To, co widzi piętnastoletnia Jem, to dar, ale i przekleństwo. Numery są w jej głowie. Zna datę śmierci matki. Wie, kiedy w ataku terrorystów na Londyn zginą ludzie. Nikogo nie umie obronić przed śmiercią, więc ucieka - przed rówieśnikami, policją, innymi ludźmi.
Numery Czas uciekać
Rachel Ward
7.7
/10
Ocena 7.7 na 10 możliwych
Na podstawie 54 ocen kanapowiczów
Na podstawie 54 ocen kanapowiczów
/o-1131664/n/numery-czas-uciekac)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.7
/10
Ocena 7.7 na 10 możliwych
Na podstawie 54 ocen kanapowiczów
Na podstawie 54 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2009-09-23
ISBN: 978-83-259-0102-8, 9788325901028
Wydawnictwo: Wilga
Cykl:
Numery, tom 1
Kategorie:
Literatura dziecięca,
Literatura młodzieżowa
Stron: 320
Mamy 1 inne wydanie tej książki
Autor
/a-624/n/rachel-ward)
Rachel Ward
Angielska aktorka, reżyser i scenarzystka telewizyjna i filmowa.
Pozostałe książki:
/o-1131664/n/numery-czas-uciekac)
/o-650859/n/numery-chaos)
/c16771e5-14bb-44e2-abdc-5740389fcc06/n/numery-przyszlosc)
/o-85732/n/numbers-2-the-chaos)
Wszystkie książki Rachel Ward
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Zero absolutne
2.11.2019
Jest to książka od młodzieży, o młodzieży i dla młodzieży, ponoć. Pierwsze założenie nie podlega dyskusji, autorka jest młodą osobą, a kiedy popełniała tą powieść była jeszcze młodsza. Druga supozycja już budzi mój sprzeciw. Główna bohaterka Jam i jej „koledzy i koleżanki”, których dane mam będzie podczas lektury poznać, postępują co najmniej dziw... Recenzja książki Numery Czas uciekać
@fprefect
× 2
Numery, czyli wyznacznik życia
17.09.2011
Śmierć. Właściwie to wiele osób ją sobie wyobraża, widzimy tabolidy informujące o coraz to mniejszym odsetku osób umierających, wielu nowych szczepionkach, a mimo to ponura świadomość, że kiedyś nasze życie dobiegnie kresu nieustępliwie za nami podąża. Czy chciałbyś wiedzieć, kiedy zginiesz? Jem, główna bohaterka Numerów, wie. W jej głowie zniką... Recenzja książki Numery Czas uciekać
@Darcy
Numery: Czas uciekać
9.02.2013
"Numery: Czas uciekać" to pierwsza część trylogii, która stała się przełomem w karierze pisarki Rachel Ward. Był to jej debiut, który zakończył się ogromnym sukcesem. Książka jest thrillerem psychologicznym nie tylko dla młodzieży. Znalazłam ją przypadkowo w bibliotece, kiedy szukałam czegoś z wątkiem fantasy, a widzenie numerów - dat śmierci bardz... Recenzja książki Numery Czas uciekać
@NatalianataliA
Zapisane w numerach
15.10.2011
Wśród królujących wszechobecnie paranormali ciężko znaleźć coś innego, wyróżniającego się, ciekawego. Właściwie początkowo sama nie zwracałam uwagi na tą książkę, bowiem co pasjonującego mogłoby być w powieści pod tytułem "Numery"? Że niby historia o cyferkach, tak? Wybaczcie, ale będąc dzieckiem naoglądałam się "Jedyneczki" i jakoś mnie nie przeko... Recenzja książki Numery Czas uciekać
@Przepowiednia
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
2023-09-28
Przeczytane
Poszły w świat
Fassscynująca! Z opisu wynika, że Jem widzi daty śmierci. Tyle. Co za wniosek się nasuwa - pewno będzie chciała kogoś obronić, ukochanego czy co tam, pewnie jest wspaniałą dziewczyną, wychuchaną i przerażoną tym, że wie, ile komu życia pozostało.
Fakty? Wcale nie jest wychuchana xD Laska z krwi i kości, żadnych dyrdymałowatych uprzejmości. Przeklina i złości się - tak jest, to nie posąg wspaniałości, galanterii i kunsztu erudycji. To nie przykładna dziewczynka, słuchająca się matki zastępczej, nie wagarująca i z zapałem pochłaniająca książki. Jem - pomimo wieku - dostała od losu bardzo po dupie i nie ukrywa tego, i nie robi z tego wielkiego halo, i nie stara się być jak te psychologiczne ideały typu "dostałam w kość, ale nadal jestem uśmiechnięta", takich znieść się nie da.
Poznaje Pająka i? I wcale a wcale go nie lubi! Nie czuje nic, no może niezbyt miłą woń ;p Dopiero, myślę, po lekcji opisującej swój najszczęśliwszy dzień, coś się zmienia. I nie ma typowego romansowego biegu historii - on się zakochał, on się oświadcza, ona piszczy, ona mówi tak. Ich relacja jest miło... subtelna. Nie jest nachalna, może dlatego, że Jem nie woła co trzy kartki "Terry! Och, mój Terry!".
Cały czas miałam nadzieję, że go od śmierci uratuje. Miałam też nadzieje, że okaże się, iż go nie uratuje. Co wyszło? Nie powiem. Czyta się pod pewną presją, bo chłopak ma przed sobą trzy miesiące, miesiąc, tydzień, dwa dni... I niby wszystko wskazuje na to, że nie można go ur...
Fakty? Wcale nie jest wychuchana xD Laska z krwi i kości, żadnych dyrdymałowatych uprzejmości. Przeklina i złości się - tak jest, to nie posąg wspaniałości, galanterii i kunsztu erudycji. To nie przykładna dziewczynka, słuchająca się matki zastępczej, nie wagarująca i z zapałem pochłaniająca książki. Jem - pomimo wieku - dostała od losu bardzo po dupie i nie ukrywa tego, i nie robi z tego wielkiego halo, i nie stara się być jak te psychologiczne ideały typu "dostałam w kość, ale nadal jestem uśmiechnięta", takich znieść się nie da.
Poznaje Pająka i? I wcale a wcale go nie lubi! Nie czuje nic, no może niezbyt miłą woń ;p Dopiero, myślę, po lekcji opisującej swój najszczęśliwszy dzień, coś się zmienia. I nie ma typowego romansowego biegu historii - on się zakochał, on się oświadcza, ona piszczy, ona mówi tak. Ich relacja jest miło... subtelna. Nie jest nachalna, może dlatego, że Jem nie woła co trzy kartki "Terry! Och, mój Terry!".
Cały czas miałam nadzieję, że go od śmierci uratuje. Miałam też nadzieje, że okaże się, iż go nie uratuje. Co wyszło? Nie powiem. Czyta się pod pewną presją, bo chłopak ma przed sobą trzy miesiące, miesiąc, tydzień, dwa dni... I niby wszystko wskazuje na to, że nie można go ur...
|
link
|
Przeczytane
Spodziewałam się po tej książce ostrej sensacji, w zamian dostałam piękną historię o przyjaźni, miłości, niespełnionych marzeniach z pięknym przesłaniem, że każdy dzień to dar, że należy go wykorzystać właściwe, a tym bardziej jeśli się kocha. W sumie książka skierowana jest do młodzieży. Przedstawia nastolatków, nieradzących sobie ze szkołą, z dorastaniem, z rówieśnikami , no i jeszcze ten dar Jem, który wszystko komplikuje, jednak "Numery..", mają w sobie prawdy życiowe, które nigdy nie tracą ważności. Niesamowite w tej książce jest to, że wzbudza tyle różnych uczuć, od radości aż po łzy, niby treści jest ostra, konkretna, z mocnymi tekstami, "bojowymi" dialogami, ale ma w sobie ciepło, trafia do serca i zostaje w głowie na długo, bardzo długo. Przynajmniej ja, o niej szybko nie zapomnę.
|
link
|
@Liliowa
2011-03-29
3
/10
Przeczytane
Moja biblioteczka
A moim zdaniem "Numery" to książka bardzo przeciętna, żeby nie powiedzieć, że wręcz kiepska. Owszem, pomysł na fabułę był naprawdę ciekawy i oryginalny, aczkolwiek nie można powiedzieć, aby i wykonanie zasługiwało na pochwałę. Język bardzo, bardzo tandetny, płytki i drętwy (choć tu można nieco winić tłumacza). Miałam dość ciągłych przekleństw, które co parę linijek pojawiały się w wypowiedziach Jem oraz Pająka. Brakowało mi opisów, bogatego słownictwa, czegoś, co poruszyłoby moją wyobraźnię. Jednakże zakończenie mnie zaskoczyło i właśnie ono kusi mnie, aby sięgnąć po kolejną część. Polecam osobom niewymagającym - czytadło dość dobre na dwa wieczory.
|
link
|
@Elen
2012-02-22
8
/10
Przeczytane
Książka bardzo wciąga, trudno przerwać czytanie, ciągle powtarzałam sobie, że jeszcze tylko jeden rozdział, ale na nim nie poprzestawałam. Realistycznie przedstawione życie niższych warstw społeczeństwa, młodzieży pozbawionej rodziców lub odpowiedniej opieki z ich strony, zdanej tylko dla siebie. Umiejętność głównej bohaterki bardzo oryginalna. Język potoczny z wieloma wulgaryzmami, ale nie raziło to aż tak bardzo ze względu na ciekawą fabułę. Warta uwagi.
|
link
|
@Innuendo
2010-10-12
10
/10
Przeczytane
Numery...bardzo ciekawa fabuła, podoba mi się w tej książce również to, że autorka cały czas trzyma nas w niepewności, czy Pająk przeżyje - przyznajcie, pewnie większość z was miała nadzieję względem tego. A potem on umiera w sposób taki...dziwny. Ostatnie rozdziały, po śmierci Pająka, wydają mi się trochę...naciągane. Ta ciąża, przejście daru na syna...jakoś odniosłam takie wrażenie :). Powieść świetna, ale nie genialna :).
|
link
|
@blondevil
2011-01-30
10
/10
Przeczytane
Książka jest nieziemska! Początek był taki sobie, ale wcale nie był zły. Pająk był dla mnie postacią bardzo mroczną i nie wiedziałam co o nim sądzić. Po prostu na zakończenie, jakieś ostatni dwa rozdziały to siedziałam i wylewałam morze łez! Bardzo się wczułam w książkę, dlatego było mi niezmiernie smutno gdy nadszedł numer Pająka. I tak bardzo szkoda Adama.. Ech... Oczywiście polecam!!!
|
link
|
Przeczytane
Jam jest córką narkomanki, odkąd pamięta w oczach ludzi dostrzega liczby, z czasem orientuje się, że oznaczają one datę śmierci danej osoby. Widzi datę śmierci matki, kolegi ze szkoły i wszystkich wokół. Czuje się przerażona i zagubiona, a kiedy wraz z kolegą ucieka z miejsca zamachu terrorystycznego, chce się ukryć przed policją i światem.
|
link
|
@bunia
2014-03-20
3
/10
Niedokończone
Super pomysł, wykonanie słabe na tyle, że nie dałam rady dokończyć tej książki - przeczytałam ostatni rozdział, który potwierdził moje przypuszczenia co do losu bohaterów i to mi wystarczy. Pomimo pozytywnych opinii nt drugiej części na pewno po nią nie sięgnę.
|
link
|
@ajsza
2012-01-14
3
/10
Przeczytane
Pierwsze słowo jakie przyszło mi na myśl kiedy skończyłam czytać to chaos. wielki chaos. Moim zdaniem książka bez większego ładu, natłok wydarzeń nie napędza akcji, wręcz przeciwnie, można się czasami pogubić. Nie podobała mi się...
|
link
|
@CzekoladkaaxD
2011-11-22
10
/10
Przeczytane
Tak mnie wciągała, że w jeden dzień przeczytałam. Bardzo szybko się czyta. Jest kilka nieoczekiwanych zmian akcji, ale to na plus, żeby nie było monotonnie. Jedynie co trochę denerwuje w ten książce to duża ilość przekleństw.
|
link
|
@Gumciobook
2012-10-01
Już po 30 stronach rzuciłam tę książkę w najdalszy kąt mojego pokoju. Od samego początku język autorki bardzo mnie drażnił, a bohaterowie denerwowali. Myślałam, ze to będzie coś o wiele lepszego, ale niestety zawiodłam się.
|
link
|
MA
@GanjaMan987
2010-10-01
10
/10
Przeczytane
Na półce
Najbardziej wciagajaca ksiazka jaka czytalem. :D Fabula jest nader prosta, glowna bohaterka jest swietna, a styl pisania okreslibym mianem prostego, zrozumialego. Polecam z calego serca. ;]
|
link
|
@estern
2010-12-12
8
/10
Przeczytane
Hm, najlepiej to by było gdyby zostały wprowadzone takie kolorowe oznaczenia, gdy autor komentarze będzie ujawniał treść książki to zaznaczał by to czerwona czcionką, czy coś w tym stylu...
|
link
|
@Ridmania
2010-04-24
Przeczytane
Zgadzam się z moimi przedmówcami. Książka warta polecenia. Choć niekiedy kompletnie nie rozumiałam zachowań głównych bohaterów, ale kto wie jak sama postąpiłabym na ich miejscu.
|
link
|
@Devi
2010-08-25
10
/10
Niewątpliwie książka godna polecenia. Na długo zapadnie w pamięć. Niebanalna, chwytająca za serce opowieść o przyjaźni, miłości, ale też osamotnieniu i śmierci.
|
link
|
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“Najwyraźniej ludzie mnie nie rozumieją. Nie rozumieją, że trzeba mi trochę przestrzeni. Ciągle mi mówią, co mam robić. Uważają, że zasady i plany na przyszłość, czyste ręce i porządne maniery wszystko naprawią. Niczego nie chwytają.”
/a-624/n/rachel-ward "Rachel Ward")
“Rzecz w tym, że kiedy ktoś każe mi coś robić, od razu mam problem. Chcę takiemu komuś powiedzieć, żeby się odpieprzył, zrobię, jak mi się zechce. Nawet jeśli chodzi o coś, na co tak naprawdę mam ochotę.”
Pozostałe książki z cyklu
/o-650859/n/numery-chaos)
Numery. Chaos
Rachel Ward
8.3/10
Drugi tom bestsellera NUMERY. Czas uciekać Wciągający, przerażający i poruszający? Lepiej o tym pr...
/adfe9702-d20c-44a7-a1fa-f963dab33658/n/numery-przyszlosc)
Numery. Przyszłość
Rachel Ward
8.2/10
Jest rok 2029. Adam, Sara i mała Mia są wreszcie razem, ale ciągle uciekają. Wyczuwają wokół siebie ...
