Myszy i ludzie

Książka krótka, ale treściwa. Można ją odczytywać jako opowieść o przyjaźni, o kryzysie w Stanach, o złu zamierzonym i niezamierzonym, o samotności, o niepełnosprawności. Ale moim zdaniem jest to wielka, głęboka metafora Stanów i w ogóle społeczeństwa kapitalistycznego, w które i my Polacy weszliśmy.
Książka stawia pytanie o to, gdzie w tym systemie produkcyjno-materialistycznym jest miejsce na człowieka, z jego samotnością i nieporadnością? Gdzie jest miejsce na przyjaźń? Na bliskość z człowiekiem? Inna interpretacja to problem zła. Kto postąpił źle, a kto jest ofiarą? Jak karać zło? Kiedy zło jest nagradzane i nazywane zaradnością życiową?

Steinbeck na 120 stronach, w dodatku zadrukowanych dość dużą czcionką, zawarł poruszającą historię o życiu i przyjaźni. Książka napisana jest prostym językiem, bo i fabuła jest prosta i treść nieskomplikowana. Ale te 120 stron przemawia do mnie silniej niż większość przeczytanych przeze mnie książek.

Autor skłania czytelnika do odpowiedzi na trudne pytania. Począwszy od tego, czym jest prawdziwa przyjaźń, przez zasadność życia mrzonkami, po najważniejsze: czy czyn powszechnie uznawany za zły, może być aktem przyjaźni, wybawienia?

Pouczająca i mądra lektura.

Na początku ciężko mi było wciągnąć się w tą historię. Jednak podczas lektury towarzyszyło mi wiele emocji. Czytałam na plaży, przy kojącym szumie fal, co jest jednak zupełnie odmienne od doznań bohaterów z lektury. Historia opowiedziana przez Steinbecka w pozycji "Myszy i ludzie" to emocjonalna podróż po ścieżkach ludzkich pragnień, celów, wartości. Czytając ostatnie strony tej opowieści utwierdziłam się w fakcie, że ocena 10/10 jest jak najbardziej zasłużona.

Krótka forma tej historii jest zupełnie wystarczająca. Tutaj nie trzeba zbędnych słów. Jako czytelnik wolę sama dopowiedzieć sobie dalsze losy postaci, to pozwala zatopić się w historii i powracać do niej wielokrotnie.
No dobrze, ale tak w skrócie, o czym to jest?

George ma plan, opowiada o nim swojemu towarzyszowi w podróży za pracą, czyli Lenniemu, ku jego ogromnej radości. Lennie nie jest zbyt bystry, ma problemy natury psychicznej, ale z wielkim podekscytowaniem myśli o hodowli królików na fermie, o której opowiada mu George. Spokojne szukanie pracy i marzenia o fermie ze zwierzętami w pewnym momencie stają pod znakiem zapytania, akcja się zagęszcza... Co tu dużo mówić to trzeba przeczytać. A zakończenie... może nie będę zbyt dużo zdradzać, ale moim zdaniem jest bardzo prawdziwe, mocne i refleksyjne. Polecam bez zawahania. To naprawdę niewiele stron, a za tymi niepozorni literami kryje się historia, która może coś powiedzieć o ludziach i ich uczuciach.

„Myszy i ludzie” Johna Steinbecka to z całą pewnością dzieło, nad którym warto się pochylić. To przede wszystkim piękna opowieść o bezwarunkowej przyjaźni, ludzkich tęsknotach oraz niespełnionych marzeniach, którą docenili zarówno czytelnicy jak też krytycy na całym świecie, co przełożyło się również na to, iż przeniesiona została ona nie tylko na ekrany kin, ale też deski teatrów. Cieszę się, iż dane mi było w końcu się z nią zapoznać. Jak to mówią – lepiej późno niż wcale. Pozostaje mi jedynie gorąco polecić ten tytuł waszej uwadze – tzn. o ile dotąd już się z nim nie zapoznaliście.

Cała recenzja dostępna na moim blogu ⏩ https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-myszy-i-ludzie-john-steinbeck/

Nie dziwię się, że znalazła się na wielu listach 100 najlepszych książek wszechczasów. Mała Wielka Powieść Johna Steinbecka. Wielka ze względu na treść i formę, mała ze względu na objętość. Przygnębiająca historia dwójki przyjaciół - Georga i Lenniego, którzy w poszukiwaniu pracy przemierzają Stany w czasie Wielkiego Kryzysu starając się znaleźć swoje miejsce na ziemi i spełnić swój Amerykański Sen. Mają siebie nawzajem oraz wielkie marzenia o szczęściu. O własnej farmie, cieplutkim domu z kominkiem, małym poletku, kurniku, pracy na własny rachunek i hodowli królików, które będzie można karmić.

Opowieść jest o nadziei, ale czytelnikowi nadziei nie daje. O przyjaźni, prawie braterskiej, choć to trudna i nietypowa przyjaźń, skoro jej znakiem jest finałowa przysługa, którą George ze ściśniętym sercem wyświadcza Lenniemu. I wreszcie o dramatycznych realiach tamtych czasów, które autor pokazuje obrazowo i żywo oraz o żyjącej na farmie małej społeczności, o codziennym życiu ludzi przegranych, pogrążonych w beznadziei, zepchniętych na margines, życiowo pokiereszowanych, bądź niespełnionych.

„Myszy i ludzie" to książka skondensowana. To tak, jakby autor napisał 600 stronicowe tomiszcze, przedstawiając historie, opisując otoczenie, przybliżając tło historyczne, rozpisując się o głównych i drugoplanowych bohaterach, pokazując w rozlicznych sytuacjach, by ich w pełni scharakteryzować. A potem te 600 stron wycisnął, przesiał, skondensował do 100 stron, usuwając wsz...

Historia poruszająca wiele aspektów, jednak dla mnie to głównie opowieść o ludziach samotnych, starających się "utrzymać na powierzchni". Ludziach posiadających swoje marzenia, które rzeczywistość zgniecie szybciej niż można by się do nich przyzwyczaić. Znalazł się jednak w tym wszystkim jednak ulotny moment dla przyjaźni, autentycznej troski i poświęcenia o drugiego człowieka,gdzie dwójka obcych sobie ludzie staje się dla siebie dla rodzina.

Utwór, który przypomniał mi ze smutkiem, że na świecie ostatnie czego można się doszukiwać to sprawiedliwość.