Fabrykantka aniołków

I tym razem mi się spodobało. Siadam i czytałam od deski do deski z przerwą na sen. Część 8 to dla mnie część trzecia. Przeskoczyłam kilka wydarzeń w życiu Ericki i Anny. Ale autorka zręcznie wplata wydarzenia w narrację, więc można się połapać w wątku osobistym. W ogóle para Ericka Patrick jest moim zdaniem jedną z najsympatyczniejszych par, jakie czytałam. Wspierający się, z poczuciem humoru, pełni pozytywnej energii. Nie sposób nie uśmiechnąć się czytając ich losy.
W wątku kryminalnym tym razem cofamy się daleko, aż do roku 1917. Czy wydarzenia z przeszłości kształtują teraźniejszość? Czy grzechy przodków wpływają na to kim jesteśmy? Czy można rozliczyć się z przeszłością i przebaczyć sobie? Oto są pytania, z którymi zmierzają się bohaterowie tej części, bardziej i mniej pierwszoplanowi. Bo bohaterów mamy kilkoro. Pojawia się wątek neofaszyzmu i skrajnej prawicy w polityce. Jeden z bohaterów jest szefem takiej partii i stopniowo zdobywa coraz większy poklask i poparcie. Jak to się dzieje? Przykrywa się postulaty złe, krzywdzące, a zastępuje się je populistyczną papką, że trzeba bronić kraju, że obcy atakują, że nam zagrażają... Że tylko MY ich uchronimy. Tak mówi ta partia. Ale co odkrywa Ericka? Że pod płaszczykiem 'ochrony' czai się dywersja, jak mawia znane z podręczników językoznawczych zdanie. Że taki neonacjonalizm to tak naprawdę odradzający się faszyzm, który w rękach szaleńca kończy się masakrą.
Jest to wątek w książce ciekawy, a zarazem bardzo aktual...

To druga książka pani Läckberg, jaką przeczytałam (pierwszą był "Latarnik"), i nadal nie rozumiem zachwytów, jakie wzbudza ta autorka. Moja opinia będzie więc częściowo porównawcza. Obydwie książki prowadzą narrację dwu- lub kilkutorowo, odnosząc się do wydarzeń z teraźniejszości i przeszłości. I w obu powieściach wątek dotyczący przeszłości, nawet jeśli interesujący, jest całkowicie zbędny. Tytuł "Fabrykantka aniołków" jest chwytliwy, ale sama "fabrykantka" pojawia się tylko na chwilę, a jej związek ze zniknięciem rodziny Ebby jest żaden. Może więc po prostu należało z niego zrezygnować? Wyparowanie pięcioosobowej rodziny w trakcie świątecznego obiadu to chyba wystarczająco zagadkowa zagadka, by napisać solidny kryminał.
W obu książkach zwraca też uwagę motyw dzieci. Ciąże, porody, troska o los dzieci, a także śmierć dzieci determinują losy większości postaci, i to nie tylko kobiecych. Niby to normalne, w końcu ludzie się rozmnażają, ale coś za bardzo mi zewsząd pieluchy wyłażą.
W dodatku Erika zachowuje się jak ostatnia idiotka, a jej rywalizacja z mężem o mały włos nie kończy się tragicznie. Wsadzić ją na trochę za utrudnianie śledztwa i ukrywanie dowodów, to przestanie bawić się w detektywa. Podobnie "mądrze", choć w innej dziedzinie, zachowuje się Anna. Pod względem poznawczym może to jednak być ciekawe - mamy w Polsce raczej stereotyp zimnego Skandynawa, a tu połowa postaci zachowuje się jak drama queen.
Intryga jako taka niezła. Faszystów terrorystów m...

Nie i Nie i właściwie to już mi się nie chce dalej pisać, bo wszystkie "ale", jakie mam do tej książki dokładnie opisała w swojej opinii@denudatio_pulpae, więc jak ktoś chce, proszę sobie przeczytać. Jeszcze tylko mogę dodać, że już mnie mdli od tych schematów, zwłaszcza jak kolejny raz czytam, jak to Eryka uskutecznia swoje "gorzkie żale" i zrzędzi, jak to ONA tylko się zajmuje dziećmi, a Patryk ciągle pracuje i pracuje, no bidulka jedna. Niestety ja podobnie jak@denudatio_pulpae, chętnie bym powiedziała "dość", ale na półce jeszcze dwie książki z tej serii...kiedyś pewnie przeczytam.

W 1974 roku na małej wyspie w pobliżu Fjällbacki w tajemniczych okolicznościach znika cała rodzina oprócz rocznej córeczki Ebby. Poszukujący zastają w domu na nakrytym świątecznie stole obiad wielkanocny, ale brak biesiadników. Ojciec Ebby zarządzał ośrodkiem kolonijnym, który popadła w ruiną. Po latach wraca wraz z mężem Ebba i zamierza wyremontować ośrodek kolonijny. Niestety oboje mało nie giną w tajemniczym pożarze. Komuś ten pomysł się nie podoba. Równie tajemnicze są ślady krwi w jej domu rodzinnym, pod podłogą jadalni. Sprawą jak zwykle zajmuje się ekipa z Fjällbacki

Szkoda, że to już ostatni tom. Naprawdę dobry kryminał, bez papierowych postaci. Każdy z bohaterów jest wielowymiarowy, każdy ma coś za uszami. Jest pokazane życie każdej z ważnych postaci, a przez to możemy uczestniczyć w jakiś sposób w ich życiu.

Saga o Fjällbace ma to do siebie, że po skończonej części chce się poznać dalsze losy bohaterów. Fabuła jest owiana tajemnicami, nagłe zaginięcie całej rodziny w Wielką Sobotę, interesujące wątki z przeszłości które stopniowo układają się w jedną całość. Pewne rzeczy mnie irytowały szczególnie wątek homoseksualny zdecydowanie niepotrzebny, denerwująca Anna i chwilami Erika. Czasem mam też wrażenie, że autorka narzuca swoje przekonania innym. W książce są tu też poruszone różne tematy jak tragiczna śmierć dziecka, dorastanie w trudnej rodzinie gdzie dominuje przemoc. Końcówka mrozi krew w żyłach. I wątek, który zapowiada kolejny tom i nasuwa pytanie co będzie dalej.

Zastanawialiście się kiedyś, na ile cechy wyglądu, charakteru, czy skłonności do popełnienia złych czynów są dziedziczne, przechodzą z pokolenia na pokolenie? Tytułowa "Fabrykantka Aniołków" jest legendarną postacią, którą straszy się niegrzeczne szwedzkie dzieci i, której grzech, niezdolność do miłości, zostawia ślad na życiu, przyszłego pokolenia. Dagmar, Laura, Ines to kobiety, które nie doświadczyły w swoim życiu, krztyny dobrego uczucia, zainteresowania, akceptacji. Czy najmłodszej Ebbie, żyjącej w cieniu tragedii, jaką była śmierć jej synka Vincenta, uda się prowadzić normalne życie, razem z mężem Mortenem, w domu na wyspie Valo?. Oprócz historii rzeczonych kobiet, których losy stykają się w retrospekcjach i wspomnieniach, znanego i lubianego policjanta Gosty, dla którego sprawa Ebby i zaginięcia rodziny Elvander, posiada osobisty wymiar. Kolejnym elementem książki jest polityka, za sprawą działalności, partii narodowej "Przyjaciół Szwecji" oraz tajemnica, która na zawsze połączyła piątkę przyjaciół: Jona, Sebastiana, Josefa, Percy'ego oraz Leona, do tego kolejne perypetie rodziny Falck-Hedstroem i jak zawsze, także i w tej części, nic nie jest takie jakim się zdaje, a ludzie nie są tymi, za których się podają. Ja się wciągnęłam i niezmiennie polecam.

Dobrze się czyta, kolejny fantastyczny tom sagi, bardzo polecam

Jest to moja pierwsza książka tej autorki i na pewno wiem, że nie ostatnia, jednak o ile mnie pamięć nie myli to jest to pierwszy przeczytany kryminał w "karierze" czytelniczej.
Jest to książka z rodzaju tych książek jakie w swoim życiu przeczytałam przy której przy każdym następnym rozdziale, następnej kartce często niejeden z nas mówi sobie: ,,Jeszcze tylko jedna kartka, jeden rozdział i zabiorę się za to co mam do zrobienia"
W trakcie czytania tej książki wiele razy zmieniałam swoje podejrzenia co do osoby która zamordowała rodzinę w ośrodku kolonijnym, prawie do końca myślałam, że to mąż Ebby.
Ta książka pokazuje nam że dziecko nie zawsze musi powielać schematy reprezentowane przez swoich rodziców. To, że nasz ojciec czy matka robili coś złego nie oznacza, że nasze dziecko w przyszłości też będzie robiło rzeczy złe i nie można od razu z góry założyć , że skoro "Twoja matka była zła i dopuściła się złego to Ty jako jej córka będziesz także robić złe rzeczy.
Zdarza się również tak, że osoby które nie były otaczane miłością przez swoich rodziców w przyszłości mogą mieć problem z okazywaniem uczuć własnemu potomstwu tak jak to zostało zaprezentowane na przykładzie Dagmar i jej córki Laury.
Jeszcze jednym ważnym tematem poruszonym w tej książce jest sprawa tego ile człowiek jest w stanie poświęcić dla miłości ten wątek natomiast został zobrazowany} na przykładzie Dagmar i Hermana oraz Iii i Krautza.
Pamiętać również należy, że zanim podejmiemy jaką...