Dziedziczka Cieni

Na początku jest spokojniej. W sumie nawet może zbyt spokojnie. Po odzyskaniu jaźni przez Jaenelle następuje etap przygotowania, oswajania, przyzwyczajania. Dziewczynka niewiele pamięta z okresu sprzed gwałtu, sprzed momentu kiedy opuściła swoje ciało. Niby żyje, ale dla postronnego widza raczej funkcjonuje. Znowu pojawia się jakaś szkoła i znowu chory seksualnie właściciel.
Moje nadal czujne mechanizmy obronne nie pozwalają mi wierzyć w krzywdę na podstawie domysłów, więc zanim nie przeczytam wielkimi literami GWAŁT nie wierzę, że coś jej się stało. Ale przyklaskuję pomysłowi usunięcia właściciela. Dobrze mu tak, cokolwiek złego tam robił.
Oczywiście pojawiają się nowe niebezpieczeństwa czyhające na bohaterkę. I po raz drugi powtórzę, masa wokół niej mądrych ludzi, doskonale wiedzących co może jej się stać, dlaczego na panującą w ich głowach ciemność, nikt się tym nie zainteresował. Rozumiem, że Jaenelle zależało, aby nikt o tym nie wiedział, ale oni po tym jednym razie powinni wiedzieć. Strasznie dla mnie to było mało konsekwentne i mocno wkurzające.
W innych miejscach świata nadal niespokojnie. Nadal coś się dzieje, przyjaciele opiekują się sobą niekiedy wbrew potrzebującym, a czasami wbrew sobie samym. Ale jakby wszystko było zawieszone i czekało no coś…
Pojawiają się nowe postaci, nowi bohaterowie i ponownie trzeba umiejscowić ich w świecie stworzonym przez Bishop. Masa nowych przyjaciół, bardzo sympatyczne sceny z Pałacu kiedy młodzież przejmuje władzę. ...

Przed chwilką skończyłam czytać drugi tom i jedyne, co mi się nasuwa, to: Dlaczego jest taki krótki?! Mogłabym czytać i czytać i chyba nigdy nie miałabym dość. Tak jak i miałam nadzieję, w drugiej części jest dużo więcej Lucivara i całe szczęście, był on bohaterem, który potrafił wnieść trochę światła do życia bohaterów, w szczególności Jaenelle i te jego skrzydła… Nie mogę się doczekać, kiedy zabiorę się za trzeci tom, co prawdopodobnie nastąpi jeszcze dzisiaj. Książkę zaliczam, jak najbardziej do moich ulubionych i polecam, bo naprawdę warto!!

Książka w zasadzie mnie nie wciągnęła, chociaż autorka stworzyła ciekawy świat. Niestety wyeliminowała w tym tomie niemal całkowicie postać, która nadawała smaczku, a Lucivar nie zdołał sam tego nadrobić. Dodatkowo irytowała mnie Jeanelle, tak jak i Hekatah oraz Dorotea. Co do samej akcji to zabrakło mi mocnego akcentu, jakiegoś punktu kulminacyjnego, czegoś, co by się wyróżniło. Akcja się ciągnęła, przeskakiwała przez lata, były drobne kłopoty, które (bo jakby inaczej) szybko rozwiązano. A zakończenie było zbyt przesłodzone.

Jestem zachwycona Trylogią - druga część wydaje się być jeszcze ciekawsza niż pierwsza. Wciąga od pierwszych stron! Delektowałam się tą książka i starłam nie czytać za szybko - żeby czegoś nie przeoczyć. Przepiękna opowieść o wychodzeniu z traumy po gwałcie i umacnianiu siebie, o oddaniu i przywiązaniu, o pięknej miłości i opiece przybranej rodziny. Dla mnie REWELACJA! Już wyciągnęłam kolejną część, ale nie chcę za szybko się za nią zabrać, bo znowu szybko się skończy :)

Bardzo dobra! Jest chyba nawet lepsza niż pierwsza część, nie jest już tak zagmatwaną historią jak wcześniej. Akcja odgrywa się szybko i to może jeszcze niektórych nieco pogubić. Przygody bohaterów wciągają coraz bardziej i bardziej... Nadal zachwyca mnie język autorki i mroczny klimat książki ( pomimo tego że niektóre krewniaki kojarzą się raczej z dobrem i spokojem ). Jedyne czego mi brakowało to jakiejś mapki.

Jestem, chwilę po przeczytaniu tej ksiazki i nie moge wyjśc z zachwytu. W łeb zachodzę jak autorce udało sie stworzyc tak piekny i magicz świat ze wszystkimi kolorami i odcieniami charakterów. Postacie są tak prawdziwe, że mozna je dotknąć. Książke czyta się w towarzystkie pełnego wachlarza emocji. Cieszy mnie ,że przed mną lezy trzeci tom tej trylogi bo już za chwilę znowu wskoczę do Królestwa Ciemności :-)

<3 Po odświeżeniu sobie wszystkich wiadomości z części pierwszej zabrałam się za część drugą. Muszę przyznać, że czytało się ją o niebo lepiej niż poprzednią - wszystkie sprawy jeżeli chodzi o postaci od początku były jasne a akcja napięta praktycznie od początku do samego końca :) Tak więc rozpoczynam polowanie na trzecią częśc trylogii :D

Kolejna kapitalna książka tej trylogii. W chwili, kiedy zagłębiam się w jej lekturę przenoszę się do całkiem inego świata i nie łatwo jest mi wrócić do rzeczywistości. Uwielbiam Klarę i Lucivara, dwie mocne postacie, które rozśmieszały mnie jak żadne inne. Zakończenie... Grrr... Zmusza psychicznie do sięgnięcia po kolejny tom.

Autorka z pewnością nie należy do tych, które nudzą czytelnika w drugiej części. Kolejny tom jest równie niesamowity i popieram zdanie SlumberGirl, że mogłabym czytać bez końca. Autorka równie dobrze mogłaby opisywać każdy dzień z życia Jaenelle. Tęskniłam za Deamonem, wiem że musiał uporać się ze swoimi koszmarami.

Bardzo pozytywna książka... Czyta się ją bardzo szybko zaskakuje, trzyma w napięciu, momentami jest bardzo brutalna oraz nie jest przewidywalna... autorka stworzyla niezwykly siwat ktory jest bardzodobrze dopracowany ... bardzo polecam przeczytac cala trylogie... :) Mio osobsicie bardzo przypadla do gustu ;)

Równie dobra, jeśli nawet nie lepsza niż pierwszy tom. Historia Jeanelle co raz bardziej wciąga. Czarownica dojrzewa, staje się żywym mitem. Ksiązka trzyma w napięciu, jest bardzo dobrze dopracowana, mroczna, tajemnicza. Zdecydowanie warta przeczytania.

Świetnie napisana, szkoda tylko, że tak mało było Damona. Trochę z początku gubiłam się w postaciach (jest ich tak wiele!), ale mimo wszystko warto było wkroczyć w ten baśniowy świat. Polecam!

Powieść równie wspaniała jak poprzedni tom, o ile nie lepsza. Wciąga do tego stopnia, że zapominamy o otaczającym nas świecie. Polecam :)