tego, co było, nie zmienimy. Możemy jedynie zadbać o to, czego doświadczamy tu i teraz, by zapewnić sobie lepszą przyszłość.

To powieść, którą czyta się bez większych problemów. Czas przy niej minął mi szybko i dałam się porwać tej historii i przenieść w czasie.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/06/810-az-po-horyzont-tom-i.html

× 3 | link |
@viki_zm
2021-07-10
6 /10
Przeczytane Posiadam Książka papierowa 2021 Klub Recenzenta

Akcja powieści zaczyna się w 1795 roku, ale retrospekcje w postaci zapisków z pamiętnika sięgają jeszcze kilka lat wstecz. Miejscem, w którym rozgrywają się wydarzenia są głównie Warszawa i pobliska wieś Jaktorowo, ale także Paryż.

Główna bohaterka powieści to Weronika Piontkowska. Kobieta to miłośniczka romanistyki i nauczycielka francuskiego w liceum. Prywatnie Weronika niedawno rozwiodła się z mężem – Jarkiem - historykiem, ma dwóch synów - ośmioletniego Michała i siedmioletniego Piotrka. Kobieta nie radzi sobie dobrze z codziennymi obowiązkami, można odnieść wrażenie, że nie lubi dorosłości i nie chce samodzielności. Weronika jest bardzo mocno związana ze swoimi rodzicami – Janem i Izabellą Reczyńskimi, na których pomoc zawsze może liczyć, ale mają też na nią duży wpływ. Weronika chętnie odwiedza rodzinną wieś – Jaktorowo, gdzie wśród pól, łąk i lasów, w ciszy i spokoju znów może poczuć się jak nastolatka pod skrzydłami opiekuńczych rodziców. Kobieta zdaje się nie zauważać zbyt zażyłej więzi z rodzicami, a szczególnie z ojcem. Weronika nie dostrzega, że jest pod silnym wpływem Jana, a wszystkie decyzje, które podejmuje są zgodne z jego przekonaniami.

Kobieta nie myśli o przeszłości swojej rodziny, nie zna dobrze historii swoich przodków. Zawsze wystarczały jej strzępki informacji, które usłyszała, nie chciała drążyć tematu i wypytywać ojca, by go nie denerwować. Inaczej do sprawy przeszłości, a szczególnie tajemniczego zniknięc...

× 1 | link |
@book_matula
2021-07-19
10 /10
Przeczytane

To było moje pierwsze spotkanie z autorką i już wiem, że będę chciała nadrobić zaległości. Koło mojego rodzinnego miasta jest miejscowość o nazwie Jaktorów, więc w pierwsza myśl to „O matko kochana!!” Niestety to nie ta miejscowość, ale mimo wszystko wyobrażałam sobie, że właśnie tam odgrywa się całą akcja.

Każda rodzina ma tajemnice, o których nie chce rozmawiać bądź nie chce żeby wyszły na światło dzienne, ale sami wiecie, że prędzej czy później zawsze wszystko wyjdzie na jaw albo jakaś część tej tajemnicy.

Chciałabym opisać sielankę na tle natury i obraz szczęśliwej rodziny, ale Weronika Piontkowska główna bohaterka, pomimo że jest po rozwodzie to jeszcze świat, jakim był jej dom rodzinny skrywa historię, o jakiej nie chciałoby się wiedzieć a jaką cenę za to zapłacił jej tato? Podpowiem, że okres Stalinizmu nie był usłany różnymi, ale tutaj nie mogę niczego napisać, bo zdradzę więcej niż powinnam.

Nie ukrywam, że po przeczytaniu pierwszej części miałam niedosyt. Z jednej strony mimo niezbyt kolorowych tematów, jakie są w książce akcja toczyła się wolno, a tajemnice odkrywane były po woli. Druga część będzie bardziej emocjonująca. W żaden sposób to książce nie ujmuje, bo np. ja lubię takie historie. Jakbym chciała akcje, która podnosi ciśnienie to wzięłabym książce z innego gatunku literackiego jak np. horror albo thriller.

Podobał mi się progres, jaki przeszła Weronika. Z córeczki rodziców...

| link |
@aggieczyta
@aggieczyta
2021-07-15
7 /10

Chciałabym napisać o sielskiej beztrosce. O bzyczących owadach, wyczuwalnym przez kartki książki niepowtarzalnym zapachu lasu...

Czułam stęchliznę, zaściankowość.

Chciałam przytulić Weronikę, kiedy poznawałam kolejne wątki jej przeszłości. Poklepać po ramieniu, pogładzić po włosach i powiedzieć, że nie musi być taka. Nie musi być posłuszna, potulna. Widziałam, że była stłamszona i nie rozumiałam... Miała obok siebie brata, Oskara, który pragnął równie mocno jak ja, aby Weronika w końcu przejrzała na oczy, żeby nauczyła się dostrzegać swoje własne zdanie, myśli, żeby jedno spojrzenie czy słowo Jana (ojca) nie sprawiało, że zapomina o byciu sobą, o posiadaniu własnych myśli, poglądów, zdania...

Aż po horyzont to lekka powieść obyczajowa z wątkiem historycznym. Mamy dwie osie czasu, przeszłość to historia Wandy natomiast teraźniejszość widzimy oczami Weroniki, która próbuję dowiedzieć się czegoś więcej na temat swojej ciotki - przyrodniej siostry Jana - o której ojciec niewiele mówił, unikał tematu. Wyraźnie dało się wyczuć, że z osobą Wandy związana jest rodzinna tajemnica.

Czytało mi się ją przyjemnie i szybko. Co prawda miałam cichą nadzieję, że będzie bardziej emocjonalna, bardziej dramatyczna. Zabrakło mi w niej tego trochę. Mimo wszystko oceniam ją jako książkę wartą przeczytania. Świetne umilenie jednego wieczoru 😊

| link |
NA
@natalia0404
2023-05-04
7 /10
Przeczytane
PA
@paulina.gasior1
2021-11-03
8 /10
Przeczytane
IR
@Irys
2021-08-31
4 /10
Przeczytane Legimi
MA
@Madmad35
2021-08-04
8 /10
Przeczytane
@lalkabloguje
2021-08-01
8 /10
Przeczytane
@Moncia_Poczytajka
2021-07-20
6 /10
Przeczytane ❤ 2021 ❤ 📚 Posiadam 🎁 Recenzenckie 📓 Zapiski w dzienniku, pamiętniku Odwiedzamy Polskę
@aneta.sawicka05
2021-07-14
6 /10
Przeczytane
@madalenakw
2021-07-03
6 /10
Przeczytane
@biegajacy_bibliotekarz
2021-07-14
7 /10
Przeczytane

Cytaty z książki

O nie! Książka Aż po horyzont. Tom I. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i dodasz jakiś?
Dodaj cytat