Mysia Wieża

NIe ukrywam, że złapałam tę książkę z uwagi na zapowiedź mitologii słowiańskiej w tle. Niestety, z tejże mitologii pojawiły się jedynie rusałki i licho, co jest dość skromną reprezentacją, gdyż Popiel czy Dragomira nie są przedstawicielami panteonu.
Początkowo mocno mnie drażniła naprzemienna narracja, raz Igora, raz Hanki - rozumiem, że autorki chciały uzyskać zróżnicowany obraz, widziany przez bardzo odmiennych bohaterów, ale choć w końcu się z nią pogodziłam, to do końca raczej mnie nie przekonała. Poza tym, choć lubię powieści dla dzieci i młodzieży, chwilami miałam wrażenie, że jest trochę "za bardzo" przystosowana, ale to chyba wszystkie zarzuty z mojej strony.
Pomysł bardzo udany, dzieci mające jakieś magiczne moce (choć same nie mają o tym pojęcia) zostają wplątane w historię sięgającą Popiela, wiele nawiązań historycznych i literackich, ciekawie poprowadzona intryga, całość wciągająca. Nie ukrywam, że kiedy w rozmowie z mistrzem Twardowskim padło stwierdzenie, że powinno być ich czworo - zaczęłam się nastawiać na ciąg dalszy, w którym muszą pojawić się nowi bohaterowie. Z pewnością przeczytam drugi tom, licząc na to, że wyjaśnią się predyspozycje Hanki, rozwinie wątek Aliny i jakoś rozwiąże problem Popiela. :)

Ze mną tak już jest, że raczej bardzo rzadko sięgam po książki których target utrzymuje się między dziećmi a nastolatkami. Skusiłam się jednak na tę konkretną powieść przygodową, bo byłam ciekawa jak autorką uda się połączyć to wszystko z mitologią słowiańską.
Igor i Hania mają po 12 lat. Okazuje się, że oboje spędzą wakacje nad jeziorem Gopło. Zostaną świadkiem takich wydarzeń, które zaskoczą ich samych. Będą miały do czynienia m.in. z gadającymi myszami, duchami królów czy hologramem czarodzieja. Nie ma to jak wakacje z duchami chciałoby się rzec, dopóki nie trzeba szukać ich wśród żywych. Czy małym detektywom uda się doprowadzić do rozwiązania zagadek?
Jestem przeszczęśliwa, że zdecydowałam się na tę lekturę. Dostarczyła mi ona niezapomnianych wrażeń, pozwoliła na chwilę wejść w świat magii. Dzięki niej odpoczęłam, na chwilę zwolniłam i zapragnęłam znowu mieć 12 lat. Cały czas się zastanawiam nad tym, dlaczego (mimo iż mojej wyobraźni niczego nie brakowało) mi nie przytrafiały się takie przygody. Chętnie bym zaprzyjaźniła się z jakimś fajnym czarodziejem, albo wróżką. No może myszy nie do końca by mi odpowiadały, ale chętnie zamieniłabym parę słów z innym zwierzęciem. Na przestrzeni lat zdaje sobie sprawę, że jako dziecko i nastolatka byłam a może i nadal jestem zbyt sztywna i wiele rzeczy na pewnym etapie stopowałam, bo ciężko mi było ich sens do siebie dopuścić. Jeżeli ty, w tym ciężkim okresie chcesz się na chwilę odciąć ta książka jest zdecydowanie dla cie...

Hanka i Igor poznali się na wakacjach nad Gopłem. Nie wiedzieli, że czekają na nich atrakcje archeologiczno-legendarno-mitologiczno-magiczne. Wszystko zaczęło się od ruin wieży i spotkania gadającego szczura, ducha woja Mścigniewa z rodu Myszków, który prosi ich o pomoc. Hanka i Igor, choć zupełnie różni, stają się partnerami. Mają zadanie do wykonania. Często się nie rozumieją, ciągle się sprzeczają, ale i współpracują, razem krocząc ścieżkami magii. Są dziećmi dwóch światów. Ważni są inni bohaterowie z otoczenia małych detektywów oraz ci fantastyczni: istoty magiczne znane z mitów, legend i z księżyca. Wszyscy są wyraziści, dobrze scharakteryzowani.

Na uwagę zasługuje język i styl w powieści. Bohaterów można poznać po sobie wysławiania się: Hankę po niezrozumiałych kodach i licznych skojarzenia, Igora po wiedzy i trudnych słowach, Leszka po głoszonych teoriach, Mścigniewa i Racibora po wykwintnym języku ze staropolskimi zwrotami. Piosenki Guślarza i przepowiednie wieszczki cechują pokrętna składnia i niespójne zdania. Śmieszą nazwy nadawane innym, zabawne dialogi oparte na sprzeczkach i przekomarzaniu się. Całość uzupełniają komentarze, krótkie wykłady z archeologii, plastyczne opisy miejsc, obrazki z życia rodziny.

W powieści autorki nawiązują do polskiego dziedzictwa i słowiańskości, dodają czarną magię. Mroczny klimat tworzą złe postacie, przeszłość, wspomnienia, śledzące niewidzialne oczy, wkradające się do umysłu cudze myśli, wrażenie podglądan...

Cudze chwalicie, swego nie znacie!
Dwunastolatkowie Hanka i Igor spotykają się przypadkiem na wakacjach nad jeziorem Gopło. Jeszcze nie wiedzą, że lato przyniesie im liczne przygody. I to takich z gadającymi myszami (znaczy rycerzami), hologramem czarodzieja, wieszczkami i guślarzami. I pewnym niekoniecznie dobrym pradawnym królem...
Jak zabierałam się za „Mysią Wieżę”, spodziewałam się niesamowitej przygody. I nie zawiodłam się. Otrzymałam ciekawą, przemyślaną i (co ważniejsze) dobrze poprowadzoną fabułę. Co prawda momentami się dłużyła, ale mi to wszystko wynagradzała mitologia. Nie byle jaką, bo słowiańską, która jest moim zdaniem równie ciekawa co grecka czy nordycka.
Co dobrego oferuje jeszcze nam ta książka? Dobrze nakreślonych bohaterów. Bardzo podobało mi się, że nie zostali oni wykreowani według utartego schematu, że chłopak musi być tym silniejszym, a dziewczyna królewną czekającą w wieży na ratunek księcia. Dzięki temu mamy skrajnie różnych od siebie Igora i Hankę, którzy jednak znajdują między sobą wspólny język. Przynajmniej w większości przypadków. Niesamowitą przyjemność sprawiało czytanie dialogów między nimi! Tak samo frajdą były dialogi między innymi postaciami, które również były wyraziste i zapadające w pamięć.
Ale to nie wszystko! Książka dostarcza także DUŻĄ dawkę humoru. I to takiego dobrego humoru. Nie brakuje też licznych odniesień do popkultury. I nie tylko do niej, ale też do... Adama Mickiewicza i jego dzieł. Akurat miałam roma...

Dwunastoletni Igor i jego rówieśniczka Hanka przypadkiem spotykają się na wakacjach nad jeziorem Gopło. Nie wiedzą, że lato w cichym zakątku koło Kruszwicy przyniesie im nieoczekiwane przygody. Któż by się bowiem spodziewał w takim miejscu gadających myszy, duchów pradawnych królów, hologramu czarodzieja i jak najbardziej żywych wieszczek i guślarzy? Tajemnice i dramaty czające się w przeszłości bohaterów też okażą się ważniejsze, niż którekolwiek z nich mogło przypuszczać.

Początkowo nie miałam w planach tej powieści, jednak wiele pozytywnych recenzji skłoniło mnie do jej przeczytania. Czy żałuję? Nie! Ta pozycja była naprawdę ciekawa i wciągająca. Bardzo polubiłam bohaterów tej książki. Zarówno Ci pierwszo jak i drugoplanowi byli dobrze wykreowani. Igor i Hanka mają zupełnie różne charaktery i ich przekomarzanie się jest zabawne. Moją ulubioną postacią jest szczur Mścigniew. To tak przeuroczy bohater!

Książka jest skierowana do młodszej grupy odbiorców, więc język jest prosty. Jednakże powieść wciąga, a akcja cały czas pędzi, więc młodsi czytelnicy uwielbiający przygody będą oczarowani. W książce znajdują się nawiązania do mitologii słowiańskiej. Głównie do legendy o Popielu. Osobiście uważam, że warto poznawać te legendy, ponieważ można dowiedzieć się ciekawych rzeczy np. o świętach czy obyczajach powszechnie kultywowanych. Autorki zawarły w powieści żarty, mrugnięcie okiem do czytelnika. Sprawia to, że książka nie jest mo...

Lubię od czasu do czasu sięgnąć po książki dla dzieci, a jeżeli mają w sobie elementy fantastyczne to już w ogóle. Tego typu książki napisane są bardzo lekkim językiem, luźno, aby czerpać z niej jak najwięcej przyjemności. Można się rozluźnić, oderwać od rzeczywistego świata, odprężyć się.
Mysia wieża opowiada historię Hanki i Igora, którzy przypadkowo spotykają się na wakacjach nad jeziorem Gopło. Tata Igora jest archeologiem i niedaleko prowadzi wykopaliska, także dzieci bardzo często tam przebywają i mają okazję obserwować ich pracę. Nie to jednak jest głównąatrakcją ich wakacji. Dzieci mają do wykonania pewne trudne i magiczne zadanie. Mianowicie zła Dragomira pragnie przywrócić do życia swojego męża Popiela i przejąć władzę nad światem. Hanka i Igor oczywiście nie mogą do tego dopuścić.

Książka choć całkiem fajnie napisana, była według mnie dość za bardzo przegadana. Przez większość część niewiele się dzieje. Dzieci jeżdżą z miejsca na miejsce i niewiele z tego wynika. Mogłoby to wszystko toczyć się odrobinę szybciej. Dopiero ostatnie rozdziały mnie zaciekawiły i mocniej przyciągnęły do historii. Zdaję sobie jednak sprawę, że to książka dla dzieci, więc też oceniam ją łagodniej i podejrzewam że dzieciom właśnie się spodoba. Dla mnie jednak było to troszeczkę za mało.

Przeszłość czasami upomina się o mroczne tajemnice w najbardziej niespodziewanym momencie...

Bohaterami książki jest dwójka dzieci (prawie nastolatków), którzy spotykają się nieoczekiwanie na wakacjach w bliskiej okolicy słynnej Mysiej Wieży. Pochodzą z różnych światów, pozornie nie mają ze sobą wiele wspólnego... ale niezwykłe odkrycie archeologiczne i odrobina magii sprawiają, że już nierozerwalnie połączy ich wspólna przygoda i wielka przyjaźń :)

Książkę czyta się lekko, wręcz jednym tchem. Bohaterowie są oryginalni i realistyczni, łatwo się do nich przywiązać i polubić. Podobały mi się zwłaszcza ich przekomarzanki, a przez to - podkreślanie różnic i "charakterków" :) W książce często też przewijają się w drobnych uwagach małe "mrugnięcia okiem" do czytelnika, dzięki czemu w naturalny i nienachalny sposób jest łamana czwarta ściana i tym bardziej można się wczuć w fabułę, która również nie zawodzi. Dzieje się tu bardzo dużo, zwrot akcji goni zwrot akcji, sporo jest nawiązań do folkloru i polskich legend, na pewno nie można się nudzić :)

Polecam serdecznie, zarówno młodzieży, jak i starszym nieco (jak ja ;) ) czytelnikom, lubiącym dla odmiany trochę lżejszego, przyjemnego fantasy :) Na pewno nie będziecie zawiedzeni! :)

"Mysia Wieża" to przezabawna, wciągająca opowieść o przygodach dwójki dzieciaków spędzających wakacje nad jeziorem Gopło. Hanka i Igor to dwa zupełnie różne charaktery, a ich zderzenie bywa komiczne, kiedy dzieci przekomarzają się w najlepsze. Prosty, zrozumiały język, dostosowany jest do głównej grupy odbiorców, którą są bez wątpienia młodsi czytelnicy. Nieco starsi niech się jednak nie zrażają! Jest to opowieść dla całej rodziny, zachęcam do wspólnego czytania. Bardzo ciekawy sposób na zainteresowanie dzieci polskimi legendami, bo w tej powieści po prostu ożywają.

Dwunastolatkowie Hanka i Igor przypadkowo spotykają się na wakacjach nad jeziorem Gopło. Nie mają pojęcia ile przygód ich czeka. Rewelacyjna książka, niesamowita fabuła i świetne postacie z którymi się utożsamiamy to jedynie część tego co sprawia, że ta historia jest niesamowita. Nie można się oderwać, bardzo miło się ją czyta. Szczerze polecam :)