Małżeństwo we troje

Bardzo przyzwoicie wydana książka, twarda okładka, porządny papier, przyjazny dla oczu, chociaż nie za duży, druk. A w środku pięć opowiadań plus "od autora", w którym to miejscu pan Schmitt tłumaczy i opowiada, skąd wzięły mu się pomysły na konkretne opowiadania z tego zbioru. Zauważyłam, że coraz więcej pisarzy tak robi, zwłaszcza przy zbiorach opowiadań.

Opowiadania są o miłości, jednak nie tej najprostszej, w której kwiatki, czekoladki, pluszowe misie i motyle w brzuchu. Miłość, o której pisze Schmitt w swoich opowiadaniach, jest trudna, wymagająca, czasami nieakceptowana przez otoczenie, rozdarta między wyborami. I tak to mądra książka, opowiadania bardzo treściwe. Dużo do przemyślenia i rozważenia.

Tylko... ja jakoś nie jestem przekonana, ciągle czuję jakiś dziwny niedosyt i wciąż tłucze mi się po głowie myśl, że owszem to wszystko ważne i poważne, ale Nihil novi, to wszystko już gdzieś kiedyś było. Wszystkie te dylematy, problemy, trudne decyzje, już znam z innych książek, z filmów, z życia...

Nie czytuję tego pisarza często, ale parę lat temu przeczytałam "Kobietę w lustrze" i byłam zachwycona, po tym zbiorze opowiadań zachwytu brak. To dobra książka, ale tylko tyle...

Świetny zbiór opowiadań, które czyta się jednym tchem. W tych opowiadaniach (prócz jednego) najważniejszy jest człowiek i jego uczucia, głównie miłość i cierpienie. Każde z opowiadań ukazuje miłość, ale powiązaną z cierpieniem. Pragnie odpowiedzieć na pytanie, czy można być szczęśliwym i cierpieć. Czy przed cierpieniem należy uciekać, czy zacząć od akceptacji? W posłowiu odpowiada: „Szczęście nie polega na tym, by uchronić się od cierpienia, ale na tym, by włączyć cierpienie do tkanki egzystencji.” Czy można tak żyć? Każdy z bohaterów stara się udzielić sobie odpowiedzi. Bardzo ważne i ciekawe jest posłowie, które spina klamrą wszystkie opowiadania. Miałam problem z opowiadaniem „Pies” dedykowane E. Levinasowi, jednemu z największych filozofów XX wieku. Jego filozofia była odpowiedzią na tragizm i okrucieństwo II wojny światowej i skupiała się na relacjach Ja-Ty. Dopiero po przeczytaniu posłowia uświadomiłam sobie, że w tym opowiadaniu następuje spotkanie twarzą w twarz, doświadczenie twarzy drugiego człowieka. Może to nastąpić dzięki obecności psa.
Książka pozostawia po sobie mnóstwo emocji, przemyśleć, a także i pytań dotyczących nas samych.

Książka, która zaskakuje, a jednocześnie skłania do głębszej refleksji. Możemy próbować interpretować teksty na własną rękę, ale autor wychodzi nam naprzeciw dodając do całości swoje zapiski, które lepiej pozwalają wczuć się w sytuację jego i wykreowanych bohaterów (mają oni z resztą swoje częściowe odpowiedniki w rzeczywistości), poznać nie zawsze oczywiste intencje, a przede wszystkim powiązać ze sobą teksty, które COŚ łączy.

Sięgając po książkę „Małżeństwo we troje”, mamy możliwość zagłębić się w pięć opowiadań, w których miłość jest czymś wyczuwalnym.

——————

W pierwszym opowiadaniu poznajemy losy ludzi, które zupełnie przypadkiem zostały przypieczętowane w tym samym czasie. Pojawia się tu miłość dwóch mężczyzn, którzy nie mogli przysięgnąć przed Bogiem swojej miłości, a mimo to znaleźli sposób, by tego dokonać, udowadniając, że mogą trwać w szczęściu dłużej niż niejedna para heteroseksualna.

—————

Drugie opowiadanie opowiada o dziecku, które zostało brutalnie zabrane do obozu koncentracyjnego. Życie nie dawało mu żadnej nadzieji na lepszy czas. Było wrakiem człowieka, które pragnęło umrzeć, by nie czuć bólu, strachu i głodu. Kiedy na jego drodze pojawił się pies, poczuło miłość - tak silną i potrzebną do życia. Wreszcie zaczęło mieć dla kogo żyć.

————

Tytułowe opowiadanie to nic innego, jak brak możliwości uwolnienia się od przeszłości, która tak brutalnie wdziera się w życie kobiety, chcącej zapomnieć o wszystkim, co było przed poznaniem nowego męża. Niestety jednak wszystko wraca jak bumerang, wywołując w dziewczynie negatywne emocje.

————

Czwarte opowiadanie ukazuje nam trudy macierzyństwa, a także niesprawiedliwości, jakie potrafią dotknąć nas w prawdziwym życiu. Daje nam poczuć, do czego potrafi posunąć się matka walcząca z bólem straty, ale także do czego jest zdolna rodzina, by uratować życie najbliższych...

Książka Schmitta to zbiór pięciu opowiadań, które poruszają temat miłości w różnych jej aspektach. Mamy tutaj wątki miłości małżeńskiej, partnerskiej, ojcowskiej do córki, do psa, z rozsądku oraz matki do dziecka. Schmitt pisze o nich poetycko i z lekkością, nie unikając przy tym trudnych i bolesnych kwestii, takich jak zdrada, żałoba, choroba, samotność czy poczucie winy.

Każde z opowiadań ma swój własny klimat i styl przez co są różnorodne i można czytać je oddzielnie. Niektóre z nich są zaskakujące, a inne są bardziej refleksyjne. Wszystkie jednak skłaniają do postawienia sobie pytań o to czym jest i jaką wartość ma miłości w naszym życiu oraz o to, co tak naprawdę jest ważne, a co jest tylko iluzją.

Najbardziej poruszyły mnie opowiadania "Pies" i "Serce w popiele"🩷. W pierwszym z nich Schmitt pokazuje, jak silna, bezwarunkowa i pouczająca może być miłość do zwierzęcia oraz to jak wyniszczające może być doświadczenie wojny. W drugim z nich Schmitt opowiada o tym, jak trudno jest pogodzić się ze stratą dziecka i jak łatwo z żalu można popełnić błąd, który zmieni nasze życie na zawsze. Obie te historie są poruszające i napisane w bardzo piękny sposób.

"Małżeństwo we troje" to książka, która z pewnością spodoba się nie tylko fanom Schmitta, ale również tym, którzy lubią czytać o różnych odcieniach miłości. To książka, która porusza, skłania do refleksji, ale i też do dyskusji. Polecam ją wszystkim, którzy szuk...