Śpiący Rycerze

Hanka i Igor z pomocą Mistrza Twardowskiego organizują zimową szkołę magii... Przynajmniej takie są wstępne założenia, które ulegają zmianie już na wstępie, gdyż okazuje się, że Mistrz zniknął i nawet jego kogut nie może nawiązać z nim kontaktu.
Historia dziejąca się pod Tatrami również jest ciekawa, podobnie jak tom pierwszy, ale podobnie jak wtedy, przeszkadza mi zmiana narratora i jeszcze kilka drobiazgów.
Nadal nie dowiadujemy się, kim był ojciec Hanki i jakie właściwie ma moce, bo skały rozstępują się przed Giuseppe, nie przed nią. Pojawiają się nowi bohaterowie, o których również nie dowiadujemy się zbyt wiele. Owszem, wyjaśnia się zagadka Julki, ale do końca nie wiadomo co może Prospero. Cała magiczna szkoła zmienia się w akcję poszukiwania - najpierw Twardowskiego, potem tropów, w końcu klejnotu, który leczy - i jest ta akcja nieco niespójna, poszarpana, chyba nie do końca mnie przekonuje. Czy faktycznie tak teraz myślą nastolatki? Mam odczucie pewnej infantylności, której nie czuję czytając powieści dla młodzieży sprzed lat. Tytuł też jest nieco mylący, bo słynni tatrzańscy śpiący rycerze nie mieli tu właściwie nic do powiedzenia... Ale i tak uważam niedzielę spędzoną z tą powieścią za miły czas.

Zatęskniliście za przygodami Hanki i Igora? Jeśli tak to… bardzo dobrze się składam. Czeka Was kolejne spotkanie z tym niecodziennym duetem. Tym razem nie będzie jednak ani ciepło, ani mazursko. Klimat tej powieści jest zupełnie odmienny. Cóż… ruszamy w góry!

Hanka i Igor znów się spotykają, tym razem podczas ferii zimowych. Czeka ich kolejne, niełatwe w wykonaniu zadanie. Mają zdobyć klejnot znajdujący się na jednym z tatrzańskich szczytów. W zimowych warunkach nie będzie to takie proste… Czeka ich też kolejna niespodzianka, nie będą jedynymi dziećmi z dwóch światów. Cóż… ten wyjazd będzie obfitował w wiele atrakcji, z czego większość raczej nie była przewidziana w programie.

Jeśli podobała się wam poprzednia część, to i tym razem nie powinniście być zawiedzeni. Przede wszystkim akcja! W książce naprawdę sporo się dzieje, a wartka przygoda porywa nas już od pierwszych stron. Po prostu nie sposób się nie wciągnąć, czy chociażby przez chwile. Bywa zabawnie, niebezpiecznie, ale zawsze jest coś, co przyciąga naszą uwagę.

Nie sposób też narzekać na poziom humoru. Nasi bohaterzy nie tylko nie tracą hartu ducha, ale i sami są źródłem wielu komicznych sytuacji. Już w przy okazji recenzji pierwszego tomu podkreślałam, że przepadam za odmiennością ich charakterów. I tym razem muszę podkreślić, że naprawdę świetna z nich ekipa. Idealnie oddaje ducha młodzieżowych przygodówek!

Tatry również są pełne magii...

Oto kolejny tom przygód Hanki, Igora... i nie tylko. Do dzielnej drużyny młodocianych bohaterów dołączają kolejni adepci magii i ogrom coraz to niezwyklejszych stworów ze światowych mitów. Dzielni obrońcy dobra stają przed kolejnymi, coraz to trudniejszymi zadaniami, aby nie dopuścić zła na ten świat. Niestety, duchy przeszłości nadal nie odpuszczają, a na horyzoncie pojawiają się kolejni złoczyńcy...

Kolejny tom przygód Dzieci dwóch światów przeczytałam jednym tchem, zaraz po lekturze pierwszej części. Bardzo podobał się rozwój postaci i wprowadzenie nowych, dzięki czemu budowane między nimi relacje, problemy i ich rozwiązania nabrały nowego, ciekawszego oblicza. Akcja również toczyła się dynamicznie, fabuła i w tym tomie nie zawodzi. Nowe podania i folklor, tym razem góralski, stanowiły doskonałą podstawę dla zbudowania rewelacyjnej powieści fantasy.

Wyczekuję kolejnych części i szczerze polecam każdemu fascynatowi historii pełnych magii :)

Bohaterowie mają do czynienia z przebiegłym oszustem. Stara drużyna sama nie daje rady, ale nie ufa nowym. Zachowuje tajemnice dla siebie, choć każdy ma do odegrania swoją rolę w ratowaniu świata. Lis przemyka to tu, to tam, kobold wyczuwa czarną magię, seans spirytystyczny wywołał zjawy, a opowieść Sabały zagmatwała całość. Obozowicze nie robią postępów. Problemów przybywa, niektóre ciągną się za nimi od lata. Pojawiają się różne hipotezy i wątpliwości, czasem wkrada się bezradność, a innym razem zbiegi okoliczności się kumulują.

Zaczytałam się w tej niesamowitej powieści okraszonej magią, zanurzonej w sekretach, oplecionej licznymi skojarzeniami do innych utworów i osób, przykrytej śnieżną pierzyną i skutej mrozem. Autorki ponownie zabrały mnie do świata, w którym przeżyłam wiele ciekawych i niebezpiecznych przygód. W powieści szybko robi się tajemniczo i groźnie, a zima daje się bohaterom we znaki. Magiczna akcja ma dynamiczny przebieg i obfituje w wiele niespodziewanych zwrotów. W ciągu ferii zimowych dużo się dzieje, czas nagli, a wrogowie nie śpią. Autorki mylą tropy, zwodząc bohaterów i czytelnika. Porażki przeplatają się z małymi sukcesami, by zmierzać do ekscytującego finału.

Do znanych bohaterów dołączyli nowi – ci „prawie” normalni i fantastyczni. Razem z nimi zmierzałam ku epickiej przygodzie i z fascynacją obserwowałam, jak budzi się w nich druga natura. W tym tomie jest najazd istot magicznych od beboka i kobolda, przez smoka, upiory po ...

Kiedy zobaczyłam, że autorki “Mysiej Wieży” stworzyły kontynuację przygód moich ulubionych bohaterów to nie mogłam się powstrzymać, aby w niedługim czasie nie sięgnąć po nią. Z niecierpliwością oczekiwałam na przesyłkę, a kiedy już się pojawiła w moich rękach, od razu rozpoczęłam lekturę. I… Przepadłam! Naprawdę, po raz kolejny autorkom udało się stworzyć w pełni magiczną historię, pełną wyrazistych postaci, a także pędzącą akcją, która nie zwalnia nawet na sam koniec. Czy Agnieszka Fulińska wraz z Aleksandrą Klęczar mnie czymś zaskoczyły? Owszem, podobnie jak w pierwszej części serii o Dzieciach dwóch światów. A co to było? Fakt, jak subtelnie wplotły one w fabułę legendy słowiańskie, tak że wszystko ostatecznie stanowiło niezwykle spójną całość. Mam nadzieję, że pojawi trzecia część w jakimś niesprecyzowanym czasie, zwłaszcza, że zakończenie pozostaje otwarte. Owszem, pewne sekrety zostały wyjaśnione, jednak pojawił się nowy, równie ciekawy wątek, którego pozostawienie byłoby grzechem :P

Jeśli tom I serii "Dzieci Dwóch Światów" Wam się podobał, to w tomie II się po prostu zakochacie! Ileż tu się dzieje! Igor i Hanka w trakcie zimowego obozu na Podhalu spotykają swoich rówieśników, również obdarzonych niezwykłym dziedzictwem. Dzieciaki muszą zdobyć magiczny klejnot, Dragomira i Popiel znowu coś knują, a na domiar złego mistrz Twardowski gdzieś zniknął. A to tylko niektóre z licznych wątków.
Akcja dynamiczna i magiczna, w pięknej scenerii polskich gór. Moim zdaniem nie ma lepszego sposobu na wspólne, rodzinne odkrywanie i przeżywanie polskich legend.

Druga część przygód Hanki i Igora podobała mi się zdecydowanie bardziej niż pierwsza. Było tutaj więcej bohaterów, więcej przygód i praktycznie miałam wrażenie, że cały czas coś się dzieje (w przeciwieństwie do pierwszej części, gdzie z kolei miałam wrażenie, że nic się nie dzieje). Pod koniec lektury już praktycznie nie mogłam się od niej oderwać, ciekawa, jak to wszystko się zakończy.

Z minusów - denerwowało mnie zachowanie Hanki. Zdaję sobie sprawę, że to jeszcze dziecko i że właściwie zachowywała się tak samo jak w "Mysiej Wieży", a tam mi to nie przeszkadzało, ale już chyba miałam jej za dużo w ostatnim czasie. Naprawdę momentami miałam jej dosyć, mogłaby odrobinę dorosnąć.
Drugi minus to natomiast szkoła magii, a dokładniej zimowy obóz, na który pojechały dzieciaki. Docelowo mieli się tam uczyć, natomiast wszystkie tematy lekcyjne zostały przez książkę całkowicie pominięte. Były malutkie wzmianki, że była jakaś lekcja, jednak nie zostały one w ogóle opisane. Brakowało mi tego, żeby dzieciaki nauczyły się czegoś, co później mogłyby wykorzystać podczas wykonywania swoich misji. Niestety większość ich zadań nie wymagało od nich wysiłku intelektualnego i zdolności magicznych, których wcześniej by się nauczyli lub chociażby ćwiczyli na lekcjach. To wszystko było takie - pach i umiem.

Poza tymi dwoma minusami, powieść bardzo mi się spodobała i świetnie się przy niej bawiłam, a jednocześnie czekam na kolejne przygody Hanki i Igora.