Podręcznik wojownika światła

Bardzo ciekawe studium nad życiem. Na niewielu stroniczkach autor zawarł wszystkie podstawowe i najważniejsze dogmaty jakimi powinna kierować się jednostka w dążeniu do Dobra.

Tytułowy Wojownik Światła jest "...człowiekiem, który umie docenić, jakim cudem jest życie: który do samego końca walczy o to, w co wierzy...", natomiast jego podróż przez życie to nieustanna walka o przekonania i ideały.

"Wojownik skupia się na maleńkich cudach codzienności. Jeśli potrafi dojrzeć w nich to, co piękne, znaczy to, że i on nosi w sobie piękno, bowiem świat jest zwierciadłem, w którym odbija się twarz każdego człowieka. I choć wojownik dobrze zna swoje wady i ograniczenia, robi co w jego mocy, by zachować pogodę ducha w trudnych sytuacjach. Ostatecznie, świat zawsze stara się przyjść mu z pomocą, nawet jeśli wszystko wokół wydaje się temu przeczyć."

Każdy z nas jest takim wojownikiem, który powinien pielęgnować w sobie to, co dobre, a odrzucać zło.

"Gromadzić w sobie miłość oznacza szczęście, gromadzić nienawiść to klęska... Ten kto nie widzi małych problemów zostawia otwarte drzwi, przez które wdzierają się wielkie tragedie..."

Książeczka skupia to co najważniejsze dla człowieka. Zawiera wzory postępowań, jest kodeksem i drogowskazem. Cała jej treść zawiera się w sentencjach, a każda z reguł jest ważna. W zasadzie można by ją było cytować w całości.

Wciąż pozostaję pod dużym wrażeniem tej lektury i jestem pewna, że niejeden raz do niej...

I tu pan Coelho ukazuje to, jakim jest hipokrytą. Pisze całą książkę z poradami jak żyć, że to, że tamto, a podsumowuje to słowami, że nie warto słuchać cudzych rad, tylko samemu szukać sposobu na życie. Czyli że te wszystkie poprzednie strony były napisane ot tak dla samego napisania, żeby zapełnić literkami brakujące x stron potrzebnych do wydruku? :> Brak konsekwencji. Monotematyczności Coelko już komentować nie będę. Jedyna książka, która mu wyszła w miarę to "Alchemik", reszta- jak napisał ktoś poniżej- grafomania.

Trochę tu brak logiki: niby wojownik światła nie słucha rad... niby każdy z nas nim jest... to po co ten poradnik właściwie?! Jakieś to takie zbyt dosłowne i na siłę górnolotne. Nie wciągnęło mnie zbytnio, nawet mimo tego, że sama tematyka pokrywa się z moją filozofią życia. Nie polecam.

Wkurzają mnie te "mądrości" wypisywane przez Coelho. Zbiór sentencji według których powinien żyć wojownik światła. Nie chcę być żadnym wojownikiem światła, zwłaszcza takim, ukształtowanym przez tego brazylijskiego grafomana.

Osobiście rady "Podręcznika.." nie traktuję jako rad, dotyczących życia. Dla mnie jest to po prostu dobra lektura, po której, tak jak przy wszystkich książkach Coelho, mam wielką ochotę być lepszą, niż jestem :]

Kiedyś byłam bardzo zainteresowana owymi "radami", jednak ludzie się zmieniają... A fascynacja Coelha dotycząca Boga ma dzisiaj nijaki wpływ na mnie. Jeśli ktoś ma się za "wojownika światła", proszę bardzo...

a może : nie warto słuchac czyichs rad oznacza nie warto slepo zyc tak jak mowia inni, ze masz zyc, ale warto słuchac bo moze w nich kryje sie opowiadanie, ktore ukazuje dobro ( a dobro mozna poczuc ... i kiedy jest zgodne prawdą : jesli sie na nie wystarczajaco otworzymy przyjmiemy je i prawde o nim ) , ale nie warto robic tak jak mowia nam inni ze mamy robic slepo, nie wybierajac samemu zgodnie z soba tej drogi, nie zadajac sobie pytania czy tego chcemy? czy to na prawdę jest dobre? i czy rzeczywiscie zyjemy w zgdzie z tym sznujac jego wartosc, znaczenie, istote? czy w zgodzie z tym decydujemy sie i chcemy zyc?

DO KOREKTY, to rzecz pierwsza. Mądre, mądre, muszę przyznać. Kilka cytatów nawet zapisałam. Filozoficzne i "pojechane Coelho'em".

szybko się ją czyta, ale jest strasznie nudna:(

Nie takie złe te mądrości :)

takie sobie...