Sanato

'' W koncepcji Darwina , niestety , nie ma miejsca na boską interwencję (...) Jest logiczna , spójna i kompletna , czego o dogmatach religijnych powiedzieć się nie da .''

Książka '' Sanato '' Marcina Szczygielskiego to prawdziwy majstersztyk . Począwszy od bardzo trafnej i wykwintnej estetycznie , czarno białej twardej okładki , aż po równie czarno białe , autentyczne zdjęcia '' bohaterów '' i mieszkańców osławionego Sanato , w posłowiu . Dowiemy się też jakie dalsze losy stały się udziałem niektórych prawdziwych postaci . Ale zacznijmy od początku . Mamy więc jesień 1931 roku , do Sanato , luksusowego sanatorium dla chorych na suchoty w Zakopanem przyjeżdża młode małżeństwo Ostromęckich . Ona , Nina 21 letnia śliczna kobieta mniej chora i jej mąż Adam , 25 latek niestety nie rokujący wcale . Nina jest młoda i piękna i właściwie nic ją nie boli , więc trochę się nudzi , przez co zaczyna czynić zapiski z pobytu w sanatorium . Dzięki tym zapiskom dowiadujemy się o wszystkim co tam się działo . A działo się na początku niewiele . Zabiegi , leżakowanie , posiłki , czasem karty lub imprezy wieczorem w którymś z pokoi . Sanatorium jest ekskluzywne , a więc jako takowe , gości w swoich murach ludzi bogatych , właścicieli fabryk , czy rozległych majątków ziemskich . Dzięki zapiskom Niny dowiemy się też o czym rozmawiano na przykład przy stole , przy okazji posiłków . Pomiędzy zwykłymi błahymi tematami i plotkami pojawiały się jednak poważne tematy , takie jak zasadność i spo...

A niech to... co za historia! I w dodatku na faktach. Oczywiście sfabularyzowana ale jednak wydarzyła się naprawdę w naszym Zakopanem. Sanatorium dla osób chorych na gruźlicę istniało i działało naprawdę i naprawdę działy się tam niesłychane rzeczy. Nie sądzę, żeby aż tak przerażające jak historia opisana w książce niemniej dla tych, którzy tam byli to musiał być horror i istne piekło na ziemi. Aż dziw, że niektórzy uszli z tego z życiem.
Co do samej książki - długo nie mogłam się w nią wgryźć ale mówię sobie - Ej to przecież Szczygielski, on nie pisze złych książek, czytaj dalej. No i czytałam, czytałam, czytałam i w pewnym momencie zorientowałam się, że już nie mogę przestać. Dzięki Bogu za dzień wolny :D
Tak więc - polecam oczywiście.

fajnie się czytało, akcja rozwijała się powoli, tajemniczo, momentami było strasznie, choć spodziewałam się innego zakończenia. zastanawia mnie, czy historia wydarzyła się naprawdę? czy ci ludzie kiedyś istnieli?