Dama w kapeluszu

Życie Apolonii nie jest usłane różami. Jej ojczym jest osobą złą, agresywną w szczególności dla niej. Kiedy pewnego dnia dochodzi do sytuacji, kiedy prawie ją gwałci, jej matka każe je uciekać do Łodzi. Choć młoda dziewczyna wcale nie ma na to ochoty, nie chce zostawić matki i rodzeństwa, rozumie, że to najlepsze wyjście. Tak trafia do domu swojej ciotki, gdzie szuka schronienia. Niestety nie zostaje przyjęta z otwartymi rękami i kiedy tylko ma okazję, postanawia się wyprowadzić. Wynajmuje więc pokój na Wschodniej, od teraz ma mieszkać z czterema innymi osobami. Po niedługim czasie między współlokatorami tworzy się więź, a ona naprawdę się cieszy, że mieszka z nimi. Udaje jej się znaleźć pracę w pracowni kapeluszy przy Piotrkowskiej. Wszystko zaczyna się układać dobrze, jednak nie będzie tak cały czas. Coraz częściej słychać o zbliżającej się wojnie, zarówno w życiu Apolonii, jak i jej współlokatorów wiele będzie się działo. Co takiego? Jak sobie z tym poradzi młoda dziewczyna? Czy czeka ją szczęśliwe życie w Łodzi? Czy ucieczka z rodzinnego domu była dobrą decyzją?

Autorka przeniosła mnie do Łodzi w okresie dwudziestolecia międzywojennego i pozwoliła poznać historię Apolonii, a także jej przyjaciół pokoju, który wynajmowała. Mnie ta podróż się podobała, naprawdę dobrze się bawiłam podczas czytania. Akcja sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które potrafiły mnie zaskoczyć. Książka okazała się wciągająca.

Główną bohaterką jest Apolonia. Poznajemy ją jako ...

RECENZJA 🤓

Cześć.

„Dama w kapeluszu” Anna Stryjewska, wydawnictwo Skarpa Warszawska.

Apolonia za namową matki opuszcza rodzinny dom, uciekając przed brutalnym ojczymem. Liczy na pomoc ciotki lecz tu czeka ją przykra niespodzianka. Wynajmuje pokój, który dzieli z Helenką, Władkiem, Frankiem oraz Marysią. Po kilku tygodniach poszukiwań udaje się jej znaleźć posadę w pracowni kapeluszy, Jedną z klientek jest tajemnicza dama, zbieg zdarzeń powoduje, że los dziewczyny się zmienia.

Jak potoczą się losy i przyszłość Apolonii?

Razem z książką cofnęłam się do czasu międzywojennego, tuż przed drugą wojną światową. Razem z Apolonią trafimy do Łodzi i obserwujemy trudy codziennego życia, walki o byt, przetrwanie, o każdego grosza. A z drugiej strony widzimy rozwijające się społeczeństwo, któremu niczego nie brakuje, bryluje w towarzystwie, zachwycając elegancją. Autorka stworzyła bardzo realny świat, momentami miałam wrażenie jakbym sama tam była i w nim uczestniczyła. Poznałam bohaterów, którzy walczą o każdy dzień mają swoje rozterki, zmartwienia, marzą o dostatnim życiu, rodzinie, pragną spełnienia w miłości. Są tacy jak my dążą aby osiągnąć swoje marzenia i jednocześnie patrzą z nadzieją w przyszłość. Autorka wskazuje jak ważna w naszym życiu jest przyjaźń, która wspiera i trwa latami, jak ważne pomimo, że samemu ma się niewiele warto czasem się podzielić, a dobro powróci.

...

DAMA W KAPELUSZU
Anna Stryjewska
@skarpawarszawska

"Życie zmienia nas wszystkich - przemknęło mimo woli przez myśl Poli. - Weryfikuje wszystkie podjęte decyzje, uczy nas pokory i cierpliwości. Zmienia nasze postępowanie, tok rozumowania, spojrzenie na wiele otaczających nas spraw."

Apolonia, Mania i Hela trzy młode kobiety, które wynajmują pokój na Wschodniej wraz z Frankiem i Waldkiem. Każde z nich stara się przetrwać i znaleźć swoje miejsce na ziemi. Czy wszystkie ich decyzje i wybory są słuszne? Co przyniesie im los i jak potoczą się ich drogi życiowe? Przekonajcie się sami.

Młodzież... nie ważne w jakich czasach żyje, czy pochodzi z biednego czy bogatego domu, każdy ma podobne marzenia. Chce kochać, być kochanym, godnie i szczęśliwie żyć oraz nie martwić się o jutrzejszy dzień. #damawkapeluszu to historia o młodzieży z lat 30-tych, która urzeka, porywa, a w końcu doprowadza do łez. To z pozoru taka zwykła powieść o przyjaźni, miłości i oddaniu, historia która daje nadzieję na lepsze jutro, by za chwilę wpędzić w otchłań rozpaczy. Autorka swoim stylem pisania uwodziła mnie od samego początku i nawet nie wiem kiedy przepadłam.
Realizm z jakim autorka opowiada sprawia, że człowiek utożsamia się z bohaterami, uczestniczy w ich codziennym życiu oraz przeżywa ich wzloty i upadki.
Natomiast zakończenie skłoniło mnie do refleksji, czy jest ono szczęśliwe, dobre, a może jednak nie? Ile znaczą piękne i szczęśliwe chwile w natłoku codz...

Pola pochodzi z małej miejscowości pod Łodzią. Jest jednym z ośmiorga dzieci. W jej rodzinie kolorowo nie było. Ojczym lubił sięgnąć po kieliszek a później robił awantury. Dziewczyna uciekła do miasta z niewielką sumą. Szybko znalazła pracę i zakwaterowanie, ale życie w Łodzi nie było dla niej łatwe. Poznaje jednak Helkę, dziewczynę lekkich obyczajów i Mańkę, praczkę. Pracowała szyjąc kapelusze dla dam. Praca ta dawała jej wiele satysfakcji, ale nie każdemu podobało się, to że Pola potrafi stworzyć cos oryginalnego. I kiedy wszystko zaczyna się jej układać nadciąga widmo wojny. Jak radziła sobie Pola w Łodzi? Przekonacie się sami.

Książka zabrała mnie do lat 20 poprzedniego wieku. Była to bardzo przyjemna podróż, ale zabrakło mi w niej czegoś. Czegoś co sprawiłoby, że nie mogłabym się oderwać się od lektury. Mam trochę wrażenie, że wszystko tutaj dzieje się za szybko. Jak na młodą osobę, która pochodziła ze wsi, Pola bardzo szybko odnalazła się w Łodzi. Ale ogólnie książka nie jest zła. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Autorka posiada lekki styl pisania i potrafi świetnie oddać realia panujące w okresie międzywojennym.

Jeśli szukacie czegoś lekkiego to polecam „Damę w Kapeluszu”.

Apolonia, żeby uniknąć ataków ojczyma, za pomocą matki opuszcza wieś i jedzie do Łodzi. Ma jej pomóc krewna mamy, ale niestety ta nie ma jak. Dziewczyna wynajmuje pokój, który dzieli z kilkoma osobami. Po wielu tygodniach udaje jej się znaleźć pracę w pracowni kapeluszu. Niestety coraz częściej mówi się o nadchodzącej wojnie.

To jest moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki. Uznaję je za udane, bo historia, którą przedstawiła była ciekawa, ale jakoś wiele wątków było dla mnie przewidywalnych.

Bohaterowie byli bardzo ciekawi i przede wszystkim zróżnicowani. Polubiłam ich, choć losy niektórych z nich zostały niepotrzebnie zakończone. Autorka świetnie przedstawiła całe tło historyczne. Było widać, że wie o czym pisze.

Nieraz było za dużo zbędnych informacji, które nic nie wnosiły do fabuły. Końcowe rozdziały są jak dla mnie pisane na szybko, byle by skończyć. Zakończenie pozostawia wielki niedosyt i o dziwo zaskakuje.

Z czystej ciekawości przy pierwszej wolnej chwili sięgnę po inne dzieła autorki.

Nieudolny fanfik "Trędowatej".
Cała recenzja tutaj.