Plotka o "Weselu" Wyspiańskiego

"Niepodobna mi — jak wspomniałem — w ramach niniejszego szkicu przedstawić całych realiów „Wesela”, nawet tych, które mogą mi być dostępne; że jednak żyłem jak najbliżej w środowisku, które odmalowane jest w Weselu, oraz byłem jednym z dość szczupłej garstki uczestników owego słynnego weseliska Lucjana Rydla, przypomnę tu ten i ów rys, z którego sztuka ta powstała."

Polecam gorąco ten esej. Miłośnikom "Wesela" S. Wyspiańskiego dla konfrontacji swoich wrażeń i przemyśleń ze wspomnieniami uczestnika owego wesela i tamtego świata oraz tym, których od „miłośników” dzieli nierozumienie lub/i niechęć „Wesela”. To, że sama zaliczam się do tych pierwszych, zawdzięczam mojej licealnej polonistce, krakowiance od pokoleń (z urodzenia, i z miłości), w której żyłach, mieliśmy wrażenie, płynął młodopolski Kraków. Dla tych, którzy nie mieli szczęścia do takiej polonistki, „Plotka o „Weselu” Wyspiańskiego” może okazać się nie tylko doskonałym wprowadzeniem do samego „Wesela”, ale również do świata polskiego modernizmu.

Lekkość pióra i swoboda wspomnień (żywych, barwnych, pozbawionych kurzu, wolnych od prób mitologizowania itp.) Boya – Żeleńskiego sprawiła mi prawdziwą czytelniczą frajdę.